رات جي سانت ٿي چڪي آهي، خاموشي ته هن شهر جي نصيب ۾ ئي ڪو نه آهي منهنجو مٿو ڦاٽڻ لڳندو آهي ڪنن ۾ زوڪٽ بند
ٿيئڻ جو نالو نه ناهن وٺندا ڏينهن جا پل تتا ئي صحي پر ماڻهن جي ميڙ ۾ دوستن جي
ٽهڪن ۽ مرڪن سان گذري ويندا آهن. رات جي سانت کائڻ لڳندي آهي رات تاريڪ هجي يا
روشن دل مٿان ڏنڀ ڏيندي آهي ڪراچي جا پهريان ڏينهن ته ڏينهن ۽ رات ۾ ڪو فرق نه
لڳندو هيو هنن پيارن جو يادون هر دم ستائينديون هيون.
چوندا آهن ته انسان کان جڏهن سهارا کسجي ويندا آهن ته اهو متبادل جي ڳوله ڪندو آهي
اڄ ڪله ڪراچي جا ڏينهن ڪمال گذرندا آهن يونيورسٽي جي ديوارن سان ته ڄڻ دل لڳي ٿي
وئي...
