جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهي

 جوبن جوڀن جهور ٿي ويو آهي
چنڊ جي روشني اڳيان 
ڄڻ ڪنهن اپسراء وارن جو پردو ڏئي ڇڏيو آهي
ڏينهن ڄينڀن جا ڏنگ..
۽ راتيون وڇون جيان ڏنگيندڙ آهن
شامون وصل جي سوڳ ۾ آهن
پره پنهنجو ساءُ وڃائي ويٺو آهي
منهنجون اکيون ڄڻ ڪتن جي 
اوڙ ۾ اڇليو ويون آهن
ننڊ آس بڻجي وئي آهي
۽ خواب مقتل جا ڍير
تو پڄاڻان زندگي رڃ جو سفر آهي
پوء به اڄ تائين تنهنجو اوسيئڙو آهي
سجني ٻڌائي ني 
تون ڪٿي ۽ ڪيئن آهين
واجد گبول

منصوبابندي: شاعري