خطن جو پوسٽ مارٽم.....

 خطن جو پوسٽ مارٽم.....
  اکين ۾ اداسي چڱي ناھي.....
  رات دير تائين جاڳڻ سان 
  ھيٺين پنبڙي ڪاري ٿي ويندي آھي
  وڏيون تحريرون واندا لکندا آھن.....
  موسيقي وقت جو زيان آھي.......
  سياست امير ماڻھن جي وندر آھي .....
  قومپرستي ساڙ ۽ لسانيات کي جنم ڏيندي آھي ...
  دوستن کي وقت ڏيندڙ حياتي ۾ ناڪام ٿيندا آھن...
  دوست پنھنجي گيٽگري جا رکڻ گھرجن...........
  جديد علمن کانسواءِ ادبي ڪتاب پڙھڻ......
  فارغ ماڻھن جو ڪم آھي......
  واڪ اڪيلي سر ڪرڻ گھرجي........
  آچر ڏھاڙي تي به سوير اٿجي......
  محبت ۾ حقيقت پسند ٿجي......
  ڪو حد کان وڌيڪ ياد اچي ته
  انا الله مع الصابرين پڙھجي......
  خدا جي عبادت محبوب کان وڌيڪ ڪجي....
  خطن ۾ فڪشن لکڻ کان پاسو ڪجي.....
  محبوب کي حورن سان تشبيهه ڏئي
محبوب کي گنھگار نه ڪجي.......
ڏس تنھنجي پراڻن خطن جي پوسٽ مارٽم دوران
ڪيڏيون نه فرسوده ڳالھيون مليون آھن......
جن کي آء حرف آخر سمجھي ڇڏيو ھيو 

-واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

تون ڪڏهن ايندين..؟

 تون ڪڏهن ايندين..؟
ڪير به جواني ۾ پوڙھو ٿيڻ نٿو چاھي.....
 جسم مخصوص حد تائين سج جي روشني 
برداشت ڪندا آھن....
ايئن روح کان به ھجر برداشت ناھي ٿيندو...
راتين جو تارا تڪڻ فطرت ناھي ھوندي
اھا ھيڪلائين جي آخري حد ھوندي آھي ....
منھنجون اکيون تنھنجي سونھن
 جي غذا کان محروم آھن
منھنجا ڪن تنھنجي آواز جي 
مڌم موسيقي لاءِ سڪايل آھن....
ڪائنات تنھنجو جواب ٻڌڻ جي انتظار ۾ آھي
ھن ڪن فيڪون کان پوءِ
 تنھنجي آواز جو انتظار ڪيو آھي
 نه ختم ٿيندڙ انتظار عمر کي چوھٽي ويندا آھن...
 ماڻھون پابندي سان نماز پڙھندا آھن
 آءٌ ايئن ئي ايميل ۽ مسيج جو 
 انبوڪس خالي ڪندو آھيان 
 ان ڊپ ۾ ته ڪٿي تنھنجو مسيج 
 ميموري فل مھل نہ اچي
 منھنجو فيسبڪ 24 ڪلاڪ کليل ھوندو آھي 
 متان تنھنجي آواز جي آذان تي آءٌ غير حاضر ٿيان...
 منھنجي ٽيليگرام جا ٽيب، لنڪ ڊن جو اڪائونٽ، 
 ٽوئيٽر، انسٽاگرام سڀ ان آس ۾ کليل آھن 
 تون ئي جواب ڏي...
 تون ڪڏھن ايندين؟

مڪمل پڙهو

منھنجي وجود ۾ سمايل ساھن جي

 ون ....!
منھنجي وجود ۾ سمايل ساھن جي 
سلسلي سان جڙيل آھن.........
تون ......! 
آھين ته چنڊ کي چانڊاڻ ملي آھي...
تون....! 
ڪن فيڪون جھڙو سڏ آھين جنھن منھنجي نئين سر جوڙجڪ ڪئي آھي....
تون....! 
ڊپريسڊ ماڻھون کي ايندڙ خودڪشي جي خيال وانگي مونسان گڏ آھين.
تون...!
خوابن سان ڀريل ننڊ جھڙي پياري ۽ وڻندڙ آھين..
تون...!
اھو آھين جيڪو اڄ تائين خلقيو نه ويو آھي...
واجد

مڪمل پڙهو

سفري يادگيريون حصو 02 (بالاڪوٽ کان صيفل ملوڪ جھيل)

 سفري يادگيريون 
حصو 02 (بالاڪوٽ کان صيفل ملوڪ جھيل)
صبح ويلھ بالا ڪوٽ مان نڪرندي ئي اسان جي نظر ھڪ وھندڙ دريا تي پئي ھئي جنھن  جو لوڪل نالو ته دريا ڪنھار  ھيو پر اصل ۾ ھو سنڌوندي ئي ھئي جيڪا پنجاب ۾ اچي باقي وھڪرن سان گڏجي سنڌ طرف اچي ٿي، اسان جو سفر لاھين ء چاڙھين جي ڪري اڙانگو ٿي پيو ھيو پر تنھن باوجود اسان ويتر ان مان لطف پئي ورتو جيئن ئي بالاڪوٽ کان گليات وارو علائقي مان گذرياسين ته ھڪ وڏي چاڙھي نظر پئي آئي جنھن جي آس پاس ڪا جھل وغيره نه لڳل ھئي ۽ ھن تان موٽرسائيڪل جو واپس اچڻ مطلب موت برابر ھيو ۽ اسان جي اڳيان ھڪ بجري سان ڀريل ٽرڪ ھن مٿان چڙھي رھي ھئي جنھن کي ڏسي ويتر اسان جا ڇيھ ڇڏي پيا ھيا.
 ھو ٽرڪ بار بار واپس اچي رھي ھئي مگر ڊرائيور پنھنجي قابليت سان کيس آخر مٿي کڻي ئي ويو.
مون ضد ڪري موٽرسائيڪل کي ٿورو پوئتي ڪري فل اسپيٽ ڏني ته موٽرسائيڪل آخر پنھنجي آخري ساھن سان مٿي چڙهي ئي ويو، پر ھي آخري چاڙھي نه ھئي پر اهڙا اڻانگو پنڌ اڃان  65 ڪلوميٽر طئي ڪرڻ باقي ھيو.
ٿورو اڳتي وڃي ڪيوائي نالي ھڪ علائقي ۾ پھتاسين جتي ھڪ بھترين ھوٽل ھيو جيڪو وھندڙ چشمي جي وچ ۾ ھيو ۽ پيل ڪرسين ھيٺيان پاڻي وھي رھيو ھيو پاڻي انتھائي ٿڌو ھيو اسان کي ته پير پسڻ سان ئي سردي پئي لڳي اتي چاء پي خوب لطف ماڻيو اتي پھچندي اسان کي 11 ٿي چڪا ھيا ۽ اڃان 40 ڪلوميٽرن جو سفر باقي ھيو جيڪو اڻانگي دڳ جي ڪري اسان کي 80 ڪلوميٽر پئي لڳو.
اسان ننڍا وڏا چشما ڏسندي ھوٽلن تي چانھن پيئندي نيٺ ناران جي 10 ڪلوميٽر فاصلي تي ھئاسين تہ ھڪ تمام وڏي ڊيم نظر آئي ء ان کان پوءِ انٽرنيشنل طرز جي عاليشان چائني فيڪٽري نظر آئي جتي وڏين اکرن ۾ لکيل ھيو ته ھتي فوٽوگرافي منع آھي.
ھاڻي اسان ناران جي تمام ويجھو پھتا ھئا سين جو 3 ڪلوميٽر پھريان اسان جي ھڪ موٽرسائيڪل جو ٽائر برسٽ ٿي ويو لوڪل ماڻھن کان پنچر واري جو ڏس پتو پڇيو پر سڀ ناران شھر جو ڏس ڏئي رھيا ھئا پر ناران جي رستن تي 3 ڪلوميٽر پنچر بائيڪ ھلائڻ خطري کان ٻاھر ڪون ھئي پر اسان وٽ ٻيو ڪو رستو به نه ھيو آخري دوستن فيصلو ڪيو ته وزن ۾ سڀني کان ھلڪو مان آھيان لحاظہ پنچر بائيڪ مونکي ئي ھلائڻ کپي ۽ پاڻ 3 ڄڻا ھڪڙي ئي موٽرسائيڪل تي ويھي رھيا.
ھڪ وڏي خواري کان پوءِ آءٌ ناران پنچر واري وٽ پھتس جنھن ٽائر سميت ٽيوب جي موت جي خبر ٻڌائي ايتري ۾ دوست به اچي پھتا اسان پنچر واري کي نئون ٽائر فٽ ڪرڻ جو چئي سامھون وھندڙ ندي ڏانھن لطف اندوز ٿيڻ لاءِ وڌياسين.
ٿوري دير ۾ ناران شھر پھتا ھئاسين جتان سردي باقاعده شروع ٿي وئي ھئي ۽ شام جا 3 ٿي رھيا ھئا.
دوستن فيصلو ڪيو ته سيفل ملوڪ جھيل ڏانھن ھلجي جتي موٽرسائيڪل ته ڇا پر ڪار جي وڃڻ جو رستو به ناھي پر ھتان لوڪل ھلڻ 4 ويل گاڏيون مٿي کڻي وينديون آھن.
اسان به ھڪ 4 ويل گاڏي تي چڙھي مٿي نڪتاسين ھر موڙ تي ايئن پيو لڳي ته ڄڻ اجھو گاڏي ھيٺ کاھي ۾ ٿي ڪري ھڪ ته روڊن ۾ ڏنگا ور وڪڙ ۽ ٻيو وري کنڊراٺ بڻيل روڊ ھر موڙ تي ساھ پيو ڪڍي.
مون ڊرائيور کان پڇيو ته جڏھن ته ٻيا سڄا رستا پڪا ٺھيل آھن ته ھي 13 ڪلوميٽر جو روڊ ڇو ڪون پيو ٺاھيو وڃي جنھن ٻڌايو ته ھي روڊ ھتان جا لوڪل ماڻھون نٿا ٺاھڻ ڏين ڇو ته سندن ھي ھتي ھلندڙ گاڏيون سندن روزگار جو ذريعو بڻيل آھن.
نيٺ 13 ڪلوميٽر جو سفر 1 ڪلاڪ ۾ ڪري حسن جي ملڪه ۽ خطي جي خوبصورت جھيل سيفل ملوڪ  پھتاسين جتان جو منظر ڏسڻ جھڙو ھيو ھيٺ جھيل ھئي ته  آس پاس برف جا ننڍا پھاڙ ۽ مٿان ٿوري ئي فاصلي تي گهمندڙ جھڙ جا ڪڪر سڀئي منظر دل ۾ سانڍڻ جھڙا ھئا.
ياد آيو ھيم پنھنجي خيالن جي ھڪجھڙائي مان اھا به ھئي ته پاڻ ٻنھي کي پھاڙن مٿان پيل برف ڏاڍي وڻندي ھئي اڪثر ان تي ڪچھريون ٿينديون ھيون. شايد انڪري ئي انھن منظرن ۾ توکي ڏاڍو ياد ڪيو پر ھتي فون جي سروس موجود ڪون ھئي.
صيفل ملوڪ تي 6 کان پوءِ بيھڻ انتھائي خطرناڪ ھيو ڇو ته ھتي ھڪ ته 6 کان پوءِ برف ڪرڻ شروع ٿيندي آھي ٻيو وري ڏاڙھي وارن بندوق بردار اسلامي ڀائرن جا علائقا ويجھو ھيا جيڪي ڦر ، لٽ  ڪري ان مال غنيمت کي دين جي راھ ۾ قربان ڪندا آھن.
انڪري اسان 6 کان پھريان ئي ناران شھر ڏانھن موٽياسين جتي النور ھوٽل تي ھڪ ڪمرو بڪ ڪري سامان رکي ناران شھر ۾ گھمڻ لاءِ نڪتاسين جتي اڍ کان وڌيڪ خاندان سنڌي سرمائيدارن  جا پئي لڳا جيڪي گاڏڙ سنڌي ۾ ڳائيندي ناران جي سونھن ڏسي رھيا ھئا.
اسان رات 2 بجي تائين شھر ۾ رلندا رهيا سين ۽ جڏھن بارش ٿي ته اسان وڃي روم ۾ 2 2 ڪمبل اوڍي سمھين پيا ھئاسين.

مڪمل پڙهو

سفري يادگيريون حصو 01 ميرپور ماٿيلو کان بالاڪوٽ...

 سفري يادگيريون 

حصو 01 ميرپور ماٿيلو کان بالاڪوٽ...

ڪڏھن ڪڏھن دل ۾ عجيب غبار پيدا ٿيندو آھي ۽ دل چوندي آھي ايئن ئي روڳي ٿي ڪائنات جي حسن ڏسجي ۽ اکين کي عبادت ڪرڻ جو موقعو ڏنو وڃي ۽ فطرت جي سونهن پسڻ لاءِ اسلام آباد وڃڻ جو سوچيو.

ايئن شام ڌارا ملڪ جي نامور بس سروس ۾ نڪري پياسين بس ٿورو ئي ھلي ھئي ته اڳيان اعلان ڪيو ويو ته پنھنجا سڃاڻپ ڪارڊ ٻاھر ڪڍو چيڪنگ ٿيندي ان مان محسوس ٿيو ته اڃان اسان سنڌ جي حدن ۾ آھيون ڇو ته ڇانوڻيون ۽ جيل ٿاڻا اسان لاءِ ٺاھيل آھن. ايئن پاڪستان ھجڻ جو ثبوت ڏئي سرائيڪستان ۾ داخل ٿياسين سرائيڪي جيڪي اسان وانگي اڃان به اسان کان وڌيڪ پنج آبن وارن جي چنبي ۾ قيد آھي جيستائين سرائيڪستان پئي ھليو اوتري تائين روڊن رستن توڻي ماحول ۾ ڪجھ فرق ڪون آيو. 

ايئن آخر اسان پير پنجاب ۾ پاتو ته ايئن لڳو ته واقعي ڪنھن آزاد خطي ۾ داخل ٿيا آھيون ماڻھون جي چھرن تي نيڪ مسڪراهٽ اھڙي مشڪ جيڪا آزاد فردن جي چھرن تي ھوندي آھي ڏٺي سين.

پورو پنجاب جو سفر ڪرڻ دوران ڪا به چيڪ پوسٽ نه ھئي جتي بيھاري ماڻھن جي تذليل ڪئي ويندي ھجي ڪنھن کي به مجال نه ھئي جو بس کي جھلي بغير ڪنھن پڇڻ جي اندر ھلي ڪنھن ڳڀرو جي ڳلي ۾ ھٿ وجھي اھو ڏسي پنھنجي غلاميءَ جو احساس شديد ٿي ويو ھيم. 

اسلام آباد پھچي پروگرام موجب دوست سان موٽرسائيڪل تي ناران ڪاغان وادين ڏانهن ھلي پياسين اسان ٽيڪسيلا وٽ پھچي ريفريشمنٽ ڪرڻ جو سوچيو جتي ريفريشمنٽ ڪندي ڪچھري پئي ڪئيسين ته مون چيو واقعي ھن خطي کي فطرت حسين رنگ ڏنا آھن ڪوئي بدنصيب ھوندو جيڪو فطرت جي حسن ڏسڻ کان وانجھيل ھجي ايتري ۾ دوست مون تي تنقيد ڪندي چيو ھيو تہ تون ته سدائين سنڌ جي تعريف ڪندو آھين ھتي ڇا آھي روڊن تي ڌوڙ اڏري رھي آھي رستا گند جا ڍير بڻيل آھن لاقانونيت جوا چوري آھي پوءِ به توھان کي سنڌ خبر ناھي ڪيئن ٿي وڻي.

جواب ڏيندي سرائيڪي جو ھڪ شعر  ياد آيو ھيم ته 

لوڪين آکيا ميان مجنون نو تيڏي ليلا رنگ دي ڪالي

ميان مجنون جواب ڏيتا توھان ڪون اک نا ڏيکڻ والي

سارا قرآن ته نور الاھي تنھن دي سياھي ڪالي 

وي بلڪيا جتي دل اڙ جاوي اتي ڪي ڀوري ڪي ڪالي.

ايئن سنڌ اسان جي محبوبه آھي جنھن ۾ ڪو عيب نظر ناھي ايندو ڪا ڪوجھائپ نظر ناھي ايندي محبوبہ ھميشه دل م سانڍڻ جھڙي ھوندي آھي ڀلي ليلا جھڙي ڪوجھي ئي ڇو نه ھجي. ريفريش ٿي سفر کي اڳتي وڌائيندي ايبٽ آباد ۾ پھتاسين يقينن مونکي اندازو نه ھيو ته ايبٽ آباد ايترو وڏو شھر آھي حالانڪه اڳ ۾ به ويو ھيس پر ايترو ايڪسپلور نه ڪيو ھيو پر ھن شھر جي بدقسمتي به ڪراچي جيان اھا ھئي اڌ کان وڌيڪ ايراضي تي اڻ اعلانيل سرڪاري دھشتگردن جو قبضو ھيو جن پنھنجي سھولت خاطر پنھنجي مرضي آھر علائقي کي اڪيڊمين اسپتالن ۽ ڇانوڻين ۾ ورھائي ڇڏيو آھي. ٿورو اڳتي وڌي جوس پيئڻ لاء بيٺاسين ته اچانڪ خيبرپختونخواهه پوليس جي ھڪ موبائيل به اتي بيٺي جن پڻ جوس جو آرڊر ڏنو جنھن تي رھڙي وارو اسان کي ڇڏي پوليس وارن کي جوس ڏيڻ لاءِ وڌيو ته مان کيس ڪاوڙ مان چيو ته اھو طريقو ناھي پھريان اسان بيٺا آھيون ان تي ھمراہ مجبوري ڏيکاريندي معذرت ڪئي حيرت ان مھل جڏھن خيبرپختونخواهه پوليس جا 5 اھلڪار جوس پيئي بنا پئسا ڏيڻ جي ھليا ويا مان رھڙي واري کي چيو ته انھن اوھان کي پئسا ڏنا؟ 

جنھن تي نماڻي انداز ۾ جواب ڏنائين ته صاحب ھي پئسا ناھن ڏيندا. تڏھن خيال آيو ته اسان جي پوليس جو ته مڙئي نالو ئي بدنام آھي باقي حال ساڳيا آھن بس اسان واري نالي ماتر قومي ميڊيا کي سنڌ ئي ڪرپشن جو ڳڙ لڳندي آھي.

ايبٽ آباد مان ٿيندي مانسھرا پھتاسين جتي چانھن جي چسڪي لاءِ انتظار ڪيو ۽ چانھن پئي اڳتي سفر کي برقرار ڪيوسين.

اسان اڃان بالا ڪوٽ وٽ ئي پھتا ھئا سين ته رات جا 9 ٿي رھيا ھيا ۽ اسان جي ٻنھين موٽرسائيڪلن جي ھيڊ لائيٽ بند ٿي وئي ھئي ۽ ڪاغان اڃان 70 ڪلوميٽر باقي ھيو انڪري اسان رات بالاڪوٽ ۾ ئي رھڻ جو فيصلو ۽ اتي ڪمرو وٺي سڄي رات موج مستيون ۽ ڪچھريون ڪندي گذاري ۽ صبح ڌارا ناران ڪاغان ڏانھن نڪري پيا سين...

مڪمل پڙهو

اے محبت تیرے انجام پر رونا آیا۔۔۔۔۔۔۔!!

 اے محبت تیرے انجام پر رونا آیا۔۔۔۔۔۔۔!!
ھي سماج جتي محبت جا ماپا ايڏا ته ننڍڙا آھن جو گھڙي کن جي ميلاپ کي عشق جي انتھا سمجھي حياتين کي مذاق بڻائي ڇڏيو آھي.
ڪنھن ڪتاب ۾ پڙھيو ھيو ته ڪڏھن ڪڏھن ڪنھن نسل تي فطرت ناراض ٿيندي آھي ۽ ان نسل کان مت کسجي ويندي آھي ڀانيان ٿو ته اھو نسل اڄ جو نسل آھي.
اڄ جو نسل لطيفي لات کان پري ھليو ويو آھي لطيف جيڪو عشق ۾ پنڌ ڪرڻ ٿو سيکاري مگر بيھڻ نٿو سيکاري لطيف ته تتي ٿڌي ڪاھڻ جي ڳالھ ٿو ڪري پر ھي ته زندگي کي بيھاري پنھنجي ڀل ته پنھنجي محبوبه سان وفا ھار پائين پر ھي عشق جھڙي عظيم نظريي سان غداري پيا ڪن...
اڄ جي ٽھي نه صرف لطيف پر لوڪ ادب لوڪ ڏاھپ کان به گھڻو پري ھلي وئي آھي ھي نسل سيلبس جا رٽو طوطا جيڪي پڙھيل لکيا جاھل بڻجي ويا آھن ويتر سليبس به ملڪ پاڪستان جو ٺھيل.... پوءِ ته ان تي ڳالھائڻ به ڄڻ  دز ۾ دوڙ ڪرڻ برابر آھي...

مڪمل پڙهو

ڏور آهيون

 زندگي ڀل ته چانڊوڪي رات جيان روشن ھجي پر تنھنجي ياد نڀور ڪارا ڪڪر بڻجي حياتي جي رنگن ۽ روشنين کي اماس بڻائي ڇڏيندي آھي.....
تشبيهون به ڪيئن نه جلدي بدلبيون آھن.
اڄ کان ٺيڪ 2 سال 1 مھينو اڳ جي مسيج ۾.......
مون لکيو ھيو واءُ جا جھوٽا تنھنجي آڱرين جي ڇهاءُ جيترو آرام بخشيندا آھن........
اڄ ايئن ڇو ناھي برسات کان پوءِ ايندڙ واءُ جو جهوٽا ساڙڻ لڳا آھن.......
ھاڻي مٽي جي خوشبوءَ مان تنھنجي وجود جي ڪمي پوري ناھي ٿيندي...
ھاڻي چيڪي مٽي مان اٿندڙ خوشبو سنگھڻ بعد تنھنجي اچڻ واري غلط فھمي بہ محسوس ناھي ٿيندي.......
پر گجگوڙ جي گوڙ تي ڇرڪي توکي فون ڪرڻ ۽ خيرت پڇڻ واري عادت اڃان ناھي وئي.......
پر اڄ ڪلھ تنھنجو اھو جواب ٻڌي ناھي سگھبو تہ "پنھنجي وچ ۾ 1042 ڪوھن جي وڌي آھي اسان وٽ برسات ئي ناھي نه ئي گوڙ"
ڀانيان ٿو ته 1042 ڪوھ به ڪيڏا نه ويجھا ھئا.....
ھڪ ٻي کي خبر ھوندي ھئي ته ڪنھن وٽ ڪھڙي موسم آھي....
ھاڻ ڪيڏا نه ڏور آھيون... .
پنھنجا اندر پياسي صحراء جيان اڃارا آھن...
دل ئي سڪاڙي جي موسم آھي.....
پر تون ۽ مان ھڪ ٻي کان ڪيڏو نه بي خبر آھيون.....

مڪمل پڙهو

توکي خبر آھي چاھيندي به نه روئي سگھڻ جو درد ڪيئن ٿيندو آ...

 توکي خبر آھي چاھيندي به نه روئي سگھڻ جو درد ڪيئن ٿيندو آ...
ڇا تنھنجي نڙڳٽ ۾ ڪڏھن ڳوڙها ڦاٿا آھن.....
ڇا ڪڏھن تنھنجو جسم 47 جي گرمي پد ۾ ڪڏھن ٿڌو ٿيو آھي....
ڇا توکي ڪڏھن شام ويلھي ڪائنات اٻاڻڪي لڳي آھي....
جانان حقيقت ته اھي سڀ علامتون انتھا اذيتناڪ ھونديون آھن... مان پنھنجي دشمن لاءِ دعا گھرندس ته شل اھو انھن ڪيفيتن مان گذري...
پر پنھنجي مٺي تون خيال ڪندي ڪر تون جنھن سان به محبت ڪرين ته ان کي اھا درخواست ڪجان ته اھو توسان تو وانگي نه ڪري.....
ٻڌ تون ته منھنجو خيال رکندي ھئين نه.... ڇا ھاڻي به سوچيندي آھين منھنجي باري ۾...؟؟؟
ياد اٿئي ھڪ ڀيري تو چيو ھيو تہ "ڪا اھڙي غلطي ڪر جيئن مان توسان نه ڳالھايان" حيران ٿيو ھيس پڇيم ته آخر ايئن ڇو ڪيان تو چيو ھو تہ "بغير ڏوھ جي ڪاوڙجڻ مونکي سٺو ناھي لڳندو ۽ ڪاوڙنديس به ضرور توسان ڪجھ ڏينھن ڳالھائڻ لاءِ دل نٿو چوي" مان کلي پيو ھيس ۽ تون ان کلڻ تي چڙي پئي ھئين 15 ڏينھن نه ڳالھايو ھيائي....
جانان ڏس آخر تون ھارائي وئي آھين اڄ تون مونکي بنا ڏوھ جي ڇڏي وئي آھين اڄ توکي ڪجھ محسوس نٿو ٿي ....؟؟؟

مڪمل پڙهو

جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهي

 جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهي
چنڊ جي روشني اڳيان 
ڄڻ ڪنهن اپسراء وارن جو پردو ڏئي ڇڏيو آهي
ڏينهن ڄينڀن جا ڏنگ..
۽ راتيون وڇون جيان ڏنگيندڙ آهن
شامون وصل جي سوڳ ۾ آهن
پره پنهنجو ساءُ وڃائي ويٺو آهي
منهنجون اکيون ڄڻ ڪتن جي 
اوڙ ۾ اڇليو ويون آهن
ننڊ آس بڻجي وئي آهي
۽ خواب مقتل جا ڍير
تو پڄاڻان زندگي رڃ جو سفر آهي
پوء به اڄ تائين تنهنجو اوسيئڙو آهي
سجني ٻڌائي ني 
تون ڪٿي ۽ ڪيئن آهين
واجد گبول

مڪمل پڙهو

یوں ہی آج بس تمہاری یاد آئی ہے

 یوں ہی آج بس تمہاری یاد آئی ہے غبارِ دل بڑ گیا ہے ایسا لگ رہا ہے کہ جیسے تم ساتھ ہوتی تو میں ٹوٹ کر رو پڑتا۔ اب رات کے 02 بج رہے ہیں اور میں آج ٹیک تیں سال بعد گھر کے آنگن میں ستاروں کے جھرمٹ کے نیچے سویا ہوا ہوں موسم ویسے تو بہت رنگین ہی مگر تم تو جانتی ہو میں تمہارے سوا کتنا مایوس ہوتا ہوں۔ 
تمہیں یاد ہے ایک دن تم نے کہا تھا کہ تم جب بھی مجھ سے ملتی ہو ہمیشہ تمہاری زندگی رنگیں ہو جاتی ہے۔ تمھیں لگتا تھا کہ میں بہت باذوق آدمی ہوں تم نے کہا تھا کہ  اتنے مایوس گن حالات میں،  میں ایسا کیسے کر لیتا ہوں۔
آج تمیں بتا رہا ہوں سچ یے ہے کہ جب تم سے ملتا تھا تو کوئی غم،  غم نہیں مشغلہ لگتا تھا اور دکھ سگریٹ کی پھونک کی طرح اڑا دیتا تھا مگر تمہارے سوا اب تو ہنسی بھی جیسے اندر چیر کر نکلتی ہی میری زندگی باذوق صرف تم سے تھی۔ 
دل ملنے کا ضد کر رہا ہے مگر میں تو تمہاری سالگرہ پر وعدہ کر چکا ہوں کہ اب تمھیں ملنے کی ضد نہیں کروں گا میں دل کو سمجھا لوں گا بس دو راتوں کی نیند کی قربانی دینا ہوگی تم پریشان مت ہونا۔ میں عید کے بعد کراچی آ رہا ہوں اس کے بعد شاید اٹلی چلا جاؤں دو پل کے لیئے خوشی ہوئی تھی جب آپ نے میرے اٹلی جانے والے لیٹر پر مجھے مبارکباد دی تھی مگر شاید تمہیں اندازہ نہیں کہ خوشی کے دن میں کتنا اداس ہوتا ہوں خوشی کے دن تم مجھے کتنا یاد آتی ہو۔ 
خوشی دراصل اس چیز کا ہی تو نام ہے کہ ہم اپنے چاہنے والوں کو مسکراتا دیکھیں اب جب تم ہی نہیں ہو تو میں بھلا کیسے خوش ہوں۔
آج گیا تھا اس پرانی سھیلی کے پاس اسے بتایا کہ میں شاید اٹلی چلا جائوں پتا ہے اس پاگل معصوم کو یے پتا نہیں ہے کہ اٹلی دراصل ہے کیا پوچھ رہی تھی کہ کراچی سے کتنا دور ہے میں 2 مھینوں میں گاؤں تو آیا کروں گا نا۔۔۔۔ 
آج چار سال بعد یے پہلی ملاقات تھی اس کے ساتھ مگر یار اس کے پاس شکایت نام کی کوئی چیز ہی نہیں وہ تو اب بھی میرا شکریا ادا کر رہی تھی۔ پتا نہیں کیوں جب اس کے ہاتھ میں اپنا ہاتھ لیا تو جیسے چونک گیا تھا اور ڈر گیا تھا ایسے لگ رہا تھا گناہ کر رہا ہوں تم سے بیوفائی کر رہا ہوں۔ میں نے اس کا دل رکھنے کے لیے اس کے گال پر ایک کس دیا تھا اور پھر واپس آ گیا سوچ رہا ہوں اب اس سے نہیں ملوں گا۔ یار میں تو اسے  اب سوچوں گا بھی نہیں۔۔۔۔ 
یار آج پتا ہے کیا ہوا وہ خط جو تم نے مجھے دیا تھا شروعاتی دنوں میں وہ میں کراچی بھول گیا تھا آج بڑے بھائی کو کہیں سے ملا تو اس نے پکچر نکال کر بھیج دی مجھے میں نے کہا ہے اس سے عید پر سنبھال کر رکھے گا اور میں سوچ رہا ہوں ہمارے پیار کی اکلوتی نشانی کو میں ہمیشہ سنبھال کر رکھوں۔
کجھ دن پھلے مجھے لگ رہا تھا کہ مجھے نفسیاتی ماہر سے ملنے کی ضرورت ہے تو میں سائیکالوجسٹ کے پاس گیا تھا اس نے کہا تھا کہ اگر میں چاہوں تو تمھیں بھول سکتا ہوں مگر میں نے اسے کہ دیا کہ کائنات میں خدا کا نام باقی نا رہے تو کائنات کا وجود ختم ہو جائے گا یے مسلمانوں کا ماننا ہے اور میں یے مانتا ہوں کہ میری زندگی میں وہ بلکل ختم ہو جائے تو میرا وجود کسی کام کا نہیں رہے گا ۔
سب روزے رکھنے کے لیے اٹھے ہیں اور میں نیند کی گولیاں کھا رہا ہوں شاید کجھ پلوں میں نیند آ جائے۔ 
میرے ہمدم پلیز خوش رہا کرو اور صرف ایک درخواست ہے کہ اپنی خوشی کی خبر دیتی رہا کرو میں بھی خوش رہوں گا۔۔۔

مڪمل پڙهو

میری پیاری تم بہت یاد آ رہی ہو۔۔۔

 میری پیاری تم بہت یاد آ رہی ہو۔۔۔
پتا ہے آج تو تم بہت یاد آئی ہو اور کم بخت نیند کی گولیوں کو بھی آج ہی ختم ہونا تھا۔ لائبریری میں کوئی نئی کتاب بھی تو نہیں تھی جسے پڑھ لیا جاتا۔ خیر کتاب ہوتی بھی نہیں پڑھ پاتا تمھیں تو پتا ہے جب تم یاد ہوتی ہو تو دنیا جھان کا پتا کہاں چلتا ہے۔
یاد آ رہے ہیں وہ رمضان جب تم مجھے سحری تک جگائے رکھتی تھی اور میں اپنی پرانی موبائل کی وجھ سے ساری رات بیڈ کے نیچے چارجر والی سائیڈ پہ ایسے کھڑا ہوا ہوتا تھا۔
اور وہ دن بھی یاد ہے جب رمضان بھی نہیں تھا اور تم بھی بات نہیں کر رہی تھی پھر بھی میں جاگا تھا پوری رات اور صبح کو تیرا شھر چھوڑنا پڑا تھا۔
آج دوسرے دفعا ایسا ہوا ہے تم نے نہیں جگا کر رکھا پھر بھی جاگ رہا ہوں۔۔۔ کیوں جاگ رہا ہوں وجھ میں خد بھی نہیں سمجھ پایا اور دماغ میں فقط تم چل رہی ہو۔۔
ساری رات سوچتا رہا ہوں تمھارے بارے میں کبھی سوچا تم ہوتی تو کیا ہوتا۔؟ کبھی سوچا اگر تم مل جائو گی تو کیا ہوگا..؟ اور اگر تم نہیں مل پائی تو گیا ہوگا۔۔؟ بس ان تین سوالوں نے مجھے ساری رات سونے نہیں دیا۔۔ 
اب دل کر رہا تھا کہ تمیں لکھوں موبائیل کھولا ہے تو کجھ سمجھ نہیں آ رہا لفظ تو لکھ رہا ہوں پر سارے بی ترتیب ہیں کوئی ترتیب نہیں بنا پا رہا میری زندگی کے طرح اب تمھیں میرے الفاظ بھی بے ترتیب ملیں گے۔۔
میری پیاری کوئل کی آواز آ رہی ہیں لگ رہا ہے صبح ہو گئی ہے مگر جب سے تم گئی ہو میری صبح نہیں ہوتی بس میری راتیں ہی چل رہی ہیں مصنوعی طور دن ہوتا بھی ہے تو مجھے تنگ اور تنگ کرنے کے لیے۔۔۔
جب بھی سائنسی طور پر جینے کی لیے ہم چیزوں کو سرچ کرتا ہوں تو خد ہی اپنے جینے پر ہنسی آتی ہے کہ زندہ بھی کیسے ہوں۔۔۔ 
پچھلے ہفتے میں صرف 6 بار کہانا کھایا تھا کمزور بھی ہوگیا ہوں مگر یار تم بن کجھ اچھا جو نہیں لگتا نا جینا اچھا لگتا ہے نا مرنا۔۔۔۔۔
اکیلا ہوگیا ہوں۔۔۔!!!! ایسا لگتا ہے پورا جہاں میرے خلاف ہے یار بھی ستانے لگے ہیں۔۔۔ یار بہت کجھ چاہا ہے میں نے مگر  جو بھی چاہا ہے سب میری حسرت بن گیا ہے وہ حسرت جو کبھی پوری نہیں ہو سکتیں ۔۔۔
اب تو بہت کجھ کھولیا ہے اور حاصل کرنے کو بھی کجھ نہیں آج پھلی بار ایسا ہوا ہے پوری رات سوچنے کے بات بس یے چند الفاظ تمھاری طرف بھیجنے کو لکھ پایا ہوں۔۔۔ حقیقی معنوں میں آج بہت بے بس سمجھ رہا ہوں خد کو۔۔۔۔
میری جاناں تم خوش رہنا۔۔
واجد

مڪمل پڙهو

ٻهروپي جي گهيري ۾ آيل اسان جو سماج

 ٻهروپي جي گهيري ۾ آيل اسان جو سماج
واجد علي عاجز 
ڪنهن ليکڪ لکيو آهي ته “ جيڪڏهن اسان پنهنجا اندر،  ٻاهر مڙهي هلون ته هڪ پل به جيء نه سگهون” توڻي جي هي ڳاله وڏي فلاسفي هيٺ چيل آهي پر تنهن باوجود به انهن سٽن جي ڀيٽ موجوده منافقي ۽ ٻهروپي واري سماج سان ڪري سگهجي ٿي.
هر آئي ڏينهن اسان کي ڪيترائي نوان واقعا سوشل ميڊيا معرفت ٻڌڻ ۾ اچن ٿا ۽ اسان بجاءِ ڪنهن سوچ وچار ۽ فهم جي انهن واقعن تي پنهنجي سڄي قوت وڃائڻ ۾ دير ناهيون ڪندا نه صرف عام ماڻهون پر اڳواڻ دانشور پڻ مهم جوئي جو شڪار ٿيڻ ۾ دير ناهن ڪندا ۽ نتيجتن هڪ ڪم اڌ ۾ ٻيو پنڌ ۾ وانگي ڪنهن به ڪم کي اڪلائي ناهيون سگهندا ۽ هر ايندڙ پوسٽ تي پنهنجو قيمتي وقت پيا زايه ڪندا آهيون اهو به ناهيون سوچيندا ته اڄ جي دور ۾ جتي منافقت ۽ ڪوڙ جي سرپرستي آهي اتي ڇا هر ماڻهو جيئن سوشل ميڊيا تي آهي اهو حقيقت ۾ به ايئن آهي يا نه؟  
مونکي ياد ٿو اچي ته گذريل سال گهوٽڪي فيسٽول ۾ ايڊيشنل انسپيڪٽر جنرل آف پوليس سکر (AIGP ) کان هڪ سماجي اڳواڻ  هاف فرائي متعلق سوال ڪيو هيو ته محترم اي آئي جي صاحب جواب ڏيڻ کان پهريان کائنس هڪ سوال ڪيو هيو ته “محترم پهريان ته اهو واضع ڪيو ته اوهان واقعي به هاف فرائي جي خلاف آهيو يا نه..؟ ڇو ته ڪيترائي سماجي اڳواڻ اهڙا آهن جيڪي هاف فرائي خلاف ٿيندڙ احتجاجن جي اڳواڻي ته ڪندا آهن پر جڏهن اسان وٽ آفيس ۾ ايندا آهن ته چوندا آهن ته هاف فرائي سان ڏوه گهٽجي ٿو  هاف فرائي ڪرڻ وارو اوهان جو عمل ساراه جوڳو آهي”مطلب ته هاٿي جا کائڻ وارا ڏند الڳ ته ڏيکارڻ وارا الڳ.
 ٻهروپي ۽ منافقت نه صرف اسان جي مٿين طبقي ۾ آهي پر هيٺيون طبقو به گهٽ ناهي گذريل ڏينهن پنهنجي شهر جي  هڪ نوجوان جون مسلسل سرعام جوا جي خلاف فيسبڪ تي پوسٽون ڏٺم ۽ سندس پروفائل تي ڀيرو ڀريم  ته وڏو ترقي پسند ۽ روشن خيال لڳو پئي جنهن جي بعد ۾ خبر پئي ته هو نه صرف پاڻ جوا ڪندو آهي پر سندس ڪيترن ئي ويجهن مائٽن جا جوا جا اڏا پڻ آهن مطلب ته انگريزي چواڻي جيان “ اوهان ڪنهن ڪتاب کي هن جي ڪور مان ڄاڻي نٿا سگهو” 
 جيڪو ماڻهون ان حد تائين ٻهروپي ۽ منافقت ڪري سگهي ٿو ته پوءِ اسان سوين ميل پري ويهي صرف سندس فيسبڪ پروفائيل ڏسي کيس روشن خيالي ۽ دانشوري جا سرٽيفڪيٽ ڪيئن ٿا ڏئي سگهون يا وري سندس ڪيل پوسٽ کي 100 فيصد منڊي تي ٽڪ سمجهي سندس ڪيل ترخريبڪاري جو شڪار ٿي وڃون.
 ان سان گڏ اڪثر ماڻهون پنهنجا مفاد حاصل ڪرڻ ۽ ڪڌا ڪم ڍڪڻ لاءِ ادارن جي پاسو وٺندا آهن ۽ هاڻوڪي ڏينهن ۾   پرنٽ ميڊيا ( اخبارون ) ۽ اليڪٽرانڪ ميڊيا (چائينل) کي استعمال ڪري رهيا آهن سوشل ميڊيا تي نامور ۽ سينئر صحافي سڏرائيندڙ عطائي صحافي حقيقت ۾ ڪيترو شفاف ڪردار رکندڙ ۽ پروفيشنل آهن اهوشايد اڪثريت ڄاڻي ٿي. اهو عمل نه صرف هن سماج لاءِ پر صحافت جهڙي شفاف ۽ معتبر شعوبي لاءِ پڻ هاڃيڪار آهي جنهن لاءِ ادارن جي مالڪن کي بهتري آڻڻ جي ضرورت آهي گڏوگڏ حڪومت کي پڻ گهرجي ته مارڪيٽ ۾ هلندڙ غير معياري اخبارن ۽ ويب چائينلن جي خلاف ڪروائي ڪري حقيقي صحافت کي هٿي وڌرائين

مڪمل پڙهو

سنڌ جي ثقافت ۽ صوفي روح جي اھڃاڻ ٻھراڙيءَ ھاڻي مايوسين جو مرڪز بڻيل"

 سنڌ جي ثقافت ۽ صوفي روح جي اھڃاڻ ٻھراڙيءَ ھاڻي مايوسين جو مرڪز بڻيل"
واجد علي عاجز
ڪنھن بہ ملڪ ۾ ٻھراڙيءَ وارا علائقا ثقافت کي زنده رکڻ لاءِ روح جو ڪم ڪندا آھن ساڳي طرح سنڌ جا ڳوٺ پڻ ڪنھن زماني ۾ ثقافت ۽ تھذيب جا مرڪز بڻيل ھوندا ھيا.
اڪثر ڪري ڳوٺن ۾ پيار ۽ پريت جون ڳالھيون پيون هلنديون ھيون آيل ماڻھن جي مھمان نوازي۽ خوش اسلوبي سان کلي آڌرڀاءُ ڪيو ويندو ھيو. سنڌ ۾ اوطاقون ڪنھن وڏي سياسي مرڪز ۽ سکيا گھر جيان لڳنديون ھيون جتي ڳوٺ جا سلجھيل ماڻھون نوجوانن کي پيا سکيا ڏيندا ھئا ڪڏھن سماجي خدمتن جي ڪم لاءِ اتساهيندا ھيا ته ڪڏھن وري ناحق خلاف اٿڻ لاءِ پنھنجي وس ۽ وٿ آھر آواز اٿارڻ لاءِ پلان پيا جوڙيندا ھيا.
ھاڻي انھن ڳوٺن کي به ڄڻ ته ڪو نانگ سراپي ويو آھي جتي ھاڻي اجتماعي خوشين بجاءِ انفرادي عيش عشرت تي سوچيو ويندو آھي ڪنھن زماني ۾ اوطاقن تي ويھي ماڻھون چوندا ھيا ته فلاڻو مسڪين آھي کيس مدد لاءِ ڪجھ ڪيو وڃي اوڙي پاڙي جي غريبن ۽ سفيد پوش ماڻھن لاءِ سوچيو ويندو ھيو ۽ وس آهر مدد پڻ ڪئي ويندي ھئي.
ھن سڄي سماجي تبديليءَ پويان ڪيترائي سبب آهن جنھن ۾ قبيلائي تڪرار، سياسي ۽ سماجي ڄاڻ جي کوٽ، ڪم چوري، مذھبي انتھا پسندي، جوا ۽ ٻيون سماجي برايون آھن
قبيلائي تڪرار سرداري نظام جو مورچو ھيو جنھن ۾ ويھي ڀوتار عوامي طاقت کي پنھنجي آڱرين جي اشارن سان ھلائي سگھندا ھيا ۽ فيصلي مھل ماڻھن جي قتل جي باھ مقرر ڪري سٺو منافعو پڻ حاصل ڪري سگھندا ھيا. قبيلائي تڪرار سماجي روين تي گھرا اثر ڇڏيا ھڪ قبيلي جا ماڻھون ٻي قبيلي جي ماڻھن جو رت پيئڻ لاء تيار ھوندا ھيا چاھي مخالف ڌر وارو سندن دوست ئي ڇو نه ھجي جڏھن قبيلائي تڪرار ھوندو ھيو ته دوست کي به قتل ڪرائي ڇڏيندا ھئا جيڪو تاريخ ۾ صرف ھندو مسلم فساد واري دور ۾ ڏٺو ويو.
ڳوٺن ۾ بدعنواني جو ٻيو سبب پير پرستيءَ ۽ مذھبي انتھا پسندي پڻ آھي پراڻي دور ۾ ھندو مسلمان به ھڪ ٿي رھندا ھيا پر ھاڻ پير پرستيءَ ۽ فرقه واريت کي ھوا ڏئي ماڻھن کي ورھايو ويو آھي جتي ماڻھون ھڪ ٻي جي اوطاقن تي ويھي ڪچهريون ڪندا ھئا اھي ماڻھون اڄ ھڪ ٻي جي مسجدن ۾ وڃڻ لاءِ تيار ناھن جيڪو اثر نوجوان نسل تي پڻ آھستي آھستي راقب ٿيندو پيو وڃي گذريل ڏينھن نوجوانن سان ڪچھري ڪندا ويٺا ھئاسين تہ اچانڪ نوجوان پنھنجي مخالف فرقي تي چٿر ڪندي چيو ته فلاڻي فرقي وارن جو روزو جائز ناھي مون کانئس پڇيو ته بابا ڏيو خبر توھان کي اھو ڪنھن ٻڌايو آھي ته چيائين ڪنھن کان پچڻ جي ضرورت ئي ناھي. کيس چيم ڀلا ڪتاب گھڻا پڙھيا اٿئي چيائين ته ڪتاب نه پڙھندس انھن ۾ جيڪو لکيل ھوندو آ اھو برداشت ناھي ٿيندو سندس سوچ تي بظاھر ته کل آئي ھيم پر اندر ۾ روئي پيو ھيس تہ ھن عظيم ڌرتيءَ جا وارث ڀٽائي، سچل، سامي پڙھڻ کانسواء ڪيئن نه فتوا فروشن جي ور چڙھي ويا آھن جن کي فتوا فروشن جي ڳالھين کان سواءِ ڪجھ ھضم ئي نٿو ٿئي.
آڳاٽي دور ۾ توڻي جو علم جي کوٽ ھوندي ھئي تنھن ھوندي به مذھب جو اصل روح ڳوٺن ۾ ملندو ھيو جتي صرف روحانيت پيار ۽ محبت ھوندي ھئي جتي انتھا پسندي پري پري تائين نظر ڪون ايندي ھئي جتي روزا نمازون به پڙھبون ھيون تہ ھولي ڏياري ۽ ڪرسمس ملھائڻ کي به گناھ تصور ڪون ڪيو ويندو ھيو.
جيئن جيئن مذھبي انتھا پسندي وڌندي پئي وڃي اوترو ئي ھتان جا ماڻھون مذھبي گناھن ئي ثوابن جي تقاضائن کي نظر انداز ڪندا پيا وڃن مثال طور اڳ ۾ ھتان جي ماڻھن وٺ ڏڌ کي پٽ برابر سمجھيو ويندو ھيو ۽ ان جي وڪري جو تصور ئي ڪون ھيو اتي ئي ساڳيا ماڻھون نياڻي جي وڪري کي به گناھ نٿا سمجھن.
جتي جوا، وياج خوري ۽ چوري کي انتھا ڪريل حرڪت ۽ گناھ ڪبيرا سمجھيو ويندو ھيو اتي ھاڻي جوا کي روزيءَ سمجھيو وڃي ٿو ته  وياج کي ڪاروبار جي نالي سان سرعام ھلايو پيو وڃي.
ھاڻي سنڌ جون ٻهراڙيون ترقي پسند نوجوانن لاءِ ڄڻ نوگو ايريا بڻجي ويون آھن ڇو ته ھاڻي ھتان جو معاشرو وياج خور شرابي ۽ جوارين جتان يرغمال ٿيل آھي جن لاءِ ترقي پسند نوجوان اک ۾ ڪٽر آھن.
وياج خور ۽ جوارين جي گينگ ٺھيل آھي جيڪي نوجوانن کي بيروزگاريءَ واري حالت ۾ ڪجھ ڏوڪڙن جي آسري ڪڌن ڪمن طرف گھليو وڃن جتان نڪرڻ نه ممڪن بڻجيو وڃي جو ايندڙ وقت ۾ ڪنھن عذاب ئي الاھي کان گھٽ ڪون ھوندو.
اھڙي حالت ۾ ضروري آهي ته رياست پنھنجو مثبت ڪردار ادا ڪري بجاءِ سياسي تحريڪن جي ڪچلڙڻ تباھ ڪرڻ ۽ سياسي شور رکندڙ نوجوانن کي مارڻ جي جوارين شرابين خلاف قدم کڻن ڇو ته سياسي سماج سوچ رکندڙ نوجوان معاشري لاءِ ھيرا ثابت ٿيندا ۽ جوارين شرابين ۽ وياج خورن کي سڌي راح ڏيکارڻ جو جيڪو ڪم رياست اڪيلي سر نٿي ڪري سگھي اھو ڪم پڻ سياسي سماجي تنظيمن ۾ ويٺل نوجوان ئي بھتر طريقي سان ڪري سگھن ٿا جيڪو نه صرف سماج لاءِ پر رياست لاءِ پڻ فائديمند آھي

مڪمل پڙهو

یاد جاناں۔۔۔۔۔۔۔!!!

 یاد جاناں۔۔۔۔۔۔۔!!!
سائنس پہ میرا یقین کامل ہے مگر پھر بھی کبھی کبھی تمہاری یاد کے بعد میڈیکل سائنس مذاق سی لگنے لگتی ہے۔ اور انوارمنٹل سائنس بھی سمجھ سے باھر ہے۔۔۔۔
بھلا تمہاری یاد کوئی چیز تو نہیں جس کے آنے سے خون کی رفتار میں انتھا کمی ہو جاتی ہو۔۔۔ 
تمہاری یاد میں کوئی نیوٹریشن، کیلشم یا پھر پروٹین بھی تو نہیں جس کے آنے سے بھوک ختم ہو جاتی ہو ۔۔۔
پھر ایسا کیا ہے تمہاری یاد میں جو کہ سائنس ابھی دریافت نہیں کر پائی۔۔۔۔۔؟؟؟
پتا نہیں تمھارے دور جانے سے  آکسیجن کی کمی کیوں محسوس ہوتی ہے۔۔۔
فطرت کی رنگ برنگی شامیں اداس کیوں ہو جاتی ہیں ؟
بھار کے موسم خزاں میں کیسے بدلتے ہیں۔۔۔
اور تمھارا وجود پیناڈول نہیں پھر بھی تیرے آنے سے بخار کی شکایت نہیں ہوتی۔۔۔
تمہارا وجود نمک نہیں پھر بھی خون کی رفتار پوری کیسے کر دیتا ہے۔۔۔
تمہارا وجود رائزک کی گولیاں نہیں پھر بھی کھانا وقت پر کھانے کی طلب کیوں ہوتی ہے۔۔۔۔
تم ہو تو دنیا میں آکسیجن پوری لگتی ہے۔
تم ہو تو بھار۔۔۔ بھار لگتی ہی۔۔۔
تمہارے نا ہونے کے بعد تمہارا ہونا ایسے لگتا ہے کہ جیسے کائنات کا نظام ری سیٹ ہوگیا ہو۔۔۔
اور پھر تمہاری غیر موجودگی احساس دلاتی ہے کہ جیسے سب ڈس آرڈر میں چل رہا ہے۔۔۔۔
سائنس ابھی ترقی نہیں کر سکا۔۔۔
سائنس نہیں بتا سکتی کہ تمھارا وجود اس کائنات کے لیے کیوں ضروری ہے۔۔۔

ڪج

مڪمل پڙهو

ایک خواب جسے سچ کرنے کے لیے نیند کی نہیں مگر مسلسل جاگ کی ضرورت ہے۔۔۔۔۔۔

 ایک خواب جسے سچ کرنے کے لیے نیند کی نہیں مگر  مسلسل جاگ کی ضرورت ہے۔۔۔۔۔۔
-واجد علی عاجز
-
خوابوں کو داؤ پر لگانا بزدل اور کم ظرف لوگوں کا کام ہے۔ خوابوں کے لیے سمجھوتہ کرنا تو ٹھیک ہے مگر خوابوں پر سمجھوتہ بلکل نہیں کرنا چاہیے۔۔۔
بچپن سے ایک خواب دیکھا تھا خواب ایک زندہ دل معاشرہ دیکھنے کا۔ 
دیکھا تھا کہ تم گاؤں کے کسی پیڑ کے نیچے "اکھ چھنپ" کی راند کھیل رہی ہو تو کبھی اپنے بالوں کو ہوا میں اڑاتے ہوئے "انڈ" راند کرنے کیلئے اڑتے ہوئی خالی میدان میں جا رہی ہو۔
اور تمھارا باپ جو فقط 35 کی عمر میں بوڑھا ہوگیا ہے وہ میرے خواب میں بوڑھا نہیں دکھ رہا تھا میں نے یے بھی دیکھا کہ وہ وڈیرے کی ڈیرے پر کام نہیں کر رہا تھا نا ہی وڈیرے سے قرضہ لیا ہوا تھا البتہ گندم خریدنے کے لیے وڈیروں کی لائین اسکے بیٹھک کے آگے ضرور لگی ہوئی تھی کیوں کہ وہ گندم اگانے کا ھنر رکھتا تھا۔۔۔۔
اور کوئی نابالغ یا 35 سالا عورت سیاہ کاری کے الزام میں قتل نہیں ہوتی تھیں کسی غریب کی بیوی پر غیرت کے نام پر قتل کرنے کا فیصلا کسی وڈیرے کی پاس نہیں تھا۔
وقت کی اخباروں میں اپنے حقوق کے لیے مارچ نکالنے والی عورتوں کو "عورت مارچ کی رنڈیاں" نہیں بلکہ "لطیف کی سورمیاں" لکھا ہوا تھا ۔۔۔
کسی ادیب پر کفر کے فتوے جاری نہیں ہو رہے تھے ۔۔۔
لوگوں کو اٹھا کر قتل نہیں کیا جا رہا تھا ۔۔۔
شاگرد کے پاس بولنے کی آزادی تھی خواب دیکھنے کی بھی آزادی تھی۔۔۔۔
کوئی ھندو لڑکی کو اٹھا کر مسلمان نہیں کر رہا تھا البتہ کچھ مزاہب اپنی خوش اخلاقی کے ذریعے ترقی ضرور کر رہے تھے اور لوگوں کا دھیان اپنی طرف کھینچ رہے تھے۔۔۔
اپنے گاؤں کے لڑکوں کی 3 کرکٹ ٹیموں کی ساتھ لڑکیوں کی ٹیم کی راند بھی دیکھنے کے قابل تھی جس میں جیت لڑکیوں کی ہوے تھی اور وہ چیخ کر کہہ رہی تھیں کہ وہ کمزور نہیں کمزور مرد ہیں۔۔۔
افسوس کہ میں وہ خواب دیکھتا ہی گیا دیکھتا ہی گیا اور نیند میں ہی رہ گیا پانی کے چھینٹوں پر بھی جاگ نہ سکا
اب سوچتا ہوں کہ کاش کوئی ہوتا جو اپنے خوں کی چھینٹیں مارتا تو میں جاگ جاتا۔۔ 
مگر اب میں غلطی نہیں کروں گا اب اگر کوئی میرے جیسا خواب دیکھتے ہوئے سو گیا تو میں ضرور اپنے خون کی چھینٹیں اس پر ماروں گا تاکہ وہ جاگ سکے خواب کو حقیقت میں بدلنے کے لیے

مڪمل پڙهو

پتا ہے کیا ہو!

 پتا ہے کیا ہو!
اکثر میں تم سے باتیں کرتا ہوں اپنی تحریر کے ذریعے۔
حسب معمول جو کجھ تم سے کہنا تھا اپنے موبائل نوٹ میں لکھ دیا تھا۔
مگر کجھ دن سے تم ان کا جواب میرے خوابوں میں آ کر دیا کرتی ہو۔ 
مگر یار گزارش ہے تم میرے خوابوں میں نا آیا کرو میں سمجھتا ہوں تم آگئی ہو پھر میں تمہارا استقبال کرنے کو اٹ بیٹھتا ہوں اور پھر نیند نہیں آتی۔
تم ایسا کرو میرے خیالوں میں آیا کرو تم میری ہی ہاتھوں اپنے جواب لکھوایا کرو۔ ویسے بھی تو میں رات کے کچھ وقت ہی تو سوتا ہوں۔ ساری رات تو تم سے باتیں کرتا ہوں نا۔ 
ہاں اگر کوئی ضروری بات ہو تو آیا کرو خوابوں میں مگر ڈانٹا نہیں کرو تمھیں پتا ہے نا راتوں میں رونی کی وجھ پوچھی جاتی ہیں اور اگر درد کے گلا کریں تو پھر انٹی بائیوٹیک کھانی پڑتی ہیں۔  تم آؤ تو صرف موں دکھلا دیا کرو بس۔۔۔
ارے ہاں کل رات بتایا تھا نا کہ تم سیریل پورا کرنے والی ہو اور پھر ناول پڑھو کی کیا ہوا اس کا سیریل پورا ہوگیا کیا تم نے ناول پڑھنا شروع کیا ہے؟
ارے ہاں تم نے بتایا تھا انٹرنشپ کا کیا بنا؟
تم اپنی سہیلیوں کے پاس کئی تھی نا وہ موٹی ناک والی کیسی تھی ؟ اور وہ دکھی آتما کا بتائو کیا بنا اس کا؟
ارے اور بات پتا ہے جب سے تمھیں خط لکھنے لگا ہوں اپنی آپ کو ہے پاگل سمجھ بیٹھا ہوں میں پاگھل کہیں کا۔۔۔ھھ
اج کل تمہاری صحت کا کیا حال ہے پچھلی دفعا تمھارے گردوں میں تکلیف تھی اب کیسی ہے؟
جواب دینا مگر خوابوں میں
نہیں پلیز خیالوں میں

مڪمل پڙهو

دل اداس ہے تمھیں بہت یاد کر رہا ہوں۔

 دل اداس ہے تمھیں بہت یاد کر رہا ہوں۔
پتا ہے سر درد اتنا تھا کہ ایک پل کے لیئے لگا تھا اب شاید دوبارا سر درد برداشت نہیں کرنا پڑے گا۔
2 زینیکس بھی کھائی ہیں مگر نیند نے جیسے تم سے کجھ نکھرے ادھار لے لئے ہیں کم بخت آتی نہیں۔
یار پتا ہے وہ دوست جن کو میں سب کجھ سمجھتا تھا یار اب وہ مجھے کجھ نہیں سمجھتے اکیلا ہو گیا ہوں دل کر رہا ہے کہ اج تم میرے پاس ہوتی تو تمھارے کاندھوں پہ سر رکھ کہ چلا چلا کر روتا۔ اب تو آنسوں اندر جا رہے ہیں۔
یار وہ میرا دوست جو دو دو بجے مجھے سگریٹ پھنچاتا تھا جب تیری یاد میں مجھے سگریٹ پینے کا من کرتا۔
یار اج وہ سب مجھے فضول سمجھتے ہیں۔
پتا ہے اگر تمیں خط لکھنے کی عادت نا ہوتی نا میں خودکشی کر لیتا۔ اکھیں بھر آئی ہیں نا چاہتے بھی خط لکھنے میں وقفہ لے رہا ہوں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
آج لگاتار 10منٹ تک آنسوں نکلتے رہے اب سوچ رہا ہوں کہ آخر آنسوں کس کے لیئے تھی۔ ان دوستوں کے لیئے جن جن کو بات کرنا سکھائی یا پھر تمھارے لیئے جس سے جینا سیکھا۔۔
سگریٹ پینے کا من کر رہا ہے گاؤں میں میرا کوئی دوست نہیں جو اب مجھے سگریٹ مہیاء کرے بس ایک ہی تو تھا اپنا یار ۔۔۔۔۔۔۔
اے میری ہمدرد! یار پلیز آج رات میرے خواب میں آؤ نا مجھے اپنے کاندھوں پہ سر رکھ کر رونے دو نا پلیز۔۔۔
جسم کانپ رہا ہے خیر معمولی بات ہے یے تو جون جولائی میں بھی ہوتا ہے جب تم یاد آتی ہو یا پھر جب میرا من خودکشی کو سوچتا ہے۔۔۔
ارے ہاں کل تیری ایک دوست سے بات ہوی اس سے بات ہوئی اور اس سے بات ہو اور تمہارا ذکر نہ ہو ایسا بھی کیا ممکن ہے؟
اس نے بتایا کہ تم بھی میری باتیں یاد کرتی ہو مگر اس نے ہے بھی کمپیئر کیا کہ تم میری طرح شدت سے یاد نہیں کرتی۔ حسب معمول میں نے اس سے شکایت بھی کی کہ اب وہ مجھے تمہاری تصویریں ںہیں بھیجتی اس نے کہا کہ تم روکتی ہو یے کہے کر کہ میں تمہاری تصویریں دیکھ کر کہیں مایوس نا ہو جاؤں۔
ارے پچھلے دنوں ایک ناول پڑھی ہے "تو پڄاڻان" یار تمہارے مزاج کی ہے بھیج دوں..؟ تماری ایڈریس اب بھی کھارا در والی ہے نا۔۔۔؟؟
اچھا نہیں تمہیں ناول موصول ہونگی تو تمھارے ابا جی کو کون جواب دیگا ۔ چلو پنجاب کالونی والی سمیرا عروج کے گھر بھیج دونگا گا اس سے لے لینا ؟

ک

مڪمل پڙهو

جانم! پتا ہے اج ہمیں آخری بار ملے

 جانم!
پتا ہے اج ہمیں آخری بار ملے 432 دن ہو گئے ہیں اور تمھیں خط لکھتے ہوئے 382 دن۔۔۔  مجھے یاد نہیں کہ ان دنوں میں کوئی ایک دن ایسا ہوا ہو کہ تمھیں خط نہیں لکھ پایا ہون۔ ہاں کبھی کبھی موبائیل نہیں ہوتا تو اپنی ڈائری پر لکھ دیتا ہوں یا پھر خواب میں تمھیں وہ ساری باتیں بتا دیتا ہوں جو خط میں لکھنی ہوتی ہیں 
تمھیں پتا ہے! ساتویں کلاس سے لیکر 10 کلاس تک فیئر بک پورے نا کرنے پر استادوں سے لکڑیاں کہاتا رہا ہوں اج بھی اگر کوئی میرے استادوں کو بتلائے کہ میں تمھیں ہر روز 2 صفحوں پر مشتمل خطوط لکھتا ہوں تو وہ کبھی یقین نہیں کریں گے۔
مگر خیر اج تم بہت یاد آئی ہو۔ اج آفیس میں بہت اداس تھا۔ اب بھی اداس ہوں۔ دل کر رہا ہے کہ 6مھینوں کی چھٹی لے کر اسلام آباد چلا جاؤں ویسے تو من کراچی کا ہے مگر وہاں تم نہیں ہوگی تو وہی اداسیاں چھائی ہوئی ملیں گی۔ 
یونیورسٹی بہت یاد آ رہی ہے کبھی کبھی من کرتا ہے رزائن کر کے کہیں یونیورسٹی چلا جاؤں مجھے ھر ورسٹی سے جنت کی ہوا جو آتی ہے مگر یار تم تو جانتی ہو میرے حالات اب تو جیسے نا مردوں میں ہوں نا زندہ میں۔۔۔
دن میں دو بار خودکشی کا خیال آتا ہے ہر دفعا خواھش مار دیتا ہوں خد کو بچانے کے خاطر۔ 
میرا پاگل دل کبھی تسلیم نہیں کرتا تھا کہ میں ایک ہارا ہوا آدمی ہوں مگر اج اس نے بھی تسلیم کر لیا کہ میں کجھ نہیں ہوں ۔۔۔ میں اب آفیسر بھی نہیں بن سکتا۔۔۔ خیر اب اگر بن بھی جاتا تو کیا کرلیتا۔۔۔
پتا ہے ہم مڈل کلاس لوگوں کا بڑا مسئلہ کیا ہے ؟
ہمیں ایک ہے وقت اپنا باپ بھی خد بننا پڑتا ہے اور بیٹا بھی۔ ہم ایک وقت استاد بھی ہوتے ہیں تو شاگرد بھی۔ ہمیں خد کے ساتھ کسی اور کے خواھشات پر بھی سوچنا ہوتا ہے۔۔۔ اور اگر اپنے سے زیادہ ان پر توجہ نا دو تو کچھ بھی کر لو تم کچھ ہو ہی نہیں۔
یار بہت مایوسی کا شکار ہو گیا ہوں اور طبیعت میں چڑچڑاپن بھی زیادہ ہو گیا ہے اس لیئے اب خد کو اکیلا کردیا ہے اب ہوٹل میں بیٹھ کر چائے نہیں پیتا اب روڈ پر واک کرنے بھی نہیں جاتا۔ دوستوں سے ملنا بھی بند کردیا ہے ہتا کہ 4 دنوں سے گھر والوں سے بھی نہیں ملا گھر آتے ہی کمرا بند کر دیتا ہوں چائے کی طلب رات 12 کے بعد ہوتی ہے جو خد بنا لیتا ہوں۔ اور کہانا کاٹ پاٹ میں میرے کمرے میں ہی پڑا ہوا ہوتا ہے جو کہ اکثر کہانا بھول جاتا ہوں
اب بھی اس ذکر پہ یاد آیا کہ میں نے کھانا نہیں کھایا چلو اب کھا ہی لیتا ہوں۔۔۔
کتابوں میں اجکل "دیار دل داستان محبت" جیئم سید کی لکھی ہوئی کتاب اور 2 چار اور کتابیں اسٹڈی ٹیبل پر موجود ہیں۔
سوچ رہا ہوں اس سائیکالوجسٹ کے پاس چلا جاؤں جس کے پاس تب گیا تھا جب تم پہلی مرتبہ چھوڑ کر چلی گئی تھی۔ اس نے علاج سے کافی بہتر ہوگیا تھا۔۔۔
اب وہی حالات دوبارا ہوگئے ہیں۔۔۔ 
یار دیکھو تم تو مجبور ہو نا ۔۔۔ پر یار میرے دوست بھی مجھے وقت نہیں دیتے جب وہ ساتھ ہوتے تھے تو میں تمہیں صرف خط لکھنے وقت یاد کرتا تھا۔۔۔
الٹا ستاتے ہیں یار بھلا دوست ایسے بھی ہوتے ہیں کیا جو ہمارے دشمن کے ساتھ مل کر ہمیں اگنور کریں۔ یار ہم نے تو کوئی حساب نہیں دکھا ہم نے دوستوں کو صرف دوست مانا تھا مگر یار انھوں نے ہمیں ٹشو پیپر سمجھا جب کام آیا اٹا لیا اور پھر پھینک دیا۔
یار تم اکیلی ہی تو ہو جس سے باتیں کرکے دل کا بار ہلکا کرتا ہوں ورنہ کوں سنتا مجھے۔
چلو تم بور ہو رہی ہو گی میں خط بند کرتا ہوں مگر تم بھی خط لکھو نا بہت دن ہوئے ہیں تمھاری طرف سے کچھ نہیں آیا صرف یاد کے سوا۔ یار آج تمھیں دیکھنے کا من 
اللہ نگہبان

مڪمل پڙهو

آج تم بے حساب یاد آئے۔۔۔

آج تم بے حساب یاد آئے۔۔۔

واجد علی عاجز
کاش کے سائنس کجھ ایسی ایجاد کرے جس سے میں جب چاہوں تمھارا نام اپنے دماغ سے نکال دوں۔
سوچا تھا کجھ بھی ہو اب تمہیں یاد نہیں کیا جائے گا یے میں اپنے آپ سے وعدہ نبھانا جانتا ہوں مگر میرے کم بخت دوست مجھے تمہاری یاد دلا دیتے ہیں اور میں تمہیں بھول نہیں پاتا۔
اور کجھ دن تک مسلسل کچی نیند میں آفیس جانا پڑتا۔ اب تو خیر کوئی۔ یے نہیں پوچہتا کہ میری آنکھوں کا رنگ لال کیوں ہے۔ میں نے اس جھوٹ کو آخر سچ بنا ہی ڈالا ہے کہ میری آنکھیں بچپن سے ایسی ہیں۔
اب تو کوئی بھی مجھے نہیں کہتا کہ میں وقت پہ بال کیوں نہیں بنواتا سب سمجھتے ہیں میری عادت ہے۔
اب تو کوئی نہیں پوچھتا کہ میں 2 2 دن اپنے کمرے سے کیوں نہیں نکلتا،
اب تو میری آنکھوں میں نمی دیکھ کر میرے دوست بھی مجھے آنکھوں کے ڈراپس سجیسٹ کرنے لگے ہیں ۔
اب تو ڈاکٹر بھی سر درد کے لیئے زینیکس دے دیتا ہے۔
سب کجھ وہ نہیں رہا تم بھی تو بدل گئی ہو۔۔۔ میری عادتیں بھی بدل گئی ہیں اب میری ہنسی سے ہوٹل کے ویٹر خاموش کی درخواست لے کر نہیں آتے اب تو لائبریرین کو غصا دلانے والے میرے کہکے بھی تو نہیں رہے۔
اب دوست زیادہ بولنے کی شکایت بھی نہیں کرتے۔
تمہارے بقول جو فالتو کام تھے سب بھلا دیئے ہیں 
اخبار میں سماجی مسئلوں پہ کالم نہیں لکھتا 
اب سندھی اخبار کو پابندی سے پڑھنا بھی بھلادیا ہے
اب دوستوں سے فون پر 4 منٹ سے زیادہ بات نہیں کرتا۔
اب کوئی بھی کال 1 رنگ پر نہیں اٹھاتا۔
اب مسیج کا جواب بھی 30 سیکنڈ کے بعد لکھتا ہوں۔
ٹی وی پر ٹاک شو بھی نہیں دیکھتا۔
شعر جو یاد کیئے تھے سارے بھلا دیئے ہیں کیوں کہ ان میں سے کجھ تمہیں پسند نہیں تھے اور کجھ تم سمجھ نہیں پاتی تھی۔۔
تم کہتی تھی نہ کہ  یے سب تم کر کے دکھاؤ گی یے سب میں بھول جائوں گا۔
بلکل تم نے سب کر دکھایا ہے میں ہار گیا ہوں تم جیت گئی ہو۔۔۔۔
میں اپنی ہار پہ ماتم نہیں کروں گا بس تمہاری جیت پہ آج رات نیند نہیں کر پائوں گا
 
#واجدعليعاجز 

مڪمل پڙهو

ياد جانان

 مہیں پتا ہے پچھلے 2 سالوں سے میں انتھا گرم راتوں میں بھی گھر کے آنگن کے بجائے کمرے میں کیوں سوتا ہوں ؟
چاندنی راتوں سے مجھے ڈر کیوں لگتا ہے ؟
تم نہیں جانتی کہ 12-18 کی درمیان والی راتوں میں میری جیب سے زینیکس کیون ملتی ہیں ؟
اب تو خیر زینیکس کا اثر اتنا نہیں ہوتا 4 بھی کھا لی جائیں تو نیند 4 بجہ سے پھلے نہیں آتی۔
اج وہ رات ہے جس میں بھگتنا پڑتا ہے عجیب دکھ۔۔
اج چمکتے ہوئے چاند اور ستاروں کی نیچے سویا تو تیرے سورت یاد آگئی چاند کم بخت ہمیشہ تیری تصویر دکہلا کے رولاتا ہے۔
نہیں لکھا پاتا اب تمھارے یاد میں کوئی صحیفے۔۔۔ کاش آنسوں لکے جاتے اور واٹس ایپ بھی کی جاتے 😰

مڪمل پڙهو

جانم! محبت کرنا بھی ایک خوبصورت احساس ہے

 انم! محبت کرنا بھی ایک خوبصورت احساس ہے مگر معاف کرنا یے محبت بھی ان باقی کاموں میں آتی ہے جن کو ہم مغربی تہذیب کا حصہ سمجھتے ہیں۔ لحاظہ ہمارے معاشرے میں بھی محبت گناہ ہے۔
مگر جاناں! تم جانتی ہو محبت تو ہو جاتی ہے سب ضروریات کے پورے ہونے کہ باوجود بھی کیوں کے محبت کوئی ضرورت نہیں ہے۔ محبت میں تو اذیت عذاب پتا نہیں کیا کیا ہے مگر خیر محبت سھنی کو سرد راتوں میں دریا میں بھی اتراتی ہے تو وطن کے  کسی سپاھی کو ٹارچر سیلوں میں بھی لے جاتی ہے مگر ختم نہیں ہوتی۔
جانم! مجھے لگتا ہے کہ محبت کا دن تیرے جنم پہ ہونا چاہیے تھا مگر میرا خیال ہے خیر سب کے محبوبہ کا جنم دن ان کا محبت کا دن ہو۔ مگر جب بھی محبت لفظ کی ابتدا سوچتا ہوں تم ہاد آتی ہو۔
جانم! تمھیں پتا ہے اس دن پر اس لیئے بھی ساری رات جاگنا پڑتا ہے کہ صبح کو جلدی اٹھ کر کہیں دل تیرے ملنے کی ضد نہ کرے تیرا ملنا ممکن تو ہے لیکن میں نے کہا نا کہ محبت  کم بخت بھی مغربی تہذیب سی لگنی لگی ہے اور ملنا۔ ملنا تو ہے ہی مغربی تہذیب ناعوذ اللہ سوچو بھی مت۔۔۔
جانم!  تم جانا اس باغ میں جہاں سے اکثر ہم پھول لایا کرتے تھے پھول بھی لینا اور چچا پھول فروش کو پیسے بھی کجھ زیادہ  دینا شاید تمھیں اکیلا دیکھ کر وہ دعا نا دے سکیں جو ہر دفعا دیتے ہیں مگر خیر انھی یے بھی نہیں کہنا کہ میری کم بختی کی وجہ سے ان کی دعا بھی قبول نا ہو پائی۔ 
جانم! ایک پھول ھمیشہ کی طرح اپنے پسندیدہ ناول میں رکھ دینا کیوں کے پھول جنہیں تمہارے ھاتھ نصیب ہوی ہون وہ اپنی خوشبو کبھی نہیں چھوڑتے اور جب۔ جب تمہارے گھٹنوں میں دم نا رہے تو وہ پھول ان دنوں کی 14 فروری میں تمھیں کام آئیں گے اور شاید اس وقت تمہیں احساس ہو کہ پھول خریدنے جانا آساں نہیں ہوتا کیا کیا سہنا پڑتا ہے تو تبھی تمھیں مجھ سے شاید پھول نا دینی کی شکایت نا رہے۔
جانم! اس دن پر بہت یاد آتی ہے۔  مگر خیر تمھیں کیا پتا کے یاد میں جاگنے والوں کی آنکھیں کیسی ہوتی ہیں تمھیں کیا پتا کہ زیادہ نیند کرنے والے محبت کے دن بھی ایسا کیوں کرتے ہیں؟ تمھیں کیا پتا کے چاہ کے باوجود نا مل پانے کی اذیت میں آنکھوں کا رنگ کیون بدلتا ہے۔
جانم! تم یے سب جاننا بھی نہیں تم صرف یے جاننا کہ محبت مل جائے تو راتیں روشن کیوں ہوجاتی ہیں۔ اور محبت ملنے پہ زمین سرسبز کیوں لگتی یے۔۔۔۔۔چ
جانم! محبت کے دن پر پھول نہیں ہیں مگر پھر بھی مجھے تم سے محبت ہے اور محبت میں مفاصلہ یوں بھی ضروری ہے کہ یے مغربی روایت ہے۔۔
#واجد

مڪمل پڙهو

پيو ڳولهيان ڪـٿي آهـــــين

 پيو ڳولهيان ڪـٿي آهـــــين
ويران سڀ واٽون ورسٽي جون
نــــٿـــي نظـرين ڪٿي آهيــن
خاموش ڏاڪــــڻـــيون بي بي اي سنديون
خالي خالي انوارمــــينٽـــــل آ ســـــمــــورو
آڊوٽوريم منجه آهن اداسيون ڪٿي آهين
شامن ۾ تـو ســواء سـانــئــڻ
ورسٽي اچــي پــئــي کـائــڻ
سڏين توکي ديوارون سي ايس جون ڪٿي آهين
هليا ويـــا ڪينٽين مــــان ســــــارا
ڇڙواڳ ڇوريون  ۽ سڀــــــئــي ڇـــورا آورا
خالي آهن سڀئي ڪرسيون ڪٿي آهين 
پيو ڳولهيان ڪـــٿـــــي آهين
ڪٿي آهين ڪٿي آهـــين
واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

سي ايس پڪارون وري آ ورسٽي

 سي ايس پڪارون وري آ ورسٽي
بي بي اي جو سارون وري آ ورسٽي.
ملڻ جا بھانا بڻائي لائبريري تہ اچ تون
نئيون ڪي ڳالھيون پچاريون وري آ ورسٽي
وساري ڇڏيئي تہ وڏي ڳالھ ناهي
  ڇڏي ڪين وڃ تون اٿي ھي ميارون،  وري آ ورسٽي
مونسان نہ مل ڀل نہ ئي تون کل ڀل
کسي وڃ نہ تون ميڊيا جون بھارون وري آ ورسٽي
#واجد

مڪمل پڙهو

جنھن جو ساھ تون آھين

 وڇوڙو ڪيڏو ڏکيو آھي اڄ جڏھن تون زندگي جا 4 انمول ورھين سنگتياڻين سان گڏ رھي وڇڙي رھي آھين ھڪ پاسي سڀني جي چھرن تي مصنوعي مرڪ آھي تہ ٻي طرف سڀني جي اندر ۾ وڍ پئجي ويا آھن جدائي جا وڍ.. دوستن کي ڇڏڻ ڏکيو آھي نہ، تہ ڏس ڀلا محبوب کي وسارڻ پاڻ مارڻ جھڙوھوندو نہ...؟؟ 
ھڪ عجيب ڪيفيت تاري ٿي پئي اٿم توڻي جو توسان ملڻ نہ ٿيندو ھيو تنھن باوجود بہ تون ورسٽي ۾ ھوندي ھئين تہ ايئن لڳندو ھيو مونسان آھين...
ھاڻ تو ورسٽي نہ ايندين ؟
تہ اھي رائونڊ ٽيبلون مونکي کائڻ نہ اينديون جن تي ويھي توکي رھجي ويل منظر جا منظر ٻڌايا ھيا؟
اھي لائبريري اڳيان پيل سائي بينچ جنھن تي آء اڪثر ويھي ليپ ٽاپ تي پروگرامنگ ڪرڻ بچائي عابدہ پروين جا ڳايل سر ٻڌندو ھيس ڇا اھا بينچ ويران نہ لڳندي؟
توکي ياد آھي آءٌ لائبريرين کان لڪي لائبريري جي ڪمپيوٽر ۾ سرمد جو انقلابي گيت ٻڌي رھيو ھيس تون ڏاڍي ڪاوڙ ڪئي ھئي دڙڪا ڏنا ھيئي تو چيو ھو تہ آءٌ ڪمپيوٽر سائنس تي ڇو ناھيان پڙھندو انقلاب ڇو ٻڌندو آھيان؟
ھاڻي ڏس نہ ڪمپيوٽر سائنس سان لاڳاپيل نہ ھجڻ باوجود بہ ڪافي سکيو اٿم ھاڻي HTML, PHP, SQL server تي بہ ڪافي پڙھيو اٿم، تنھنجي دڙڪا ياد آھن تون چاھيندي ھئين نہ تہ منھنجون لکڻيون انگريزيءَ ۾ ھجن ڏس ھاڻ مون اھا بہ سکڻ شروع ڪئي آھي.
ھاڻ پئسا بہ ڪمائي ويندو آھيان ھاڻ توکي سنڌ لٽريچر فيسٽيول تي وڃڻ لاءِ پئسا نہ ڏيڻا پوندا.
تون نہ چاھيندي بہ ھميشہ ھڪ ڪتاب جون ٻہ ڪاپيون آڻيندي ھئين پچڻ تي چوندي ھئين تہ اھا ڪتاب مارڪيٽ ۾ نہ ملندو مان علي بابا وارن کان گھرايو آھي پر حقيقت تہ اھو صرف مونکي پئسا نہ ڀرائڻ کاڻ تنھنجو ڊرامو ھوندو ھيو.
اڄ ڏس نہ ڪئي ڪتاب خديد ڪا آھن مان بہ ھميشہ ٻہ ڪاپيون گھرائيندو آھيان ھڪ تنھنجي نالي جي بہ ھوندي آھي پر توتائين ھاڻي اھا ڪيئن ايندي ھاڻ منھنجا دوست توکي منھنجا ڪتاب ڪيئن ڏيندا تنھنجون ساھڙيون ھاڻ ڪتابن تي منھنجو نالو پڙھي توکان منھنجي باري ۾ نہ پڇنديون ھاڻ تون بھانو ڪري مونکي پنھنجو ڪزن ڪون ٺاھيندين.؟
۽ ھا يار ھاڻي نڪمو ٿي ويو آھيان منھنجي لکڻي ۾ بہ صواد مري ويو آھي. ھاڻ شيو ڪرڻ لاءِ بہ آچر جو انتظار ڪندو آھيان ۽ وڏي ڳالھ جنھن تي توکي چڙ ايندي ھئي آء دوستن کي (بقول تنھنجي) تہ ڳوٺاڻن ڇورن کي ڪافي وقت ڏيڻ لڳو آھيان، ھاڻي تہ تون بہ ناھين جون ڇڙٻون ڏين موبائيل تي بہ رات دير تائين آنلاين رھڻ لڳو آھيان ڇو تہ ھاڻ تنھنجو ڊپ جو ناھي آچر تي دير سمھڻ لڳو آھيان خبر آھي تہ تنھنجو ڪو مسيج ڪا ڪال ڪون ايندي جيڪا مس ٿئي.
۾ ڪجھ حاصل ڪري گھڻو وڃائي ڇڏيو آھي تون ورسٽي ڇڏي وئين ايئن ٿو لڳي آخري اميد تي سڪرات ۾ ھلي وئي آھي توکي ياد ڪري رھيو آھيان پاڻ کي صفا بگاڙي ڇڏيو آھي ٻڌ نہ ڪڏھن ڪڏھن ڇڙٻون ڏيندي ڪر ڪاوڙ ڪندي ڪر تنھنجي ھڪ ڇڙٻ منھنجي زندگي بدلائي ڇڏيندي آھي .
فقط تنھنجو.... جنھن جو ساھ تون آھين 
واجد - روحل آزاد
#واجد

مڪمل پڙهو

ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟؟؟

 ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟؟؟
ھاڻي آءٌ ورسٽي جي پيج تي
تنھنجي تصوير تلاش نہ ڪندس؟
ھاڻي تون ڪنھن فنڪشن ۾
ساھيڙين سان ٽھڪ نہ ڏيندين ؟
ھاڻ سي ايس جون ڏاڪڻيون
تنھنجا پير نہ چمي سگھنديون ؟
ھاڻي ڪينٽين جي ڪنڊ ۾ توکي تلاشي نہ سگھبو؟
ھاڻ لائبريري جي لان ۾ تون نظر نہ ايندين؟
ھاڻي آڊيٽوريم کي سدائين اداس رھڻو پوندو؟
ھاڻ اليڪٽرانڪ ليب ۾ تنھنجا ٽھڪ ڪون ٻڌبا؟
ھاڻي ايم ئي جناح روڊ تان رونق ھلي ويندي ؟
ھان ڪيفي پاڪستان ۽ ڪيفي بوگي بہ اٻاڻڪا رھندا؟
ڇا واقعي ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟
  #واجد

مڪمل پڙهو

فقط تولاءِ زندگي جي ڪجھ ڏينھن جا احوال جن ۾ توکي ڪا بہ گرز ناھي

 فقط تولاءِ زندگي جي ڪجھ ڏينھن جا احوال جن ۾ توکي ڪا بہ گرز ناھي
واجد علي عاجز
اميد تہ خوش ھوندئو، سچ تہ زندگيءَ سکن جي سيج لڳندي ھئي جڏھن توسان گڏ ھوندو ھيس  ھاڻي خوشيون ڳلي ۾ ڦاسي پونديون آھن، ٽھڪ نڙ ڳٽ ۾ اٽڪي پوندا آھن ۽ اکيون صرف نير ھارڻ ئي سکيون آھن سال ٿي ويا آھن اکين مان خوشي ڀريا ڳوڙھا ناھن نڪتا.
ڪئي دفعا ايئن ٿيو آھي جو ڳوڙھا اکين وسيلي ناھن آيا بس اندر کي چيري ھيٺ لھي ويا آھن ايئن ڄڻ تہ مون ڪنھن تيزاب جو ڍڪ ڀريو ھجي.
پر ٻڌ! مون توکي کن پل لاءِ به وساريو ناھي ڪافي دفعا اھو وساري ويٺو آھيان تہ ھي ڪائنات ڪنھن ٺاھي آھي سچ تہ انھن شين تہ ڪڏھن غور ئي ناھي ڪيو تہ ڪائنات ڪيئن ۽ ڇو ٺھي آھي مان ھميشہ تنھنجي ھجڻ تي غور ڪيو آھي تون آھين تہ سڀ ڪجھ آھي تون ناھين تہ ڪائنات ڪجھ بہ ناھي.
انتظار بہ گھڻو ڪيو اٿم ڪڏھن ڪڏھن ڀائيندو آھيان تہ تون ھلي آئي آھين، ھلي اچڻ تي ياد آيو ڪالھ تون منھنجي خواب ۾ آئي ھئين پاڻ ورسٽي جي پڌر تي ويٺا آھيون تون وڏا ٽھڪ ڏئي رھي آھين مان بہ کل ۾ لٽ پٽ آھيان سڀ پاڻ کي ڏسي سڙي رھيا آھن سڀ ڪنھن کي پاڻ جھڙو ٿيڻ جو شوق جاڳي پيو آھي ائين پاڻ گيٽ نمبر 2 کان نڪري ڪيفي پاڪستان جي سوڙي ڏاڪڻ تي مٿي چڙھي برياني کاڌي آھي ۽ بل نہ ڀرڻ تي جھيڙي رھيا آھيون.
۽ آء جاڳي پيس ڀانيم ته خواب بہ ڪيڏا نہ عجيب ھوندا آھن اتي ختم ڇو ناھن ٿيندا جتي ٽھڪ ھوندا آھن خواب ۾ بہ پنھنجو جھيڙڻ ضروري آهي ڇا.
ساجھر آفيس لاءِ نڪتس پئي اچانڪ موٽر سائيڪل ھلائيندي تنھنجي ياد آئي ھئي منھنجو ذھن مونکي ڪيفي بوگي جي ڪيبن نمبر 2 ڏي وٺي ويو ھيو جو اچانڪ موٽرسائيڪل جو اڳيون ٽائر ڪنھن پٿر سان ٽڪرايو ھيو ۽ آءٌ واپس انھي تباھ حال روڊ تي اچي پھتو ھيس جنھن جي دامن ۾ منھنجي زندگي جيان ھزارين اوچائيون ۽ جھڪايون آھن.
سڄو ڏينھن تون ذھن تي تاري رھي ھئين ڪافي ماڻھون مليا ھيا 4 ماڻھن مونکي ڏسي سمجھيو ھيو تہ مان اڄ پريشان آھيان پر نظر پياسي جي شعر جيان تہ : ``ڇو پيو روئين ڪوئي پڇي نہ توتي ڪو الزام اچي نہ
دنيا سامھون خوش ٿي ايئن کلڻو پوندو آ `` 
۽ سڄو ڏينھن مسنوعي کل کي چھري تي رکيو ھيم. شام ڌارا تہ ڄڻ ھيانء وڍجي پيو ھو دل تيز ڌڙڪڻ شروع ڪيو ھيو ڪتاب پڙھڻ لاءِ کنيم تي ھر پيج تي تنھنجي تصوير پئي ڀانيم روڊ تي نڪتس تہ ھر ايندڙ ماڻھون ۾ تنھنجي تصوير پئي لڳي آخر گھر اچي ستو ھيس، منھنجي ڪمرو منھنجي پناھ گاہ آھي جتي ھڪ ٽي وي جيڪا ڪيترن ئي سالن کان منھنجي موجودگي ۾ بند رھندي آھي ھڪ اسٽڊي ٽيبل جنھن تي ھر وقت ڪتاب لاوارث شين جيان ڦھليل ھوندا آھن ۽ ساڄي پاسي ھڪ ڪٻٽ جنھن ۾ ڪيترا ئي ڪتاب ڀريل آھن اھا منھنجي ملڪيت آھي جنھن کي ڏسي دلي اطمينان وٺندو آھيان تہ ڪجھ نہ ڪجھ ڪيو آھي، اسٽڊي ٽيبل جي ڀرسان پيل ڪرسي تي ويھي رھبر جو ڪتاب ديار دل داستان محبت کوليم جتي عشق کي سمجھندي رھبر کان راھ پئي ورتي پر تنھنجي ياد ايئن بہ ڪون ڪرڻ ڏنو مان ڪرسي کي ٽيڪ ڏئي ڇ ت ڏانھن نھاريندي سمھين پيو ھيس ۽ دير بعد اٿيو ھيس جڏھن لوڪ سمھين پيو ھيو ماني وسري وئي ھيم صبح جو امان پڇيو ھيو تہ ھاٽ پاث ۾ رکيل ماني جيئن جو تيئن ڇو پئي آھي کيس پوري ڪھاڻي ٻڌائڻ بنا اھو چيم تہ ننڊ اچي وئي ھئي ھاڻي اٿيو آھيان . موبائل ڏٺو تہ اتي بہ تون نظر آئي ھئين ڪجھ سرچ ڪرڻ لڳندو آھيان تہ تنھنجو نانءُ لکجي ويندو آھي. موبائيل جو پاسورڊ تي بہ تنھنجو نانءُ لکجي ويندو ھيو جنھن جو حل اھو ڪڍڻو پيو تہ تنھنجي نالي کي ئي پاسورڊ ڪري ڇڏيو آھي ھاڻ ڏينھن ۾ الھائي ڪيترا ڀيرا تنھنجو نانءُ لکبو آھي دلي سڪون ملندو اٿم تنھنجو نانءُ لکندي جيئن.ملان تسبيح پڙھندي راحت محسوس ڪندو آھي تنھنجو نالو لکندي بہ اھو ئي محسوس ٿيندو اٿم.
آخر ۾ بس خوش ھجي تنھنجي خوشي کان سواءِ آء ڪجھ بہ نٿو گھران خدا تي يقين ايترو بہ ناھي جو سندس کان ڪجھ گھران تنھن ھوندي بہ جڏھن ھن ڏانھن ھٿ اڀا ڪيا آھن تہ فقط تنھنجي خوشين ڪارڻ.. تون مونکي خط لکندين تہ دلي سڪون محسوس ڪندس ڪجھ پلن لاءِ، باقي نہ لکندين تڏھن بہ خير آھي جيئن ھاڻي منھنجي پرواہ ناھين ڪندي ايئن ئي منھنجي پرواہ نہ ڪجان ڪڏھن بہ بس تون پنھنجي خوش کي ڳولھ..

مڪمل پڙهو

ڪڏھن ڪڏھن ھيئنڙا نٿو وڻين مون.

 ڪڏھن ڪڏھن ھيئنڙا نٿو وڻين مون.
روشني ڪيڏانھن ھلي وئي آھي جڏھن منھنجي اکين توکي ڏسڻ ڇڏيو آھي ايئن ڀانيان ٿو پوپٽن کان رنگ کسجي ويا آھن حورن جو حسن ھليو ويو آھي ڪائنات سوڙي ۽ ساھ منجھائيندڙ ٿي پئي آھي، خواھشن خودڪشي ڪري ڇڏي آھي، 
تون منھنجي خيالن ۾ کيڏڻ ڄاڻين ٿي توکي مصروف زندگي مان وقت وٺڻ جو بہ ڏانءُ آهي ڪڏھن ننڊ کان پھريان خيالن کي سڪ ڪري تہ ڪڏھن جاڳ کان اڳ خوابن ۾ برسات کان پوء انڊلٺ جي خوشي ۾ گيت ڳائي....
ڪڏھن ھلندڙ ڦٽ ڦٽي تي اوچتو وجود کي جنجھوڙڻ تہ ڪڏھن ڪمپيوٽر اسڪرين تي فولڊر آئڪن ۾ نظر اچي خيال ڦرائي، ڪڏھن موبائيل تي ھلندڙ گاني ۾ ٺھڪن جو آواز  ڏئي خاموش ٿي، تہ ڪڏھن ڪتاب جي پنن تي نظر اچي.. ڪڏھن اخبار جي سرڪين مٿان رکي تنگ ڪري....... تنھنجا بہ ڇا تہ عجيب مشغلا آھن...
ھو سڀ چون ٿا تہ تون ناھين ھو پوڙھو ڏاڪدار جنھن جا وار اس ۾ سڪي ويا آھن ھن کي ڪھڙي خبر تہ ڪنھن جي ظاھري طور نہ ھجڻ جو مقصد اھو ناھي تہ ھو نہ ھجي......
خير ان کي ڪھڙي خبر تہ تون ڇا آھين ھن کي اھا خبر ناھي تہ تون پوپٽن ۾ رنگ ورھائيندي آھين تون حورن ۾ حسن ورھائندي آھين تو وٽ خوشين جا جھول آھن، تو وٽ ھر ڏک جي دوا آھي... مرض سڀ تون پيدا ڪندي آھين ھر مرض جي شفا پڻ تون آھين
خير ھو تہ تنھنجي مڙني خاصيتن کان اڻ ڄاڻ آھي...
تون جتي ڪٿي آھين.. تون مون ۾ موجود آهين

مڪمل پڙهو

نوان سال توکي ڀليڪار:

 وان سال توکي ڀليڪار:
اسان مڊل ڪلاس ماڻھن لاء زندگي صرف رڳن ۾ ھلندڙ رت ۽ دل ۾ھلندڙ دڙڪن کان مٿي ناھي اسان فقط ساھ کڻڻ ڪارڻ جيئڻ سکيو آھي.
جنوري جون نہ کٽندڙ راتيون چيٽ ۾ ڪيئن پئي چٽ ٿيون،  نہ ڄاڻان ڪڏھن ننڊ ٿي آئي نہ جاڳ جو الڪو نہ ننڊ جي جلدي اڻکٽ وقت تو وٽ منھنجي لاءِ ۽ مون وٽ تولاءِ ڪيئن نہ گذري وئي گذريل سال جي جنوري، سڀ ڪجھ ڇني سڀ ڪجھ چٽ ڪري......
فيبروري محبت جو مھينو آھي توڻي جو مايوس گذريو، اڻاگو بہ ھو توکان پري رکيائين شڪايتون بہ جام آھن ويلنٽائن جو گل ايئن ئي سٻاٽجي ويو ھو جيڪو اڄ بہ مون وٽ جيڪو تنھنجي سالگرهه تي بہ توتائين ناھيان پھچائي سگھيو پر يقين اٿم مون جيان ھي گل بہ توکي ڏسندي ٻيھر جنم وٺندو ۽ تنھنجا ھٿ ڇوھڻ بعد سڀني گلن کان نيارو ٿي پوندو.
مارچ جيڪي بھاري جو مھينو آھي جنھن بہ فقط وڻ ساوا ڪيا ھيا منھنجي ھٿ ۾ پيل گل اڃا سٻاٽيل ھيو ڇو تہ تو وٽ پھچي نہ سگھيو ھيو، ننڍين خوشين تي خوش ٿيئڻ تہ توکان پوء ڄڻ ڀلجي ويو آھي مارچ ۾ خوشي ملي جيڪا اڻپوري ھئي، خوشيون ذھن جي آشائش ھونديون آھن پر ذھن توسان ڪڏھن سک جو ساھ کڻڻ ناھي سکيو.
اپريل ايئن اپريل فول ڪندو رھيو ڪڏھن ڀانيو تہ تون گڏ آھين تون دل ۾ آھين تون خوابن ۾ رستن ۾ موبائل ۾ انٽرنيٽ ۾ منھنجي ساھن ۾ پر حقيقت اھا ھي جتي تون آھين اوھان اتي ناھيان پھچي سگھيو تو گھريو ٿي تہ مان توسان تو جيترو ھجان پر توکان بہ وڏو ھجان پر حالتون ايئن ناھن پر آءٌ ايئن ناھيان تون پوپٽن جي تخليقڪار آھين مان فضول بڪواسي...
مئي ڀانيو ٿي جيڪر وک توڏانھن وڌي آھي تہ توتائين پھچي وڃبو مئي مايوسي کان ڏور ۽ تنھنجي ويجھو رکيو اھي ڪلاڪن جا ڪلاڪ ھلندڙ نوڪري ۾ توسان بحث ڪرڻ وڏا ٽھڪ ڏيڻ ۽ ايئن اکين مان کلندي کلندي ڳوڙھا اچڻ سڀ يادگار ھيو شايد سدائين يادگار رھجي وڃي؟
جون ڪيڏو نہ گرم ھوندو آھي ظاھري وجود جيان اندر کي بہ آڙاھ ۾ اڇليو ڇڏي جون جلايو ھيو منھنجو من توسان اڻپڙت ايئن. ھئي جيئين جيئري موت تو ناراض ٿيندي آھين تہ ساھ رسي ويندا آھن جون بہ ايئن ئي ساھ رسائي ڇڏيا ھئا.
جولائي ايئن گذري ويو جيئين اٻوجھ ماڻھون زندگي گذاري آخر ۾ فقط ٻہ چار ڪانڌين سان ھليا ويندا آھن.
آگسٽ اھو مھينو جڏھن تون ملين توڻي جو سال بدلبا رھيا آھن پر آگسٽ ان لاء بہ يادگار آھي جو اھو آگسٽ ھيو جنھن توکي احساس ڏنا وضاحتون ڏنيون معافين جا لفظ، تلخين لاء معذرت جا لفظ..
سيپٽمبر اھا 3 سيپٽمبر ھئي جنھن جو انتظار ڄڻ اکين جو نور کسي ورتو ھيو ۽ اھو ئي سيپٽمبر جنھن ۾ توکي ڏسي ڄڻ تہ ڪائنات جو نور پنھنجي اکين ۾ اوتي ڇڏيو ھيو.
آڪٽوبر کوڙ شڪايتون آھن ھن سان اھو مھينو جيڪو ناھي گذرندو ۽ آئون ھر ڏينھن تنھنجي سالگرهه جا بچيل ڏينھن ڪٽيندي گذاريندو آھيان جيڪو ذھني سگھ کسي وٺندو آھي.
نومبر اھو سڀاڳو مھينو جنھن ۾ تو جنم ورتو جنھن ۾ ڪائنات روشن ٿي جنھن بعد تون پوپٽن ۾ رنگ ورھايا جنھن ۾ تون حورن کي حسن ۾ حصو ڏنو جنھن ۾ تون خدا جي وجود کي سگھاري سگھ ڏني جنھن ۾ تون خدا کان خوشين جا جھول اوڌر وٺي منھنجي جھولي ۾ ڏنا جنھن ۾ تون منھنجي لاء ٽھڪ خريد ڪيا جنھن ۾ تون منھنجي وجود کي روشن ڪيو جن ۾ تون منھنجي ذھن ۾ پختگي ۽ سگھ پيدا ڪئي.
ڊسمبر سدائين جيان ڦٽن کي چاڪ ڪيو تہ توکان پري دنيا کان آڌر ڪيو وقت ايئن کسي ويو جيئن رياستي ادارا سنڌي مائرن جي جھولين مان ٻچڙا کنڀيندا آھن...
#واجد 
واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

مونسين ھلي سا جا جيءُ مٺو نه ڪري.......!!

 مونسين ھلي سا جا جيءُ مٺو نه ڪري.......!!
سوچيم پئي تہ ھل ھيڏو پنڌ يقينن دوستن جي چھرن جي ٿڪاوٽ ھوندي پر ايئن نہ ھيو ايئن ٿي لڳو ڄڻ تہ قافلي اوجھو ئي نڪتو آهي سڀني جا چھرا تازگي ۽ پر اعتمادي سان چمڪي رھيا ھئا.
عشق واقعي بہ سائنس جي اصول کان الھائي مٿي آھي سائنسي طور ڏسجي ته ھڪ ماڻھون جيڪو 39 ڏينھن مسلسل 800 ڪلو ميٽر پنڌ ڪري تہ يقينن ان جي انرجي بہ زيان ٿيندي تہ سندس چھري تي ٿڪاوٽ ۽ مايوسي پڻ ايندي.
پر ھن عشق جي قافلي جي پانڌيئڙن جي منھن تي مرڪون ڏسي يقين ٿيم تہ فتح اسان جو مقدر آھي.
خاص ڪري سرواڻ سائين انعام عباسي جي منھن تي محبوب جھڙي مرڪ ۽ نوجوانن کي وڏا ڀاڪر ان ڳالھ جو واضع ثبوت ھيو تہ عاشق ٿڪل ناھن پر پنھنجي محبوبن جي آزادي لاء وڌندڙ ھر وک تي خوش آھن.
لطيف سائينءَ لکيو آهي ته:
سُڻِي ٻولَ سَندانِ، جِمَ سُمهين سَسُئِي!
ڪَندِينءَ ڪوھُ ڪيڻانِ؟ جه سي اُنِ اورانگهيا.
لطيف سائينءَ يقينن اھي سٽون ھن وقت سسئي کي چيون ھيون پر ھن وقت اھو شعر اسان جي لاءِ ھڪ سبق آھي تہ انھن جا قول ٻڌي ويسر ڪري سمھون نہ ڇو تہ اھي قول نہ پاڙيندا تہ پوء اوھان ڇا ڪندو ان ڪري ھلو ۽ ھلندا رھو.
اڄ قافلي ڌرتي جي دنگائي ضلعي ۾ ترسي سڀاڻي اوڏانهن ويندو جتان صرف لاش موٽندا آھن تنھن ھوندي بہ پختو يقينن آھي تہ جيڪر عاشق جا خون بہ ٿيا تہ اھي خوشبو جي صورت ۾ وطن جي وسندين کي واسي ڇڏيندا ۽ ھي قوم اٿندي ...

مڪمل پڙهو

توکي ايئن نہ مناسب ھوئي........

 توکي ايئن نہ مناسب ھوئي........
آزادي کان اوپرا تون نہ اسان جو ڀاء، جڏھن بہ دوست ڪنھن وفاقي سياست ڪندڙ پارٽي جي تعريف ڪندا آهن تہ دل ۾ عجيب ڪيفيت تاري ٿي ويندي آهي
ايس ٽي پي،  ايس يو پي يا وري عوامي تحريڪ ڀل تہ پنھنجي پنھنجي پروگرام تحت ڀلا ڪم ڪري رھيون ھجن تنھن باوجود بہ اھو نہ وسارڻ گھرجي تہ اسان جي اجتماعي ڀلائي سائين جي ايم سيد جي نظريي کان سواءِ ممڪن ناھي 
جيڪي دوست ان آسري ۾ آھن تہ وقتي طور انھن پارٽين جو سھارو وٺي جدوجهد ڪري پوء نظريي سيد جا پيروڪار بڻجندا تہ اھا ڳالھ سواءِ اھمقپڻي جي ڪجھ بہ ناھي ڇو تہ وقت ڪڏھن بہ اوھان کي جي ايم سيد جي نظريي تي ھلڻ لاء گرائونڊ نہ ٺاھي ڏيندو پر اوھان  جيڪڏھن نظريي سان ڪمينٽيڊ آھيو تہ اوھان کي ئي نظريي تي ھلڻ لاءِ سڀني حالتن کي قبولڻو پوندو.
جيڪڏھن اوھان اھو نٿا ڪري سگھو ته اھا ڳالھ تسليم ڪيو تہ اوھان مايوس ٿي چڪا آھيو ۽ جي ايم سيد جي نظريي تي ھلي نٿا سگھو، 
باقي اھو خيال غلط آھي تہ اوھان وفاقي سياست ڪندڙ پارٽين ۾ ويھي نظريي جي ايم سيد جي پرچار ڪندا
 پر اوھان جھڙا ماڻھون ايندڙ نسل لاءِ وڌيڪ خطرناڪ ۽ مايوسي ڦھلائيندڙ ثابت ٿيندا ڇو تہ جيڪڏهن اسان سڀني وفاقي سياست ڪندڙ پارٽين جي آڙ ورتي تہ سڀاڻڪي نسل کي جي ايم سيد جو نظريو ڪير ٻڌائيندو؟
ڇا سڀاڻي اھو ٻڌائيندو تہ فلحال قاسم آباد واري سيٽ لاءِ ووٽ ڪيو تہ پوءِ اجھو ٿا جي ايم سيد جي نظريي تحت آزادي جا علم کڻون يا وري نواب شاه مان ووٽ ڪڍو تہ پوء نظريہ سيد جي پرچار اجھو ٿا اسيمبليءَ ۾ ھلي ڪيون..
حقيقت تہ امير آزاد منجھان آريسر جو روح ڏٺو ھيو امير جي لفظن جي روانگي آريسر جي سڪ پوري ڪندي ھئي تہ سندس لطيف پڙھڻ جو ڏان يار وري قومي سياست متعلق ڄاڻ جو ذخيرو بہ سندس قد کي وڏو ڪري ڇڏيندو ھيو...
ڪراچي پريس ڪلب تي اڪثر سائين امير آزاد جي تقرير جي مھل ايئن لڳندو ھيو تہ لفظ آريسر جا آھن ۽ زبان امير آزاد جي....
آريسر صاحب جي ننڍڙي پڙھندڙ ۽ عاشق ھجڻ ناتي اڄ جڏھن منھنجي محبوب ۽ استاد آريسر جو روح رنج ٿيو ھوندو تہ منھنجي دل ۾ بہ اماس ڇائنجي وئي آهي..
جي ايم سيد جو نظريو امر آھي ڪيئي امير ايندا ۽ ويندا رھندا پر افسوس تہ امير مون سميت سوين ڪارڪنن کي مايوس جي ڪن ۾ اڇلي ويو آھي

مڪمل پڙهو

ھو پري آ پري آ پري آ پري.........

 ھو پري آ پري آ پري آ پري.........
سڪ ۾ ڪيڏي نہ ڇڪ آھي سڪ جيڪا ساھ ۾ سوڙ ڪري ڇڏيندي آھي سڪ ۾ ڪيڏي نہ بزدلي آھي، سڪ ۾ ڪيڏي نہ رحمدلي آھي جڏھن ماڻھون بي پرواھ ھوندو آھي تہ انتھا جو دلير ٿي پوندو آھي مگر ڪنھن جي کوٽ من ئي من ۾ برف جيان ڳاري ڇڏيندي آھي اھا کوٽ احساسن جي ھجي پنھنجائپ جي ھجي يا سھاري جي....
ڪڏھن ايئن لڳندو آهي ته لاشن جا ڍير ڪو وڏو نقصان ناھن ڇو تہ مقصد جانين کان وڌيڪ اھم آھن پر ...
تنھنجي ياد ڪيڏي نہ بزدل آھي ..
تنھنجي سڪ ۾ ڪيڏي نہ رحمدلي آھي...
تنھنجي سڪ جنھن جو سڌو ڳانڍاپو منھنجي اکڙين جي لڙڪن سان آھي
سڪ جيڪا ٻار ڪري ڇڏيندي آهي... 
ڄڻ تہ دل اڃان ٻار آهي جيڪا تنھنجي لاءِ ضديري آھي ۽ سندس وٽ توکي خريدڻ کان سواء سڀ ڪجھ آھي ... 
پر دل جي ضد تون آھين...
تون جيڪا ڪوھين ڏور آھين
تون جيڪا آھين تون جنھن جو مان اڌ قاتل آھيان تون جيڪا اڌ جي رھي آھين... تون جنھن جي اڌ قتل جي سزا ۾ مان اڌ مري ويو آھيان تون جيڪا.......پري آھين....
سڪ بہ عجيب آھي لفظن جي ترتيب ئي زندگي جي ترتيب جيان درھم برھم ڪريو ڇڏي

و

مڪمل پڙهو

الھائي ڇو اوھان جون اکيون ياد آيون...!!

الھائي ڇو اوھان جون اکيون ياد آيون...!!
آج جیسے آفیس سے نکلا تو موسم کی سختی دیکھ کر تھوڑا گھبرا گیا، ویسے تو موسم بہت خوبصورت تھا مگر ہم مڈل کلاس کے لوگوں کو سردی ہو یا گرمی دونوں عذاب کی طرح جھیلنی پڑتی ہیں، چلو گھر تو جانا ہی تھا تو میں گرم کپڑے پہن کر نکل پڑا۔ 
اچانک بادلوں نے برسنا شروع کر دیا اور میرے کانوں میں لگے ایئر پوٹس میں ایاز کا گانا بج رہا تھا " بادلو بادلو ڪجھ تہ برسي وڃو پل ڪي ترسي وڃو ھن بيابان ۾" ویسے تو میں ابھی شھر میں ہی موجود تھا مگر کیا رونقیں جب دل کی تمنا پوری کرنے والے شخص کی یاد آئے تو ھرطرف بیاباں ہی لگتا ہے۔۔ 
ویسی تو بارش اور بارشوں میں خوار ہونا ہم جیسے مڈل کلاس لوگوں کے لیئے کوئی بڑی بات نہیں پر آج کے خواری کا ماضی سے تعلق اتنا گہرا تھا کے لکھنے پر مجبور کر دیا 
وہی نومبر وہی بارش وہی شام وہی یاد۔۔۔۔۔مگر وہ شخص کیوں میسر نہیں۔۔۔؟؟
ابھی سوچ ہی رہا تھا کہ میرے کانوں میں لگے ایئرفون سے ضیاء محیودین کی آواز میں فیض کی نظم چلانا شروع ہوئی تو جیسی میرا پورا خیال تیری آنکھوں کے طرف ہی چلا گیا "تیری آنکھوں کے سوا دنیا میں اور رکھا بھی کیا ہے"...... 
 پھر سے ایاز کا ایک اور لکھا سونگ چلا کہ۔ تولاءِ تڪيندي ڏيئا اجھاڻا ڇو ڪون آئين تون رات راڻا " ویسے بھی چراگ بجنے والی موسم میں یاد جاناں کو  بھلا کون روک سکتا ہے۔۔۔۔ تمھیں یاد ہے ؟ وہ نومبر کے ہی دن تھے اور وہ ہلکی بازش ۔۔۔ مگر تم بھی تھے آج نہیں ہو آج تمھاری یاد ہے
اچانک موٹر پھسلی تو یاد آیا ارے میاں ابھی بھی بائیک پر ہیں ۔۔ دل تو سمجھا تیرے پھلو میں بیٹھ کر محفلیں لگا رہے ہیں۔۔
جب صادق کی آواز میں ایاز کا سونگ "ٿي املتاس تان ڪوڪ ڪويل ڪري ھو پري آ پري آ پري آ پري"  ایسے لگا کہ جیسے ایاز میری حالت دیکھ کر بتا رہے ہوں کہ وہ دور ہیں اتنا دور کہ کارونجھر جبل جیسے 50 جبل بھی کراس کر لیں تو ایک قدم اسکے طرف بڑے۔۔۔۔ جیسے سندھی سمندر جیسے سات سمندر پار کریں تو اس کے دروازے تک پہنچیں جیسے ان تک پہنچنے کے لیئے دادا آدم کی عمر چاہیے ۔۔۔۔
اور پھر شفیع فقیر کی آواز میں باغی بول پڑے "ھن کي ڀيٽيون ته ڪنھن سان ڀلا ڀيٽيون جي ٿا ڀيٽيون خدا سان ڪفر ٿيو وڃي" 
نومبر ھر سال اپنی روایت کیوں پوری کرتا ہے نا جانے کیوں نومبر کی ایک برسات تیری یاد سے بھیگا دیتی ہے مایوس اور اداس کر دیتی ہے اور پھر بابا بھٹائی کی پاس جاکر تیری خاطر جستجو کے راستے ڈھونڈے جاتے ہیں۔۔
واجد علی عاجز

مڪمل پڙهو

پوپٽن جي تخليقڪار توکي جنم ڏڻ جون واڌايون...!

 وپٽن جي تخليقڪار توکي جنم ڏڻ جون واڌايون...!

واجد علي عاجز

عزيز گل اڌ قلندر ڇوڪري نظم لکيو ته ايئن لڳو جيئن اڌ قلندر ڇوڪري سان توکي ڀيٽا ڏيڻ تنھنجي شان ۾ گستاخي آھي تون ته ڏيڍ قلندر ڇوڪري آھين تنھنجي سونھن ڏاھپ ڀريل ذھنن کي ڦيراٽيون ڏئي سگھي ٿي تنھنجي ڏاھپ تنھنجي قلندري جو پختو ثبوت آھي.

تنھنجي مرڪ ڪائنات جي حسن جو محور آھي 

تون جنھن جي اچڻ سان ھي ڪائنات بنواس منجھان باغ بھار ٿي

تنھنجا ٽھڪ ڄڻ ته ڪن فيڪون جي سدا آھن تون مرڪندي آھين ته بي ترتيب زندگي ۾ انڊلٺي رنگ نکرجي پوندا آھن

تون ھلندي آھين ڄڻ ته دنيا جو وھنوار ھلندو آھي توبنا ھي روڊ ھي رستا ھي گھر سڀ رڃ لڳندا آھن ..

ھا جيڪو مان لکيو آھي تون ان سان ڪتئي به متفق نه ھوندي ڇو ته تو وٽ ته ڪائنات پنھنجي آھي تو وٽ ٽھڪ پنھنجا آھن تو وٽ خوشيون پنھنجون آھن توکي نه ڪن فيڪون جي ضرورت آھي نه ئي باغ بھارن جي انھن سڀ شين کي ته تنھنجي ضرورت ھوندي آھي...

تون نٿي ڄاڻين خوشين جي قيمت ڪيتري آھي، توکي اھا به ڪل ناھي ته بنواس بڻيل ڪائنات کي باغ بھار ڪرڻ لاء اکين منجھ خوابن کي نپوڙي مارڻو پوندو آهي.

ياد ٿئي...!

جڏھن مون وٽ ٽھڪ منھنجا ھوندا ھيا جڏھن آءٌ پنھنجن خوشين ۾ کلندو ھيس...

اڄ جڏھن توبنا اھي سڀ ٽھڪ خوشيون ڦرجي ويون آهن ته ٻين جي خوشين تي به خوشي ناھي ٿيندي، ھا فقط ٻين جي ڏکن تي ڏک ضرور ٿيندو آھي جڏھن اوھان وٽ خوشيون ھجن ته ٻين جون خوشيون به کلائي ڇڏينديون آھن پر جڏھن اوھان وٽ صرف ڏک ھجن ته ٻين کي لڳندڙ ڀتر تي به ڳوڙھن جا تلاءَ ڀرجي پوندا آھن

اڄ جو ڏينھن شڪايتون لکڻ جو ناھي ھونئن به جڏھن قلم ھٿ ۾ ايندي آھي تہ تولاءِ لکڻ جو خيال ايندو آھي..

ھي اکيون جن توکان سواء ڪجھ ڏٺو ئي ناھي ھي دماغ جنھن توبنا ڪجھ سوچيو ئي ناھي ته آخر ڪيئن ڪنھن ٻي لاءِ لکي....

ياد اٿئي پوئين جنم ڏڻ تي !!

تو ڏانھن اچڻ ۾ دير ٿي ھئي تو 20 منٽ انتظار ڪيو ھو ۽ مان ڪارونجھر جي ڪٽائي خلاف ٿيندڙ احتجاج کان نڪري پڄندو تو وٽ پھتو ھيس توکي ڪاوڙ آئي ھئي ڪارونجهر کي غير اھم چوندي چيو ھيئي`` وڏو جبل توکي پيارو آھي مان انتظار پئي ڪيان ڄڻ ته تنھنجي احتجاج سان ڪارونجھر بچي پوندو توکي ڪارونجهر مونکان اھم ٿو لڳي مان ھيڏو انتظار ڪيو``

۽ مان چيو ھيو تہ ھا ڪارونجھر توکان مٿي آھي ڇو ته ڪارونجهر منھنجي ديس جي امانت آھي تون منھنجي محبوب آھين پر ڪارونجھر منھنجي ديس جو دلبر آھي 

۽ ديس مٿان توجھڙا سوين محبوب به قربان...

ماٺ ۾ ڳالھ بدلائي ھيائي...

اڄ به جڏھن ڪارونجھر تي وار ٿي رھيا آھن ته توسان ڪيل ڳالھيون ياد اچي رھيون آھن.

تنھنجي پوئين جنم ڏينھن کان پوء ۽ توسان ملڻ کان اڳ توکي ھڪ غزل ارپيو ھيو جنھن جو بند ھيو ته: 

جنم ڏينهن ميلا مبارڪون ۽ خوشيون

اسان بن سموريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي 

جنھن بعد تو چيو ھو تہ توھان جي شڪايت واجب آھي پر مان مصروف ھيس ۽ ترت پوء تون ملي ھئين

اڄ جڏھن مان شڪايت جو حق نٿو رکان تڏھن بہ تنھنجي جنم ڏينھن تي توکي ڏاڍو ساري رھيو آھيان ڪنھن اردو شاعر لکيو آھي ته 

تم سے بھی دلفریب ہیں

غم روزگار کے

اميد ته ننڍڙي لفظن ۾ سمجھي ويا ھوندا باقي توھان کي وسارڻ وس جي ڳالهه ھجي ھان ته ڪڏھوڪو وساري ڇڏيان ھا

مونکي منھنجي خوشين جو ڏينھن مبارڪ

توکي تنھنجي جنم ڏينھن جي مبارڪ

مڪمل پڙهو

چوڏس آ چانڊوڪي مونکي تنھنجي سار الا وو..

 چوڏس آ چانڊوڪي مونکي تنھنجي سار الا وو...

توکي ياد آھي.....؟  نه ھوندو.......  مگر خير .... 

تو لکيو ھيو چنڊ کي چتائي نه ڏسڻ گھرجي ورنه ھن ۾ موجود نشان واضع ٿي پوندا آھن... نه چاھيندي بہ جواب ڏنو ھيم: شايد اوھان ڪڏھن خوبصورتي ڏسڻ واري اک سان ڏٺو ئي ناھي چنڊ کي .. مان جڏھن به چنڊ کي چتائي  ڏٺو آھي ته اوھان جو چھرو نظر آيو اٿم... 

مان تنھنجي اڳيان ھر ڳالھ تي ھار مڃيندو آھيان کن پل لاء توکي راضي ڪرڻ لاء چيو ھيم ته چنڊ ۾ داغ آھن تون ناھين....

پر ٻڌ اھو سچ آھي ته ان وقت چنڊ ۾ تون ھئين، اڄ جڏھن توسان ملندي ڏينھن ٿيا آھن ته چنڊ جي چانڊوڪي اکين ۾ چڀي رھي آھي ايئن جيئن چنڊ روشني جا ڪرڻا نه پر ڳاڙھا مرچ واپس ڪري رھيو آھي، رات اماس آھي يا روشن فيصلو ڪرڻ وس جي ڳالھ ناھي ڇو ته توبنا روشني جو ھجڻ ڪيئن ممڪن آھي،

ڪنھن شاعر لکيو آھي : تون ھئين ير ديس ۾ راتڙيون روشن ھيون 

توکان پوء راتيون اماس آھن جن کي توسواء ڪڏھن به روشن ناھي ٿيڻو .... چنڊ روشني رفليڪٽ ڪرڻ ڇڏي چڪو آھي.....، منھنجون اکيون روشني تي سڙڻ لڳنديون آھن........

 ڇو ته  توبنا روشنيون بي مزي آھن تون بنا مان نٿو نڪرڻ چاھيان تاريڪين مان...

منھنجي روشني فقط تون آھين

منھنجي روشني ڪٿي آھين.

واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

نڊان نڀاڳن کي اوڀالا اچن

 نڊان نڀاڳن کي اوڀالا اچن 

سي پنھون ڪوہ پھچن؟ جي سنجھي رھن سمھي 

بابا لطيف جي ھن شعر منھنجي ننڊاڪين اکين ۾ ڄڻ ته مرچ وجھي ڇڏيا آھن، کن پل لاءِ منھنجو ذھن بلوچستان جي پھاڙي سلسلن مان گوريلن کان ٿيندي اچي سنڌ جي سرمست الھڙ ڇوڪرن تائين اچي پھتو آھي سوچيان ٿو ته وطن جي محبت ڪيئن نه اتر جي مست جھولن ۾ به لڱن ۾ گرم جوشي سلامت رکي ٿي، ننڍڙي ذھن سان ننڍڙو سوچيندي اھا سوچ آئي اٿم ته آخر بلوچن جي اٻوجھائپ سچائي ۽ ھمت ۾ آخر ڪھڙي شي جي ڪمي آھي جيڪو اڃان تائين آزادي جي ديوي کان پري ڪيون ويٺو آھي.

ته اتي مونکي منھنجا استاد عبدالواحد آريسر ۽ جي ايم سيد ياد آيا آھن اعجاز منگي لکيو آھي تہ آريسر وٽ مولانا آزاد جھڙي ڏاھپ ۽ نھرو جھڙو فن ھيو. جي ايم سيد عالمي پائي جو مڃيل ۽ جديد قومپرستي جي باني طور سڃاتو ويندڙ شخص آهي.

سوچيان ٿو ته شايد اھا واحد شي علم ادب ۽ ڏاھپ آھي جيڪا اسان کي بلوچستان جي تحريڪ کان مٿانهون ڪري ٿي. ڇو ته ھڪ ھٿياربند گوريلو پيدا ڪرڻ پھاڙ ڪٽڻ جي برابر ناھي اھو تمام سولو ڪم آھي ته ماڻھون کي بندوق سيکاري وڃي پر اھو ڏکيو ڪم آھي جو ھڪ ماڻھون کي ڏاھپ علم ۽ ادب کان روح شناس ڪجي.

اسان جي ويڙھ ڪڏھن به آزادي جي راھ کان بدليل ناھي پر اسان بلوچستان کان اھو سبق سکندي پنھنجي آئيندي جي تياري ڪندي سمجھون ٿا ته اسان جيڪڏھن بندوق ڪنھن ڏاھي جي ھٿ ۾ ڏينداسين ته يقينن ان گولي جو استعمال صحيح ٿيندو.

سنڌ لٽريچر فورم جي سڄڻن جو ڪتاب ورھائڻ وارو ڪم ڪنھن وڏي انقلاب جي شروعات ڀلي نه سمجھي وڃي پر يقينن درياھه ۾ ڀتر جو ڪم ضرور آھي اچو ته سنڌ لٽريچر فورم جي دوستن جا ھٿ مضبوط ڪريون ڇو ته ڪتاب اسان جي بقا آھن ۽ اچو ته ڪتابن وسيلي پھاڙن مان پيچرا لھون

واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

احتیں اور بھی ہیں وصل کی راحت کے سوا۔۔۔۔۔

 احتیں اور بھی ہیں وصل کی راحت کے سوا۔۔۔۔۔
جڏھن شام ويلھي ٿڪجي انھي جگھ تي ويٺو ھيس جتان ڪڏھن ڪنھن شخص جو گذر ٿيندو ھيو، شام جا پھر ڪيڏا نه منجھائيندڙ ھوندا آھن۽ لھندڙ سج ايئن لڳندو آھي ڄڻ ته ساھ، گلي ۾ ڦاٿل آخري ھڏڪي جي انتظار ۾ ھجي، منٽو چوي ٿو حقيقت پسند ٿيو مايوسي ۾ مايوس لازم ٿيو  سوچيو ھيم تون فقط منھنجو خيال آھين پر تنھن ھوندي به توکي سوچيندي مايوسي محسوس ڪئي اٿم.
ڪنھن شاعر لکيو آھي ته اھو مڙئي ڪوڙ سڪ ھجي ۽ سڄڻ نه ملي، پاڻ ته سدائين گڏ رھيا آھيون ڪڏھن شام جي وقت سج کي الوداع ڪندي ته ڪڏھن رستن تي ھلندي ۽ توسان گڏ ھلندي ھميشه ٿاٻڙجي پوندو آھيان ۽ پوء تون.... تون ڪنھن پريء جيان پري ھلي ويندي آھين تڏھن خيال ايندو اٿم تون فقط منھنجو خيال آھين تڏھن شاعر جي مٿين لفظن تي کل ايندي اٿم ته ڇا سڄڻ سڪ مھل صرف ڪيرائڻ لاء ايندا آھن ...
تو جيان لفظ به رسي ويا آھن ۽ حافظي ۾ به ھيڪڙ ٻيڪڙ ڳالھيون وڃي بچيون آھن تنھن ھوندي به اڄ جڏھن شام ويلھي سج کي اڪيلو الوداع ڪندي مايوس ٿيو ھيس ته فقط تون ئي ياد ھئين مان توسان ھلڪي برسات ۾ ايم اي جناح روڊ تي گھمي رھيو ھيس تون نيٽفلڪس تي ڏٺل ڪنھن جديد ويب سريز جي تعريف ۾ مگن ۽ ھوائن ۾ خوشبوءِ نچاور ڪري رھي ھئين مان خاموش تنھنجي وارن مان اٿندڙ خوشبو جو واس وٺي رھيو ھيس اچانڪ تنھنجي ڪنھن سوال تي امرجليل جي ڪنھن ناول جو حوالو ڏنو ھيم ۽ بدلي ۾ تو چيو ھو تہ اھو ناول جديد تقاضائن تي پورو نٿو لھي، کلي پيو ھيس تنھنجي سوچ تي تون جيڪا نيٽفلڪس تي ھلندڙ ويب سريز کي جديد سمجھندي آھين، ۽ اچانڪ ھميشه وانگي ٿاٻڙجي پيو ھيس ۽ محسوس ٿيو ھيم تون فقط منھنجو خيال آھين
ھميشه ايئن ئي ته ٿيو آھي صبح ويلھ ڪنھن جي سڏ تي توکان پري ٿي ويندو آھيان ۽ شام ويلھي جڏھن ڪير سڏ ڪرڻ وارو ناھي ھوندو تڏھن ٿاٻڙجي توکان ڏور ٿي وڃبو آهي

مڪمل پڙهو

ج تم بے حساب یاد آئے

 ج تم بے حساب یاد آئے 

گھر جي اڱڻ مٿان آسمان ڄڻ ته ساھ ۾ ٻوسٽ پيدا پيو ڪري، ڪڏھن ڪڏھن سوچيندو آھيان ته سائنسي طور اھو ڪيئن پاسيبل آھي جو تنھنجي وڇڙي وڃڻ سان ڪائنات ۾ آڪسيجن جي ڪمي ٿي ويندي آھي....
اھو ڪيئن ممڪن آھي تہ ڪنھن شخص جي نہ ھجڻ سان وسندڙ ڪائنات بنواس جو روپ ڌاري ڇڏي ؟
پوء اھو ڇا آھي جيڪو دل تي مونجھ ڪري بيٺل آھي سائنسي طور تہ دل پمپنگ جو ڪم ڪندي آھي نہ پوء ھي مونجھ سڪ احساس ويڳاڻپ ھي سڀ دل  ۾ ڪيئن؟
ھي عشق بہ ڪيڏو نہ عجيب آھي سڀني مذھبن کان مٿانهون سائنسي اصولن کان بي قاعدي ... ايئن لڳندو آھي تہ تنھنجي آواز سان ڪائنات ۾ آڪسيجن ايندي آھي تنھنجو چھرو پسي ڄڻ تہ سڀئي وٽامنز جي ڪمي پوري ڪري سگھبي آھي تون آھين تہ ڪائنات ۾ ڪابہ ڪمي ناھي تون ناھين تہ ڄڻ جسم مان سڀئي وٽامن ھليا ويا آھن ڪائنات آڪسيجن جي ڪمي ۾ ٻوساٽيل آھي وقت جي پيرن ۾ زنجير پئجي ويا آھن. منھنجي ساھ ۾ سوڙ پيدا ٿي وئي آھي ... اکين ۾ ڏينھن ڏٺي ڄڻ تہ ڇپخوري ٿي پئي آھي... سج جي روشني ميرانجهڙي ٿي وئي آھي اکين ۾ ترورا اچڻ لڳا آھن... سر ۾ اھو درد پوڻ لڳو آھي جنھن جي دوا دريافت ناھي ٿي 
رت جي رفتار ۾ ڪمي ٿي وئي آھي 
وارن وڌڻ ڇڏي ڏنو آھي ...
معدي ۾ ھضم ڪرڻ. ڪاڻ ڪجھ بچيو ناھي...
من کائڻ کان ڀرجي چڪو آھي
زبان مان چس وارو حصو ڪوڙو ٿي ويو آھي 
دماغ سوچڻ ڇڏي ڏنو آھي 
ذھن ياد ڪرڻ وساري ڇڏيو آھي 
پيرن پنڌ کان جواب ڏئي ڇڏيو آھي 
ڪن تنھنجي ناء ٻڌڻ کان سواء ڪجھ ٻيو ٻڌڻ ناھن چاھيندا
موسيقي چڙ ڏياريندڙ ٿي وئي آھي ...
سائنس ڪيڏو نہ پٺتي آھي 
جنھن تنھنجي وجود مان حل ٿيندڙ مسئلن تي اڃان غور نہ ڪيو آھي 
تنھنجي وجود ۾ ھر شيء جو حل سمايل آھي...
واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

ڪهاڻي

 ھا تڏھن جڏھن ھن ڪائنات ۾ آخري ھڏڪي جو انتظار ٿي رھيو ھوندو ميسحائن جي اچڻ جون سڀ اميدون خاڪ ٿي ويو ھونديون 

جڏھن وفاداريءَ جو مثال بڻجندڙ ڪتن جو نسل تباھ ٿي چڪو ھوندو البته انسان ھوندا انسان جيڪي اشرف المخلوقات جي جبي ۾ درندہ آھن 

ھا تڏھن به منھنجي من ۾ مانڌاڻ متل ھوندي، صرف تنھنجي لاء تون جيڪا منھنجي نڙڳٽ ۾ ھلندڙ ڦوڪ آھين تو چيو آھي ته مان توکي وساري ڇڏيو آھي،

ھا مان وساري ڏٺو ھيم ساھ کڻڻ پر افسوس جو ھڪ منٽ کان مٿي جيئڻ محال ٿي ويو ھيم ...

توکي الوداع ڪرڻ ڄڻ ته ساھ کي سڪ ڪرڻ آھي ۽ مونکي جيئڻو آھي فقط انڪري ته مان پنھنجي ڏوھن جي سزا ڀوڳڻ چاھيندس ۽ جيئڻ کان وڌ ڪا به سزا نٿي سجيم....

#واجد علي عاجز

مڪمل پڙهو

اسان بن ڪچهريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي

 #واجد_گبول
اسان بن ڪچهريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي
اسان بن بهارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي
پنهنجا وعدا وچن وساري ڇڏيائي ڇا
اسان جون ميارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي
نه انتظار ڪنهنجو نه ڪو منتظر ٿئي
اسان بن شامون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي
هر پاسي هو ميلو ۽ هنيون رونقون
اسان جون سارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي
جنم ڏينهن ميلا مبارڪون ۽ خوشيون
اسان بن سموريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي

مڪمل پڙهو

ابوجهادِ سنڌ بشير خان قريشي

 ابوجهادِ سنڌ بشير خان قريشي

Published on 9/9/2017

Awami awaz

اهو بشير خان جنهن جي نالي ٻڌڻ سان ئي دشمنن جي دلين جي دڙڪ تيز ٿي ويندي هئي جنهن لاء هو اهي لفظ چوندا هيا ته ”یےجوبشيرھےاس سےب نکال دو تو شير بن جاتا هے،، ها واقعي به شير هيو

هو بغير لالچ ۽ لوڀ وارو شخص بشير خان جڏهن سنڌ جي دوري تي نڪرندو هو ته سندس سنڌ واسي جيء ۾ ايئن جايون ڏيندا هيا جيئن سڳي ماءُ اولاد کي ڏيندي آهي

جنهن سان ڪچهري ڪرڻ لاء لاڙ جي لاڏلن کان ويندي اتر جي ارڏن تائين سڀ آتا هوندا هئا

هو جڏهن سنڌ جي ماڻهن  وٺ ويندو هو ته هُو سندس گهر جو فرد سمجهندا هئا اتر سنڌ جا اهي ٻروچ قبيلا جيڪي پنهنجي خاندان جي ماڻهن کانسواء ڪنهن شخص کي گهر جي گهٽي ۾ بيهڻ جي اجازت به نه ڏيندا آهن پر اهي به بشيرخان کي گهر جو وڏو سمجهي پنهنجي نياڻن جي مٿي تي شفقت ڀريو هٿ ڦيرڻ لاء سندس التجائون ڪندا هئا ها جيئن سندس ڪارڪن پيار ۽ پاٻوه مان  وڏو سڏيندا هيا ايئن ئي هو وڏو هو ۽ سنڌ جي نوجوانن جي سنڀال به وڏن وانگي ئي ڪندو هيو

هو سنڌ جو پنهل هو ۽ سنڌ جا نوجوان به سندس هر گهڙي هر سڏ تي سسئي جيان لبيئڪ چوندا هيا

هو جنهن کي سياست ۾ ور وڪڙ جو ڏانٰءُ نه هيو هو سنئون ۽ سڌو ماڻهو هو ڪڏهن به پنهنجي موقف ته تر برابر به نه هٽيو

هو جنهن جي پرورش سنڌ جي اتر واري حصي ۾ ٿي ۽ سندس جسم ۾ به اتر جي جون مهيني واري گرمي ڀريل هئي هن جا لڱ شهر ۾ ايئرڪنڊيشن ۾ ويهي ڪري تنقيد ڪندڙ چور اديبن جيان سست نه هيا

هو جڏهن پيادل مارچ تي نڪرندو هو ته سندس پير ڦارون ڦارون ٿي ويندا هيا ۽ رت وهائڻ لڳندا هئي پر هن مٿير مڙس سنڌ ۽ سيد جي عشق جي وجد ۾ ڪڏهن به اُف نه ڪئي

هو جڏهن سنڌ واسين جي ڳلي ۾ ڀاڪر وجهندو هو ته ڪير به سندس ڀاڪر وساري نه سگندو هيو بشير خان جنهن به شخص جي ڳلي ۾ گيراٽي پائيندو هو ته اهو ماڻهو ٻيهر بشير خان جي ڀاڪر لاء ڪوشش ڪندو رهندو هو

جڏهن هو احتجاج جو سڏ ڏيندو هو ته اسٽيبلشمنٽ جي لڱن ۾ ڦڙڪڻي اچي ويندي هئي ۽ سندس روڪڻ لاء  هر طرح جا حربا هلايا ويندا هئا ڪڏهن عياشين جا آسرا ، ڪروڙ پتي ڪرڻ جي دلاسا ڏئي خريد ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ويندي هئي ته ڪڏهن وري سوين ايذاءُ ڏئي جهڪائڻ جي ناڪام ڪوشش ڪئي ڪندا هئا. پر هو جنهن ڪڏهن وڪڻ ۽ جهڪڻ ڪونه ٿي ڄاتو هو جيل ۽ ٽارچر سيلن کان خوف نه کائيندو هو ۽ سڀ سختيون سنڌ جي عشق ۾ محبوب جا ماڻي سمجهي صحي ويندو هو

هن جڏهن سنڌ جي آجپي لاء عالمي دنيا کي اپيل ڪرڻ لاء ڪراچي ۾ مارچ جو سڏ ڏنو ته سنڌ جي ڪنڊ ڪڙچ مان ماڻهو لبيڪ چئي ايئن نڪري آيا جيئن عاشق پنهنجي محبوب جي ملڻ لاء نڪرندو آهي ۽ ايئن ئي تاريخ لکجي وئي ۽ اهو پهريون ڀيرو هيو جو سنڌ جي آجپي لاء 50 لک کان مٿي ماڻهون گڏ ٿيا ۽ پنهنجو پرامن احتجاج رڪاڊ ڪرايو.

هن ته مظلوم چهري ۽ نماڻي اکين سان فقط عالمي دنيا کي حقن جي حاصلات ۾ مدد جي اپيل ڪئي هئي هو نفيس دل وارو ۽ پيار ڪندڙ شخص هيو هن ته ڪنهن به دهشتگردي جي ڌمڪي به نه ڏني هئي.

پر نه ڄاڻ هنجي مظلوم چهري مان بي رحم ۽ ظالم قوتن کي ڪهڙو خوف هيو جو سنڌ جي وڏي کي سقراط جيان زهر ڏئي شهيد ڪيو ويو.

هن جي شهادت کانپوء نوجوانن کان ڄڻ ته سهارو ئي کسجي ويو ۽ سڄي سنڌ يتيم بڻجي وئي سنڌ جا منظر ايئن پئي لڳا جيئن هڪ ماءُ جي حالت هن جي جوان اولاد جي موت وقت هوندي آهي ۽ سنڌ ڪيهون ڪوڪون ڪري ماتم ڪرڻ لڳي

هن کان پوء بي رحم قوتن سنڌ جي نوجونن کي ايئن بي خوف ٿي مارڻ شروع ڪيو جيئن ڪنهن يتيم ٻار کي بي رحم ماڻهون ماريندي بي خوف هوندا آهن

عوامي سياست ۾ ڀٽي کانپوء بشير خان ئي هو جنهن سنڌ جي ماڻهن جي ڏکايل دلين کي درمان ڏنو هن کان پوء وري سنڌ ڌرتي مٿان اماس ڇائنجي وئي.

هاڻي ڪير آ جيڪو شهيد ڪارڪنن جي امڙين کي مٿي تي چمي ڏئي آٿت ڏيندو..

ڪير آ هاڻي انهن ٽٽل دلين واري نوجوانن جو جيڪو سندن  اتساه ڏي...

ڪو مسيحه آهي جيڪو بشير خان پڄاڻا يتيم ٿيل سنڌ جي دردن جو درمان ٿي...؟؟؟

 

واجد علي عاجز​

مڪمل پڙهو

سنڌ جا تعليمي ادارا ۽ شاگرن جو مستقبل

 سنڌ جا تعليمي ادارا ۽ شاگرن جو مستقبل

واجد علي عاجز

Published in Sindh express on Feb 2019

دنيا ۾ جتي تعليمي ريشو وڌي رهيو آهي ته اتي وري بدقسمتي سان اسان جي ملڪ سميت سنڌ ۾ ان جي ابتڙ تعليمي تناسب ۾ گهٽتائي پئي ايندي وڃي، جنهن جا سبب تلاش ڪجن ته ڳاله ڦري ڦري مختلف حڪومتن کان ٿيندي رياست تائين اچي پهچندي.

گذريل رات قائد عوام يونيورسٽي ۾ ٿيل واقعو به ان ڳاله جي چٽي ثابوتي آهي ته اسان جي شاگردن کي نه صرف پڙهڻ کان باغي پيو ڪيو وڃي پر سندن مٿان ظلم ستم ۽ ڏاڍ جا پهاڙ ڪرائي غلط راه تي هلڻ لاءِ مجبور به ڪيو پيو وڃي.

ملڪ سميت سڄي دنيا ۾ شاگردن وچ ۾ جهيڙا ٿيئٻ معمولي جهڙي ڳاله آهي جي عمومن يونيورسٽي انتظاميا تائين پهچي اتي ئي حل ٿي ويندا آهن نه صرف اهو پر سڌريل ملڪن ۾ ته انهن کي هلڻ ڪرڻ جا خاص قانون به ٺهيل آهي ۽ يونيورسٽي جي حدن ۾ ڪنهن هٿياربند ماڻهو اچڻ جي به اجازت ناهي هوندي کڻي ان جو تعلق ملڪي اداري سان ئي ڇو نه هجي، ڇو ته سندن خيال آهي ته هٿياربند ماڻهن جي اچڻ سان يونيورسٽي جو ماحول خراب ۽ شاگرد جي ذهني قوت تي اثرانداز ٿيندو آهي.

سنڌ جي شاگردن کي ماحول جي ڳاله ته ڄڻ پري جي ڳاله ٿيندي پر يونيورسٽي جي ڪلاس رومن کان ويندي هاسٽل تي سمهڻ تائين دل ۾ اهو خوف رهندو آهي ته گهر به پهچنداسين الهائي جي آسمان ڏانهن کنڀيا وينداسين،

گذريل رات جڏهن قائد عوام يونيورسٽي جا شاگردن هاسٽل جي ڪمرن ۾ پڙهي رهيا هئا ته اوچتو کين ايئن محسوس ٿي ٿيو ڄڻ ته هاسٽل اندر ڪي غير ملڪي خطرناڪ دهشتگردن جي اطلاع هجي چوطرف پوليس ۽ رينجرز جا لانگ بوٽ هاسٽل ۾ ٽڪ ٽڪ ڪري رهيا هئا ۽ ٿوري ۽ وقت کان پوء ميٽرڪ پاس اڱوٺي ڇاپ سپاهي گريچوئيشن ۽ ماسٽر جي طالب علمن ۽ مستقبل جي انجنيئرن کي ايئن پئي لٺون ۽ مڪون هڻندا پئي آيا ڄڻ ته هو شاگرد نه بلڪه بارڊر اورانگهيندي پڪڙجي پيل ڪنهن غير ملڪي اداري جا ايجنٽ هجن.

ڳاله يونيورسٽي انتظاميا جي ڪجي ته هن معمولي مسئلي ته اها ڪٿي ننڊ سستل هئي آخر ننڍڙي مسئلي لاءِ ايڏو ممڻ جو مچايو ويو آخر اهو يونيورسٽي جي حدن ۾ ڇو نه پئي هل ڪيو ويو جيڪر مسئلو ايڏو ئي پيچيده ٿي ويو هو ته آخر هاسٽل کي دهشتگردن جي پناه گاه سمجهي حملو ڇو ڪرايو ويو، اهو به ته ممڪن هيو ته پاڻ ۾ جهيڙيندڙ شاگردن جي نشاندهي ڪري کين مٿان قانوني ڪاروائي ڪئي وڃي ها.

پر هن ننڍڙي مسئلي تي آخر رينجرز جا اٽلا يونيورسٽي جي پرامن شاگردن جي رهائش گاه تي وٺي اچڻ ڪٿان جي قانون جي پيروي آهي هن معمولي مسئلي تي رينجرز جي مداخلت يقينن سمجه کان ٻاهر آهي، ڪنهن به صوبي ۾ پوليس جي اختيارن کانسواء ڪنهن به اداري کي اهو حق ناهي ته اهي هر ننڍڙي مسئلي ۾ پوليس جي ڪمن ۾ مداخلت ڪن، رينجرز، ايف سي يا ٻين ادارن کي ان لاء رکيو ويندو آهي ته جڏهن معملا پوليس جي هٿن مان نڪري وڃن ته اتي انهن جي اختيارن جي اجازت سان معملي جي وچ ۾ اچن.

پر هتي ڏاڍي جي لٺ کي ٻه مٿا جي مثال وانگي جنهن کي جتي اچي ڄنگه اڙائي

گذريل رات جڏهن پوليس قاعد عوام يونيورسٽي جي هاسٽل تي ڇاپو هنيو ته اتي هٿين خالي شاگردن نه ڪا خاص مزحمت ڪئي نه ئي وري وٺن کو اهڙو مواد هيو جنهن کي مدي نظر رکي چئي سگهجي ته اهي پوليس جي پڪڙ ۾ نه پئي اچي سگهيا پوء به خبر ناهي ڇو سنڌ رينجرز کي پوليس جي ڪم ۾ جنگه اڙائڻ جي ضرورت پئي ۽ سنڌ جي مستقبل جي معمارن کي مار ڪٽ ڪندي رهي ۽ ڪجه شاگردن کي ٻوٿ ٻڌي کڻي وڃڻ جا به چوٻول هلي رهيا آهن.

هي ڪو سنڌ جي تاريخ جو پهريون واقعو ناهي پر وقت با وقت سنڌي شاگردن سان اهڙا ڪلور ٿيندا پئي رهيا آهن، ڪڏهن ٽوڙي ڦاٽڪ جي وقعي جي صورت ۾ ته ڪڏهن وري سنڌ يونيورسٽي جي هاسٽلن تي گهجن اطلاعن جا ڊراما رچائي شاگردن جي تذليل ڪندي کنڀي وڃڻ ۽ واپس لاش ڏيڻ جي صورت ۾

سنڌ يونيورسٽي، مهراڻ ، لمس هجي يا ڪراچي يونيورسٽي اڄ به سنڌي شاگردن جي مخلتف طريقن سان تذليل ڪئي پئي وڃي جنهن جا پيرا کڻجن ته يونيورسٽي انتظاميا ، ۽ مختلف حڪومتن کان ٿيندي اڻ سڌي طرح ئي صحي پر رياستي ادارن ڏانهن ئي ويندا

شاگردن سان ظلم ۽ ستم ڪندڙ قوتون شايد شاگردن جي طاقت کان اڻواقف هجن پر تاريخ سان لاڳاپيل ماڻهون ان ڳاله کان چڱي طرح سمجهي رهيا هوندا ته شاگردن تي ظلم ڪندڙن جو انجام تاريخ ۾ ڪيئن ٿيو آهي

سنڌي شاگردن جي تذليل ڪندڙ قوتن کي گهرجي ته اهي تاريخ جي ورقن کي ورائي شاگردن جي طاقت مان اندازو لڳائن کين گهرجي ته بنگال جي شاگرد تحريڪ ، اسٽريليا جي نيشنل يونين آف اسٽونٽ ۽ چلي جي اسٽونٽ ليڊ مان سبق سکن.

خدارا سنڌي شاگردن جي اهنسا کي ڪمزوري نه سمجهو وڃي کين بنگال جي امان الله اسد زمان ٿيئڻ تي مجبور نه ڪيو وڃي کين انجنيئر، سائنسدان ، ڊاڪٽر، سياستدان ، ۽ وڪيل ٿيئڻ ڏنو وڃي

مڪمل پڙهو