Wednesday, 22 September 2021

خطن جو پوسٽ مارٽم.....

 خطن جو پوسٽ مارٽم.....  اکين ۾ اداسي چڱي ناھي.....  رات دير تائين جاڳڻ سان   ھيٺين پنبڙي ڪاري ٿي ويندي آھي  وڏيون تحريرون واندا لکندا آھن.....  موسيقي وقت جو زيان آھي.......  سياست امير ماڻھن جي وندر آھي .....  قومپرستي ساڙ ۽ لسانيات کي جنم ڏيندي آھي ...  دوستن کي وقت ڏيندڙ حياتي ۾ ناڪام ٿيندا آھن...  دوست پنھنجي گيٽگري جا رکڻ گھرجن...........  جديد علمن کانسواءِ ادبي ڪتاب پڙھڻ......  فارغ ماڻھن جو ڪم آھي......  واڪ اڪيلي سر ڪرڻ گھرجي........  آچر ڏھاڙي تي به سوير اٿجي...... ...

تون ڪڏهن ايندين..؟

 تون ڪڏهن ايندين..؟ڪير به جواني ۾ پوڙھو ٿيڻ نٿو چاھي..... جسم مخصوص حد تائين سج جي روشني برداشت ڪندا آھن....ايئن روح کان به ھجر برداشت ناھي ٿيندو...راتين جو تارا تڪڻ فطرت ناھي ھوندياھا ھيڪلائين جي آخري حد ھوندي آھي ....منھنجون اکيون تنھنجي سونھن جي غذا کان محروم آھنمنھنجا ڪن تنھنجي آواز جي مڌم موسيقي لاءِ سڪايل آھن....ڪائنات تنھنجو جواب ٻڌڻ جي انتظار ۾ آھيھن ڪن فيڪون کان پوءِ تنھنجي آواز جو انتظار ڪيو آھي نه ختم ٿيندڙ انتظار عمر کي چوھٽي ويندا آھن... ماڻھون پابندي سان نماز پڙھندا آھن آءٌ ايئن ئي ايميل...

منھنجي وجود ۾ سمايل ساھن جي

 ون ....!منھنجي وجود ۾ سمايل ساھن جي سلسلي سان جڙيل آھن.........تون ......! آھين ته چنڊ کي چانڊاڻ ملي آھي...تون....! ڪن فيڪون جھڙو سڏ آھين جنھن منھنجي نئين سر جوڙجڪ ڪئي آھي....تون....! ڊپريسڊ ماڻھون کي ايندڙ خودڪشي جي خيال وانگي مونسان گڏ آھين.تون...!خوابن سان ڀريل ننڊ جھڙي پياري ۽ وڻندڙ آھين..تون...!اھو آھين جيڪو اڄ تائين خلقيو نه ويو آھي...و...

سفري يادگيريون حصو 02 (بالاڪوٽ کان صيفل ملوڪ جھيل)

 سفري يادگيريون حصو 02 (بالاڪوٽ کان صيفل ملوڪ جھيل)صبح ويلھ بالا ڪوٽ مان نڪرندي ئي اسان جي نظر ھڪ وھندڙ دريا تي پئي ھئي جنھن  جو لوڪل نالو ته دريا ڪنھار  ھيو پر اصل ۾ ھو سنڌوندي ئي ھئي جيڪا پنجاب ۾ اچي باقي وھڪرن سان گڏجي سنڌ طرف اچي ٿي، اسان جو سفر لاھين ء چاڙھين جي ڪري اڙانگو ٿي پيو ھيو پر تنھن باوجود اسان ويتر ان مان لطف پئي ورتو جيئن ئي بالاڪوٽ کان گليات وارو علائقي مان گذرياسين ته ھڪ وڏي چاڙھي نظر پئي آئي جنھن جي آس پاس ڪا جھل وغيره نه لڳل ھئي ۽ ھن تان موٽرسائيڪل جو واپس اچڻ مطلب موت برابر ھيو ۽ اسان جي اڳيان ھڪ بجري سان...

سفري يادگيريون حصو 01 ميرپور ماٿيلو کان بالاڪوٽ...

 سفري يادگيريون حصو 01 ميرپور ماٿيلو کان بالاڪوٽ...ڪڏھن ڪڏھن دل ۾ عجيب غبار پيدا ٿيندو آھي ۽ دل چوندي آھي ايئن ئي روڳي ٿي ڪائنات جي حسن ڏسجي ۽ اکين کي عبادت ڪرڻ جو موقعو ڏنو وڃي ۽ فطرت جي سونهن پسڻ لاءِ اسلام آباد وڃڻ جو سوچيو.ايئن شام ڌارا ملڪ جي نامور بس سروس ۾ نڪري پياسين بس ٿورو ئي ھلي ھئي ته اڳيان اعلان ڪيو ويو ته پنھنجا سڃاڻپ ڪارڊ ٻاھر ڪڍو چيڪنگ ٿيندي ان مان محسوس ٿيو ته اڃان اسان سنڌ جي حدن ۾ آھيون ڇو ته ڇانوڻيون ۽ جيل ٿاڻا اسان لاءِ ٺاھيل آھن. ايئن پاڪستان ھجڻ جو ثبوت ڏئي سرائيڪستان ۾ داخل ٿياسين سرائيڪي جيڪي اسان وانگي اڃان به...

اے محبت تیرے انجام پر رونا آیا۔۔۔۔۔۔۔!!

 اے محبت تیرے انجام پر رونا آیا۔۔۔۔۔۔۔!!ھي سماج جتي محبت جا ماپا ايڏا ته ننڍڙا آھن جو گھڙي کن جي ميلاپ کي عشق جي انتھا سمجھي حياتين کي مذاق بڻائي ڇڏيو آھي.ڪنھن ڪتاب ۾ پڙھيو ھيو ته ڪڏھن ڪڏھن ڪنھن نسل تي فطرت ناراض ٿيندي آھي ۽ ان نسل کان مت کسجي ويندي آھي ڀانيان ٿو ته اھو نسل اڄ جو نسل آھي.اڄ جو نسل لطيفي لات کان پري ھليو ويو آھي لطيف جيڪو عشق ۾ پنڌ ڪرڻ ٿو سيکاري مگر بيھڻ نٿو سيکاري لطيف ته تتي ٿڌي ڪاھڻ جي ڳالھ ٿو ڪري پر ھي ته زندگي کي بيھاري پنھنجي ڀل ته پنھنجي محبوبه سان وفا ھار پائين پر ھي عشق جھڙي عظيم نظريي سان غداري پيا ڪن...اڄ جي ٽھي...

ڏور آهيون

 زندگي ڀل ته چانڊوڪي رات جيان روشن ھجي پر تنھنجي ياد نڀور ڪارا ڪڪر بڻجي حياتي جي رنگن ۽ روشنين کي اماس بڻائي ڇڏيندي آھي.....تشبيهون به ڪيئن نه جلدي بدلبيون آھن.اڄ کان ٺيڪ 2 سال 1 مھينو اڳ جي مسيج ۾.......مون لکيو ھيو واءُ جا جھوٽا تنھنجي آڱرين جي ڇهاءُ جيترو آرام بخشيندا آھن........اڄ ايئن ڇو ناھي برسات کان پوءِ ايندڙ واءُ جو جهوٽا ساڙڻ لڳا آھن.......ھاڻي مٽي جي خوشبوءَ مان تنھنجي وجود جي ڪمي پوري ناھي ٿيندي...ھاڻي چيڪي مٽي مان اٿندڙ خوشبو سنگھڻ بعد تنھنجي اچڻ واري غلط فھمي بہ محسوس ناھي ٿيندي.......پر گجگوڙ جي گوڙ تي ڇرڪي توکي فون ڪرڻ ۽ خيرت...

توکي خبر آھي چاھيندي به نه روئي سگھڻ جو درد ڪيئن ٿيندو آ...

 توکي خبر آھي چاھيندي به نه روئي سگھڻ جو درد ڪيئن ٿيندو آ...ڇا تنھنجي نڙڳٽ ۾ ڪڏھن ڳوڙها ڦاٿا آھن.....ڇا ڪڏھن تنھنجو جسم 47 جي گرمي پد ۾ ڪڏھن ٿڌو ٿيو آھي....ڇا توکي ڪڏھن شام ويلھي ڪائنات اٻاڻڪي لڳي آھي....جانان حقيقت ته اھي سڀ علامتون انتھا اذيتناڪ ھونديون آھن... مان پنھنجي دشمن لاءِ دعا گھرندس ته شل اھو انھن ڪيفيتن مان گذري...پر پنھنجي مٺي تون خيال ڪندي ڪر تون جنھن سان به محبت ڪرين ته ان کي اھا درخواست ڪجان ته اھو توسان تو وانگي نه ڪري.....ٻڌ تون ته منھنجو خيال رکندي ھئين نه.... ڇا ھاڻي به سوچيندي آھين منھنجي باري ۾...؟؟؟ياد اٿئي ھڪ ڀيري تو...

جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهي

 جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهيچنڊ جي روشني اڳيان ڄڻ ڪنهن اپسراء وارن جو پردو ڏئي ڇڏيو آهيڏينهن ڄينڀن جا ڏنگ..۽ راتيون وڇون جيان ڏنگيندڙ آهنشامون وصل جي سوڳ ۾ آهنپره پنهنجو ساءُ وڃائي ويٺو آهيمنهنجون اکيون ڄڻ ڪتن جي اوڙ ۾ اڇليو ويون آهنننڊ آس بڻجي وئي آهي۽ خواب مقتل جا ڍيرتو پڄاڻان زندگي رڃ جو سفر آهيپوء به اڄ تائين تنهنجو اوسيئڙو آهيسجني ٻڌائي ني تون ڪٿي ۽ ڪيئن آهينواجد گ...

یوں ہی آج بس تمہاری یاد آئی ہے

 یوں ہی آج بس تمہاری یاد آئی ہے غبارِ دل بڑ گیا ہے ایسا لگ رہا ہے کہ جیسے تم ساتھ ہوتی تو میں ٹوٹ کر رو پڑتا۔ اب رات کے 02 بج رہے ہیں اور میں آج ٹیک تیں سال بعد گھر کے آنگن میں ستاروں کے جھرمٹ کے نیچے سویا ہوا ہوں موسم ویسے تو بہت رنگین ہی مگر تم تو جانتی ہو میں تمہارے سوا کتنا مایوس ہوتا ہوں۔ تمہیں یاد ہے ایک دن تم نے کہا تھا کہ تم جب بھی مجھ سے ملتی ہو ہمیشہ تمہاری زندگی رنگیں ہو جاتی ہے۔ تمھیں لگتا تھا کہ میں بہت باذوق آدمی ہوں تم نے کہا تھا کہ  اتنے مایوس گن حالات میں،  میں ایسا کیسے کر لیتا ہوں۔آج تمیں بتا رہا ہوں سچ یے...

میری پیاری تم بہت یاد آ رہی ہو۔۔۔

 میری پیاری تم بہت یاد آ رہی ہو۔۔۔پتا ہے آج تو تم بہت یاد آئی ہو اور کم بخت نیند کی گولیوں کو بھی آج ہی ختم ہونا تھا۔ لائبریری میں کوئی نئی کتاب بھی تو نہیں تھی جسے پڑھ لیا جاتا۔ خیر کتاب ہوتی بھی نہیں پڑھ پاتا تمھیں تو پتا ہے جب تم یاد ہوتی ہو تو دنیا جھان کا پتا کہاں چلتا ہے۔یاد آ رہے ہیں وہ رمضان جب تم مجھے سحری تک جگائے رکھتی تھی اور میں اپنی پرانی موبائل کی وجھ سے ساری رات بیڈ کے نیچے چارجر والی سائیڈ پہ ایسے کھڑا ہوا ہوتا تھا۔اور وہ دن بھی یاد ہے جب رمضان بھی نہیں تھا اور تم بھی بات نہیں کر رہی تھی پھر بھی میں جاگا تھا پوری رات اور صبح...

ٻهروپي جي گهيري ۾ آيل اسان جو سماج

 ٻهروپي جي گهيري ۾ آيل اسان جو سماجواجد علي عاجز ڪنهن ليکڪ لکيو آهي ته “ جيڪڏهن اسان پنهنجا اندر،  ٻاهر مڙهي هلون ته هڪ پل به جيء نه سگهون” توڻي جي هي ڳاله وڏي فلاسفي هيٺ چيل آهي پر تنهن باوجود به انهن سٽن جي ڀيٽ موجوده منافقي ۽ ٻهروپي واري سماج سان ڪري سگهجي ٿي.هر آئي ڏينهن اسان کي ڪيترائي نوان واقعا سوشل ميڊيا معرفت ٻڌڻ ۾ اچن ٿا ۽ اسان بجاءِ ڪنهن سوچ وچار ۽ فهم جي انهن واقعن تي پنهنجي سڄي قوت وڃائڻ ۾ دير ناهيون ڪندا نه صرف عام ماڻهون پر اڳواڻ دانشور پڻ مهم جوئي جو شڪار ٿيڻ ۾ دير ناهن ڪندا ۽ نتيجتن هڪ ڪم اڌ ۾ ٻيو پنڌ ۾ وانگي ڪنهن...

سنڌ جي ثقافت ۽ صوفي روح جي اھڃاڻ ٻھراڙيءَ ھاڻي مايوسين جو مرڪز بڻيل"

 سنڌ جي ثقافت ۽ صوفي روح جي اھڃاڻ ٻھراڙيءَ ھاڻي مايوسين جو مرڪز بڻيل"واجد علي عاجزڪنھن بہ ملڪ ۾ ٻھراڙيءَ وارا علائقا ثقافت کي زنده رکڻ لاءِ روح جو ڪم ڪندا آھن ساڳي طرح سنڌ جا ڳوٺ پڻ ڪنھن زماني ۾ ثقافت ۽ تھذيب جا مرڪز بڻيل ھوندا ھيا.اڪثر ڪري ڳوٺن ۾ پيار ۽ پريت جون ڳالھيون پيون هلنديون ھيون آيل ماڻھن جي مھمان نوازي۽ خوش اسلوبي سان کلي آڌرڀاءُ ڪيو ويندو ھيو. سنڌ ۾ اوطاقون ڪنھن وڏي سياسي مرڪز ۽ سکيا گھر جيان لڳنديون ھيون جتي ڳوٺ جا سلجھيل ماڻھون نوجوانن کي پيا سکيا ڏيندا ھئا ڪڏھن سماجي خدمتن جي ڪم لاءِ اتساهيندا ھيا ته ڪڏھن وري ناحق خلاف اٿڻ لاءِ...

یاد جاناں۔۔۔۔۔۔۔!!!

 یاد جاناں۔۔۔۔۔۔۔!!!سائنس پہ میرا یقین کامل ہے مگر پھر بھی کبھی کبھی تمہاری یاد کے بعد میڈیکل سائنس مذاق سی لگنے لگتی ہے۔ اور انوارمنٹل سائنس بھی سمجھ سے باھر ہے۔۔۔۔بھلا تمہاری یاد کوئی چیز تو نہیں جس کے آنے سے خون کی رفتار میں انتھا کمی ہو جاتی ہو۔۔۔ تمہاری یاد میں کوئی نیوٹریشن، کیلشم یا پھر پروٹین بھی تو نہیں جس کے آنے سے بھوک ختم ہو جاتی ہو ۔۔۔پھر ایسا کیا ہے تمہاری یاد میں جو کہ سائنس ابھی دریافت نہیں کر پائی۔۔۔۔۔؟؟؟پتا نہیں تمھارے دور جانے سے  آکسیجن کی کمی کیوں محسوس ہوتی ہے۔۔۔فطرت کی رنگ برنگی شامیں اداس کیوں ہو جاتی ہیں...

ایک خواب جسے سچ کرنے کے لیے نیند کی نہیں مگر مسلسل جاگ کی ضرورت ہے۔۔۔۔۔۔

 ایک خواب جسے سچ کرنے کے لیے نیند کی نہیں مگر  مسلسل جاگ کی ضرورت ہے۔۔۔۔۔۔-واجد علی عاجز-خوابوں کو داؤ پر لگانا بزدل اور کم ظرف لوگوں کا کام ہے۔ خوابوں کے لیے سمجھوتہ کرنا تو ٹھیک ہے مگر خوابوں پر سمجھوتہ بلکل نہیں کرنا چاہیے۔۔۔بچپن سے ایک خواب دیکھا تھا خواب ایک زندہ دل معاشرہ دیکھنے کا۔ دیکھا تھا کہ تم گاؤں کے کسی پیڑ کے نیچے "اکھ چھنپ" کی راند کھیل رہی ہو تو کبھی اپنے بالوں کو ہوا میں اڑاتے ہوئے "انڈ" راند کرنے کیلئے اڑتے ہوئی خالی میدان میں جا رہی ہو۔اور تمھارا باپ جو فقط 35 کی عمر میں بوڑھا ہوگیا ہے وہ میرے خواب میں بوڑھا نہیں...

پتا ہے کیا ہو!

 پتا ہے کیا ہو!اکثر میں تم سے باتیں کرتا ہوں اپنی تحریر کے ذریعے۔حسب معمول جو کجھ تم سے کہنا تھا اپنے موبائل نوٹ میں لکھ دیا تھا۔مگر کجھ دن سے تم ان کا جواب میرے خوابوں میں آ کر دیا کرتی ہو۔ مگر یار گزارش ہے تم میرے خوابوں میں نا آیا کرو میں سمجھتا ہوں تم آگئی ہو پھر میں تمہارا استقبال کرنے کو اٹ بیٹھتا ہوں اور پھر نیند نہیں آتی۔تم ایسا کرو میرے خیالوں میں آیا کرو تم میری ہی ہاتھوں اپنے جواب لکھوایا کرو۔ ویسے بھی تو میں رات کے کچھ وقت ہی تو سوتا ہوں۔ ساری رات تو تم سے باتیں کرتا ہوں نا۔ ہاں اگر کوئی ضروری بات ہو تو آیا کرو خوابوں...

دل اداس ہے تمھیں بہت یاد کر رہا ہوں۔

 دل اداس ہے تمھیں بہت یاد کر رہا ہوں۔پتا ہے سر درد اتنا تھا کہ ایک پل کے لیئے لگا تھا اب شاید دوبارا سر درد برداشت نہیں کرنا پڑے گا۔2 زینیکس بھی کھائی ہیں مگر نیند نے جیسے تم سے کجھ نکھرے ادھار لے لئے ہیں کم بخت آتی نہیں۔یار پتا ہے وہ دوست جن کو میں سب کجھ سمجھتا تھا یار اب وہ مجھے کجھ نہیں سمجھتے اکیلا ہو گیا ہوں دل کر رہا ہے کہ اج تم میرے پاس ہوتی تو تمھارے کاندھوں پہ سر رکھ کہ چلا چلا کر روتا۔ اب تو آنسوں اندر جا رہے ہیں۔یار وہ میرا دوست جو دو دو بجے مجھے سگریٹ پھنچاتا تھا جب تیری یاد میں مجھے سگریٹ پینے کا من کرتا۔یار اج وہ سب مجھے فضول...

جانم! پتا ہے اج ہمیں آخری بار ملے

 جانم!پتا ہے اج ہمیں آخری بار ملے 432 دن ہو گئے ہیں اور تمھیں خط لکھتے ہوئے 382 دن۔۔۔  مجھے یاد نہیں کہ ان دنوں میں کوئی ایک دن ایسا ہوا ہو کہ تمھیں خط نہیں لکھ پایا ہون۔ ہاں کبھی کبھی موبائیل نہیں ہوتا تو اپنی ڈائری پر لکھ دیتا ہوں یا پھر خواب میں تمھیں وہ ساری باتیں بتا دیتا ہوں جو خط میں لکھنی ہوتی ہیں تمھیں پتا ہے! ساتویں کلاس سے لیکر 10 کلاس تک فیئر بک پورے نا کرنے پر استادوں سے لکڑیاں کہاتا رہا ہوں اج بھی اگر کوئی میرے استادوں کو بتلائے کہ میں تمھیں ہر روز 2 صفحوں پر مشتمل خطوط لکھتا ہوں تو وہ کبھی یقین نہیں کریں گے۔مگر خیر...

آج تم بے حساب یاد آئے۔۔۔

آج تم بے حساب یاد آئے۔۔۔واجد علی عاجزکاش کے سائنس کجھ ایسی ایجاد کرے جس سے میں جب چاہوں تمھارا نام اپنے دماغ سے نکال دوں۔سوچا تھا کجھ بھی ہو اب تمہیں یاد نہیں کیا جائے گا یے میں اپنے آپ سے وعدہ نبھانا جانتا ہوں مگر میرے کم بخت دوست مجھے تمہاری یاد دلا دیتے ہیں اور میں تمہیں بھول نہیں پاتا۔اور کجھ دن تک مسلسل کچی نیند میں آفیس جانا پڑتا۔ اب تو خیر کوئی۔ یے نہیں پوچہتا کہ میری آنکھوں کا رنگ لال کیوں ہے۔ میں نے اس جھوٹ کو آخر سچ بنا ہی ڈالا ہے کہ میری آنکھیں بچپن سے ایسی ہیں۔اب تو کوئی بھی مجھے نہیں کہتا کہ میں وقت پہ بال کیوں نہیں بنواتا سب سمجھتے...

ياد جانان

 مہیں پتا ہے پچھلے 2 سالوں سے میں انتھا گرم راتوں میں بھی گھر کے آنگن کے بجائے کمرے میں کیوں سوتا ہوں ؟چاندنی راتوں سے مجھے ڈر کیوں لگتا ہے ؟تم نہیں جانتی کہ 12-18 کی درمیان والی راتوں میں میری جیب سے زینیکس کیون ملتی ہیں ؟اب تو خیر زینیکس کا اثر اتنا نہیں ہوتا 4 بھی کھا لی جائیں تو نیند 4 بجہ سے پھلے نہیں آتی۔اج وہ رات ہے جس میں بھگتنا پڑتا ہے عجیب دکھ۔۔اج چمکتے ہوئے چاند اور ستاروں کی نیچے سویا تو تیرے سورت یاد آگئی چاند کم بخت ہمیشہ تیری تصویر دکہلا کے رولاتا ہے۔نہیں لکھا پاتا اب تمھارے یاد میں کوئی صحیفے۔۔۔ کاش آنسوں لکے جاتے اور واٹس...

جانم! محبت کرنا بھی ایک خوبصورت احساس ہے

 انم! محبت کرنا بھی ایک خوبصورت احساس ہے مگر معاف کرنا یے محبت بھی ان باقی کاموں میں آتی ہے جن کو ہم مغربی تہذیب کا حصہ سمجھتے ہیں۔ لحاظہ ہمارے معاشرے میں بھی محبت گناہ ہے۔مگر جاناں! تم جانتی ہو محبت تو ہو جاتی ہے سب ضروریات کے پورے ہونے کہ باوجود بھی کیوں کے محبت کوئی ضرورت نہیں ہے۔ محبت میں تو اذیت عذاب پتا نہیں کیا کیا ہے مگر خیر محبت سھنی کو سرد راتوں میں دریا میں بھی اتراتی ہے تو وطن کے  کسی سپاھی کو ٹارچر سیلوں میں بھی لے جاتی ہے مگر ختم نہیں ہوتی۔جانم! مجھے لگتا ہے کہ محبت کا دن تیرے جنم پہ ہونا چاہیے تھا مگر میرا خیال ہے خیر سب...

پيو ڳولهيان ڪـٿي آهـــــين

 پيو ڳولهيان ڪـٿي آهـــــينويران سڀ واٽون ورسٽي جوننــــٿـــي نظـرين ڪٿي آهيــنخاموش ڏاڪــــڻـــيون بي بي اي سنديونخالي خالي انوارمــــينٽـــــل آ ســـــمــــوروآڊوٽوريم منجه آهن اداسيون ڪٿي آهينشامن ۾ تـو ســواء سـانــئــڻورسٽي اچــي پــئــي کـائــڻسڏين توکي ديوارون سي ايس جون ڪٿي آهينهليا ويـــا ڪينٽين مــــان ســــــاراڇڙواڳ ڇوريون  ۽ سڀــــــئــي ڇـــورا آوراخالي آهن سڀئي ڪرسيون ڪٿي آهين پيو ڳولهيان ڪـــٿـــــي آهينڪٿي آهين ڪٿي آهـــينواجد علي ع...

سي ايس پڪارون وري آ ورسٽي

 سي ايس پڪارون وري آ ورسٽيبي بي اي جو سارون وري آ ورسٽي.ملڻ جا بھانا بڻائي لائبريري تہ اچ توننئيون ڪي ڳالھيون پچاريون وري آ ورسٽيوساري ڇڏيئي تہ وڏي ڳالھ ناهي  ڇڏي ڪين وڃ تون اٿي ھي ميارون،  وري آ ورسٽيمونسان نہ مل ڀل نہ ئي تون کل ڀلکسي وڃ نہ تون ميڊيا جون بھارون وري آ ورسٽي#و...

جنھن جو ساھ تون آھين

 وڇوڙو ڪيڏو ڏکيو آھي اڄ جڏھن تون زندگي جا 4 انمول ورھين سنگتياڻين سان گڏ رھي وڇڙي رھي آھين ھڪ پاسي سڀني جي چھرن تي مصنوعي مرڪ آھي تہ ٻي طرف سڀني جي اندر ۾ وڍ پئجي ويا آھن جدائي جا وڍ.. دوستن کي ڇڏڻ ڏکيو آھي نہ، تہ ڏس ڀلا محبوب کي وسارڻ پاڻ مارڻ جھڙوھوندو نہ...؟؟ ھڪ عجيب ڪيفيت تاري ٿي پئي اٿم توڻي جو توسان ملڻ نہ ٿيندو ھيو تنھن باوجود بہ تون ورسٽي ۾ ھوندي ھئين تہ ايئن لڳندو ھيو مونسان آھين...ھاڻ تو ورسٽي نہ ايندين ؟تہ اھي رائونڊ ٽيبلون مونکي کائڻ نہ اينديون جن تي ويھي توکي رھجي ويل منظر جا منظر ٻڌايا ھيا؟اھي لائبريري اڳيان پيل سائي بينچ...

ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟؟؟

 ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟؟؟ھاڻي آءٌ ورسٽي جي پيج تيتنھنجي تصوير تلاش نہ ڪندس؟ھاڻي تون ڪنھن فنڪشن ۾ساھيڙين سان ٽھڪ نہ ڏيندين ؟ھاڻ سي ايس جون ڏاڪڻيونتنھنجا پير نہ چمي سگھنديون ؟ھاڻي ڪينٽين جي ڪنڊ ۾ توکي تلاشي نہ سگھبو؟ھاڻ لائبريري جي لان ۾ تون نظر نہ ايندين؟ھاڻي آڊيٽوريم کي سدائين اداس رھڻو پوندو؟ھاڻ اليڪٽرانڪ ليب ۾ تنھنجا ٽھڪ ڪون ٻڌبا؟ھاڻي ايم ئي جناح روڊ تان رونق ھلي ويندي ؟ھان ڪيفي پاڪستان ۽ ڪيفي بوگي بہ اٻاڻڪا رھندا؟ڇا واقعي ھاڻ تون ورسٽي نہ ايندين؟  #و...

فقط تولاءِ زندگي جي ڪجھ ڏينھن جا احوال جن ۾ توکي ڪا بہ گرز ناھي

 فقط تولاءِ زندگي جي ڪجھ ڏينھن جا احوال جن ۾ توکي ڪا بہ گرز ناھيواجد علي عاجزاميد تہ خوش ھوندئو، سچ تہ زندگيءَ سکن جي سيج لڳندي ھئي جڏھن توسان گڏ ھوندو ھيس  ھاڻي خوشيون ڳلي ۾ ڦاسي پونديون آھن، ٽھڪ نڙ ڳٽ ۾ اٽڪي پوندا آھن ۽ اکيون صرف نير ھارڻ ئي سکيون آھن سال ٿي ويا آھن اکين مان خوشي ڀريا ڳوڙھا ناھن نڪتا.ڪئي دفعا ايئن ٿيو آھي جو ڳوڙھا اکين وسيلي ناھن آيا بس اندر کي چيري ھيٺ لھي ويا آھن ايئن ڄڻ تہ مون ڪنھن تيزاب جو ڍڪ ڀريو ھجي.پر ٻڌ! مون توکي کن پل لاءِ به وساريو ناھي ڪافي دفعا اھو وساري ويٺو آھيان تہ ھي ڪائنات ڪنھن ٺاھي آھي سچ تہ انھن شين...

ڪڏھن ڪڏھن ھيئنڙا نٿو وڻين مون.

 ڪڏھن ڪڏھن ھيئنڙا نٿو وڻين مون.روشني ڪيڏانھن ھلي وئي آھي جڏھن منھنجي اکين توکي ڏسڻ ڇڏيو آھي ايئن ڀانيان ٿو پوپٽن کان رنگ کسجي ويا آھن حورن جو حسن ھليو ويو آھي ڪائنات سوڙي ۽ ساھ منجھائيندڙ ٿي پئي آھي، خواھشن خودڪشي ڪري ڇڏي آھي، تون منھنجي خيالن ۾ کيڏڻ ڄاڻين ٿي توکي مصروف زندگي مان وقت وٺڻ جو بہ ڏانءُ آهي ڪڏھن ننڊ کان پھريان خيالن کي سڪ ڪري تہ ڪڏھن جاڳ کان اڳ خوابن ۾ برسات کان پوء انڊلٺ جي خوشي ۾ گيت ڳائي....ڪڏھن ھلندڙ ڦٽ ڦٽي تي اوچتو وجود کي جنجھوڙڻ تہ ڪڏھن ڪمپيوٽر اسڪرين تي فولڊر آئڪن ۾ نظر اچي خيال ڦرائي، ڪڏھن موبائيل تي ھلندڙ گاني ۾...

نوان سال توکي ڀليڪار:

 وان سال توکي ڀليڪار:اسان مڊل ڪلاس ماڻھن لاء زندگي صرف رڳن ۾ ھلندڙ رت ۽ دل ۾ھلندڙ دڙڪن کان مٿي ناھي اسان فقط ساھ کڻڻ ڪارڻ جيئڻ سکيو آھي.جنوري جون نہ کٽندڙ راتيون چيٽ ۾ ڪيئن پئي چٽ ٿيون،  نہ ڄاڻان ڪڏھن ننڊ ٿي آئي نہ جاڳ جو الڪو نہ ننڊ جي جلدي اڻکٽ وقت تو وٽ منھنجي لاءِ ۽ مون وٽ تولاءِ ڪيئن نہ گذري وئي گذريل سال جي جنوري، سڀ ڪجھ ڇني سڀ ڪجھ چٽ ڪري......فيبروري محبت جو مھينو آھي توڻي جو مايوس گذريو، اڻاگو بہ ھو توکان پري رکيائين شڪايتون بہ جام آھن ويلنٽائن جو گل ايئن ئي سٻاٽجي ويو ھو جيڪو اڄ بہ مون وٽ جيڪو تنھنجي سالگرهه تي بہ توتائين ناھيان...

مونسين ھلي سا جا جيءُ مٺو نه ڪري.......!!

 مونسين ھلي سا جا جيءُ مٺو نه ڪري.......!!سوچيم پئي تہ ھل ھيڏو پنڌ يقينن دوستن جي چھرن جي ٿڪاوٽ ھوندي پر ايئن نہ ھيو ايئن ٿي لڳو ڄڻ تہ قافلي اوجھو ئي نڪتو آهي سڀني جا چھرا تازگي ۽ پر اعتمادي سان چمڪي رھيا ھئا.عشق واقعي بہ سائنس جي اصول کان الھائي مٿي آھي سائنسي طور ڏسجي ته ھڪ ماڻھون جيڪو 39 ڏينھن مسلسل 800 ڪلو ميٽر پنڌ ڪري تہ يقينن ان جي انرجي بہ زيان ٿيندي تہ سندس چھري تي ٿڪاوٽ ۽ مايوسي پڻ ايندي.پر ھن عشق جي قافلي جي پانڌيئڙن جي منھن تي مرڪون ڏسي يقين ٿيم تہ فتح اسان جو مقدر آھي.خاص ڪري سرواڻ سائين انعام عباسي جي منھن تي محبوب جھڙي مرڪ ۽...

توکي ايئن نہ مناسب ھوئي........

 توکي ايئن نہ مناسب ھوئي........آزادي کان اوپرا تون نہ اسان جو ڀاء، جڏھن بہ دوست ڪنھن وفاقي سياست ڪندڙ پارٽي جي تعريف ڪندا آهن تہ دل ۾ عجيب ڪيفيت تاري ٿي ويندي آهيايس ٽي پي،  ايس يو پي يا وري عوامي تحريڪ ڀل تہ پنھنجي پنھنجي پروگرام تحت ڀلا ڪم ڪري رھيون ھجن تنھن باوجود بہ اھو نہ وسارڻ گھرجي تہ اسان جي اجتماعي ڀلائي سائين جي ايم سيد جي نظريي کان سواءِ ممڪن ناھي جيڪي دوست ان آسري ۾ آھن تہ وقتي طور انھن پارٽين جو سھارو وٺي جدوجهد ڪري پوء نظريي سيد جا پيروڪار بڻجندا تہ اھا ڳالھ سواءِ اھمقپڻي جي ڪجھ بہ ناھي ڇو تہ وقت ڪڏھن بہ اوھان کي جي...

ھو پري آ پري آ پري آ پري.........

 ھو پري آ پري آ پري آ پري.........سڪ ۾ ڪيڏي نہ ڇڪ آھي سڪ جيڪا ساھ ۾ سوڙ ڪري ڇڏيندي آھي سڪ ۾ ڪيڏي نہ بزدلي آھي، سڪ ۾ ڪيڏي نہ رحمدلي آھي جڏھن ماڻھون بي پرواھ ھوندو آھي تہ انتھا جو دلير ٿي پوندو آھي مگر ڪنھن جي کوٽ من ئي من ۾ برف جيان ڳاري ڇڏيندي آھي اھا کوٽ احساسن جي ھجي پنھنجائپ جي ھجي يا سھاري جي....ڪڏھن ايئن لڳندو آهي ته لاشن جا ڍير ڪو وڏو نقصان ناھن ڇو تہ مقصد جانين کان وڌيڪ اھم آھن پر ...تنھنجي ياد ڪيڏي نہ بزدل آھي ..تنھنجي سڪ ۾ ڪيڏي نہ رحمدلي آھي...تنھنجي سڪ جنھن جو سڌو ڳانڍاپو منھنجي اکڙين جي لڙڪن سان آھيسڪ جيڪا ٻار ڪري ڇڏيندي آهي... ڄڻ...

الھائي ڇو اوھان جون اکيون ياد آيون...!!

الھائي ڇو اوھان جون اکيون ياد آيون...!!آج جیسے آفیس سے نکلا تو موسم کی سختی دیکھ کر تھوڑا گھبرا گیا، ویسے تو موسم بہت خوبصورت تھا مگر ہم مڈل کلاس کے لوگوں کو سردی ہو یا گرمی دونوں عذاب کی طرح جھیلنی پڑتی ہیں، چلو گھر تو جانا ہی تھا تو میں گرم کپڑے پہن کر نکل پڑا۔ اچانک بادلوں نے برسنا شروع کر دیا اور میرے کانوں میں لگے ایئر پوٹس میں ایاز کا گانا بج رہا تھا " بادلو بادلو ڪجھ تہ برسي وڃو پل ڪي ترسي وڃو ھن بيابان ۾" ویسے تو میں ابھی شھر میں ہی موجود تھا مگر کیا رونقیں جب دل کی تمنا پوری کرنے والے شخص کی یاد آئے تو ھرطرف بیاباں ہی لگتا ہے۔۔ ویسی...

پوپٽن جي تخليقڪار توکي جنم ڏڻ جون واڌايون...!

 وپٽن جي تخليقڪار توکي جنم ڏڻ جون واڌايون...!واجد علي عاجزعزيز گل اڌ قلندر ڇوڪري نظم لکيو ته ايئن لڳو جيئن اڌ قلندر ڇوڪري سان توکي ڀيٽا ڏيڻ تنھنجي شان ۾ گستاخي آھي تون ته ڏيڍ قلندر ڇوڪري آھين تنھنجي سونھن ڏاھپ ڀريل ذھنن کي ڦيراٽيون ڏئي سگھي ٿي تنھنجي ڏاھپ تنھنجي قلندري جو پختو ثبوت آھي.تنھنجي مرڪ ڪائنات جي حسن جو محور آھي تون جنھن جي اچڻ سان ھي ڪائنات بنواس منجھان باغ بھار ٿيتنھنجا ٽھڪ ڄڻ ته ڪن فيڪون جي سدا آھن تون مرڪندي آھين ته بي ترتيب زندگي ۾ انڊلٺي رنگ نکرجي پوندا آھنتون ھلندي آھين ڄڻ ته دنيا جو وھنوار ھلندو آھي توبنا ھي روڊ ھي رستا...

چوڏس آ چانڊوڪي مونکي تنھنجي سار الا وو..

 چوڏس آ چانڊوڪي مونکي تنھنجي سار الا وو...توکي ياد آھي.....؟  نه ھوندو.......  مگر خير .... تو لکيو ھيو چنڊ کي چتائي نه ڏسڻ گھرجي ورنه ھن ۾ موجود نشان واضع ٿي پوندا آھن... نه چاھيندي بہ جواب ڏنو ھيم: شايد اوھان ڪڏھن خوبصورتي ڏسڻ واري اک سان ڏٺو ئي ناھي چنڊ کي .. مان جڏھن به چنڊ کي چتائي  ڏٺو آھي ته اوھان جو چھرو نظر آيو اٿم... مان تنھنجي اڳيان ھر ڳالھ تي ھار مڃيندو آھيان کن پل لاء توکي راضي ڪرڻ لاء چيو ھيم ته چنڊ ۾ داغ آھن تون ناھين....پر ٻڌ اھو سچ آھي ته ان وقت چنڊ ۾ تون ھئين، اڄ جڏھن توسان ملندي ڏينھن ٿيا آھن ته...

نڊان نڀاڳن کي اوڀالا اچن

 نڊان نڀاڳن کي اوڀالا اچن سي پنھون ڪوہ پھچن؟ جي سنجھي رھن سمھي بابا لطيف جي ھن شعر منھنجي ننڊاڪين اکين ۾ ڄڻ ته مرچ وجھي ڇڏيا آھن، کن پل لاءِ منھنجو ذھن بلوچستان جي پھاڙي سلسلن مان گوريلن کان ٿيندي اچي سنڌ جي سرمست الھڙ ڇوڪرن تائين اچي پھتو آھي سوچيان ٿو ته وطن جي محبت ڪيئن نه اتر جي مست جھولن ۾ به لڱن ۾ گرم جوشي سلامت رکي ٿي، ننڍڙي ذھن سان ننڍڙو سوچيندي اھا سوچ آئي اٿم ته آخر بلوچن جي اٻوجھائپ سچائي ۽ ھمت ۾ آخر ڪھڙي شي جي ڪمي آھي جيڪو اڃان تائين آزادي جي ديوي کان پري ڪيون ويٺو آھي.ته اتي مونکي منھنجا استاد عبدالواحد آريسر ۽ جي ايم...

احتیں اور بھی ہیں وصل کی راحت کے سوا۔۔۔۔۔

 احتیں اور بھی ہیں وصل کی راحت کے سوا۔۔۔۔۔جڏھن شام ويلھي ٿڪجي انھي جگھ تي ويٺو ھيس جتان ڪڏھن ڪنھن شخص جو گذر ٿيندو ھيو، شام جا پھر ڪيڏا نه منجھائيندڙ ھوندا آھن۽ لھندڙ سج ايئن لڳندو آھي ڄڻ ته ساھ، گلي ۾ ڦاٿل آخري ھڏڪي جي انتظار ۾ ھجي، منٽو چوي ٿو حقيقت پسند ٿيو مايوسي ۾ مايوس لازم ٿيو  سوچيو ھيم تون فقط منھنجو خيال آھين پر تنھن ھوندي به توکي سوچيندي مايوسي محسوس ڪئي اٿم.ڪنھن شاعر لکيو آھي ته اھو مڙئي ڪوڙ سڪ ھجي ۽ سڄڻ نه ملي، پاڻ ته سدائين گڏ رھيا آھيون ڪڏھن شام جي وقت سج کي الوداع ڪندي ته ڪڏھن رستن تي ھلندي ۽ توسان گڏ ھلندي ھميشه ٿاٻڙجي...

ج تم بے حساب یاد آئے

 ج تم بے حساب یاد آئے گھر جي اڱڻ مٿان آسمان ڄڻ ته ساھ ۾ ٻوسٽ پيدا پيو ڪري، ڪڏھن ڪڏھن سوچيندو آھيان ته سائنسي طور اھو ڪيئن پاسيبل آھي جو تنھنجي وڇڙي وڃڻ سان ڪائنات ۾ آڪسيجن جي ڪمي ٿي ويندي آھي....اھو ڪيئن ممڪن آھي تہ ڪنھن شخص جي نہ ھجڻ سان وسندڙ ڪائنات بنواس جو روپ ڌاري ڇڏي ؟پوء اھو ڇا آھي جيڪو دل تي مونجھ ڪري بيٺل آھي سائنسي طور تہ دل پمپنگ جو ڪم ڪندي آھي نہ پوء ھي مونجھ سڪ احساس ويڳاڻپ ھي سڀ دل  ۾ ڪيئن؟ھي عشق بہ ڪيڏو نہ عجيب آھي سڀني مذھبن کان مٿانهون سائنسي اصولن کان بي قاعدي ... ايئن لڳندو آھي تہ تنھنجي آواز سان ڪائنات ۾ آڪسيجن...

ڪهاڻي

 ھا تڏھن جڏھن ھن ڪائنات ۾ آخري ھڏڪي جو انتظار ٿي رھيو ھوندو ميسحائن جي اچڻ جون سڀ اميدون خاڪ ٿي ويو ھونديون جڏھن وفاداريءَ جو مثال بڻجندڙ ڪتن جو نسل تباھ ٿي چڪو ھوندو البته انسان ھوندا انسان جيڪي اشرف المخلوقات جي جبي ۾ درندہ آھن ھا تڏھن به منھنجي من ۾ مانڌاڻ متل ھوندي، صرف تنھنجي لاء تون جيڪا منھنجي نڙڳٽ ۾ ھلندڙ ڦوڪ آھين تو چيو آھي ته مان توکي وساري ڇڏيو آھي،ھا مان وساري ڏٺو ھيم ساھ کڻڻ پر افسوس جو ھڪ منٽ کان مٿي جيئڻ محال ٿي ويو ھيم ...توکي الوداع ڪرڻ ڄڻ ته ساھ کي سڪ ڪرڻ آھي ۽ مونکي جيئڻو آھي فقط انڪري ته مان پنھنجي ڏوھن جي سزا...

اسان بن ڪچهريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئي

 #واجد_گبولاسان بن ڪچهريون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئياسان بن بهارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئيپنهنجا وعدا وچن وساري ڇڏيائي ڇااسان جون ميارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئينه انتظار ڪنهنجو نه ڪو منتظر ٿئياسان بن شامون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئيهر پاسي هو ميلو ۽ هنيون رونقوناسان جون سارون ڪيمپس ۾ ڪيئن لڳئيجنم ڏينهن ميلا مبارڪون ۽ خوشيوناسان بن سموريون ڪيمپس ۾ ڪيئن ل...

ابوجهادِ سنڌ بشير خان قريشي

 ابوجهادِ سنڌ بشير خان قريشيPublished on 9/9/2017Awami awazاهو بشير خان جنهن جي نالي ٻڌڻ سان ئي دشمنن جي دلين جي دڙڪ تيز ٿي ويندي هئي جنهن لاء هو اهي لفظ چوندا هيا ته ”یےجوبشيرھےاس سےب نکال دو تو شير بن جاتا هے،، ها واقعي به شير هيوهو بغير لالچ ۽ لوڀ وارو شخص بشير خان جڏهن سنڌ جي دوري تي نڪرندو هو ته سندس سنڌ واسي جيء ۾ ايئن جايون ڏيندا هيا جيئن سڳي ماءُ اولاد کي ڏيندي...

سنڌ جا تعليمي ادارا ۽ شاگرن جو مستقبل

 سنڌ جا تعليمي ادارا ۽ شاگرن جو مستقبلواجد علي عاجزPublished in Sindh express on Feb 2019دنيا ۾ جتي تعليمي ريشو وڌي رهيو آهي ته اتي وري بدقسمتي سان اسان جي ملڪ سميت سنڌ ۾ ان جي ابتڙ تعليمي تناسب ۾ گهٽتائي پئي ايندي وڃي، جنهن جا سبب تلاش ڪجن ته ڳاله ڦري ڦري مختلف حڪومتن کان ٿيندي رياست تائين اچي پهچندي.گذريل رات قائد عوام يونيورسٽي ۾ ٿيل واقعو به ان ڳاله جي چٽي ثابوتي آهي ته اسان جي شاگردن کي نه صرف پڙهڻ کان باغي پيو ڪيو وڃي پر سندن مٿان ظلم ستم ۽ ڏاڍ جا پهاڙ ڪرائي غلط راه تي هلڻ لاءِ مجبور به ڪيو پيو وڃي.ملڪ سميت سڄي دنيا ۾ شاگردن وچ ۾ جهيڙا...

 
© 2016 Designed & Translatedby Aamir Khan Chachar