نڊان نڀاڳن کي اوڀالا اچن
سي پنھون ڪوہ پھچن؟ جي سنجھي رھن سمھي
بابا لطيف جي ھن شعر منھنجي ننڊاڪين اکين ۾ ڄڻ ته مرچ وجھي ڇڏيا آھن، کن پل لاءِ منھنجو ذھن بلوچستان جي پھاڙي سلسلن مان گوريلن کان ٿيندي اچي سنڌ جي سرمست الھڙ ڇوڪرن تائين اچي پھتو آھي سوچيان ٿو ته وطن جي محبت ڪيئن نه اتر جي مست جھولن ۾ به لڱن ۾ گرم جوشي سلامت رکي ٿي، ننڍڙي ذھن سان ننڍڙو سوچيندي اھا سوچ آئي اٿم ته آخر بلوچن جي اٻوجھائپ سچائي ۽ ھمت ۾ آخر ڪھڙي شي جي ڪمي آھي جيڪو اڃان تائين آزادي جي ديوي کان پري ڪيون ويٺو آھي.
ته اتي مونکي منھنجا استاد عبدالواحد آريسر ۽ جي ايم سيد ياد آيا آھن اعجاز منگي لکيو آھي تہ آريسر وٽ مولانا آزاد جھڙي ڏاھپ ۽ نھرو جھڙو فن ھيو. جي ايم سيد عالمي پائي جو مڃيل ۽ جديد قومپرستي جي باني طور سڃاتو ويندڙ شخص آهي.
سوچيان ٿو ته شايد اھا واحد شي علم ادب ۽ ڏاھپ آھي جيڪا اسان کي بلوچستان جي تحريڪ کان مٿانهون ڪري ٿي. ڇو ته ھڪ ھٿياربند گوريلو پيدا ڪرڻ پھاڙ ڪٽڻ جي برابر ناھي اھو تمام سولو ڪم آھي ته ماڻھون کي بندوق سيکاري وڃي پر اھو ڏکيو ڪم آھي جو ھڪ ماڻھون کي ڏاھپ علم ۽ ادب کان روح شناس ڪجي.
اسان جي ويڙھ ڪڏھن به آزادي جي راھ کان بدليل ناھي پر اسان بلوچستان کان اھو سبق سکندي پنھنجي آئيندي جي تياري ڪندي سمجھون ٿا ته اسان جيڪڏھن بندوق ڪنھن ڏاھي جي ھٿ ۾ ڏينداسين ته يقينن ان گولي جو استعمال صحيح ٿيندو.
سنڌ لٽريچر فورم جي سڄڻن جو ڪتاب ورھائڻ وارو ڪم ڪنھن وڏي انقلاب جي شروعات ڀلي نه سمجھي وڃي پر يقينن درياھه ۾ ڀتر جو ڪم ضرور آھي اچو ته سنڌ لٽريچر فورم جي دوستن جا ھٿ مضبوط ڪريون ڇو ته ڪتاب اسان جي بقا آھن ۽ اچو ته ڪتابن وسيلي پھاڙن مان پيچرا لھون
واجد علي عاجز
0 comments:
تبصرو لکو
.
اوهان جي هر تبصري جو جواب انشاءالله جلد از جلد ڏنو ويندو