ﺩﻧﻴﺎ ۾ ڪﻴﺮ ﺁ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻱ ﺳﻬﺎﺭﻥ ﺟﻲ ﮔﻫﺮﺝ ﻧﻪ ﻫﺠﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﺋﻲ ڪﻮ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺠﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻱ ﺳﻬﺎﺭﻥ ﺟﻲﺿﺮﻭﺭﺕ ﻧﻪ ﭘﻭﻧﺪﻱ ﻫﺠي
ڀٽڪﻴﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻬﺎﺭا ڳﻮﻟڻ ﺟﻲ ڪﻮﺷﺶ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ڪڏﻫﻦ ﺳﺎٿﻴﻦ ۾ ڪڏﻫﻦ ﺳﺎﻫﻴڙﻳﻦ ۾ ﺗﻪ ڪڏﻫﻦ ﻭﺭﻱ ﺭﺕ .ﺟﻲ ﺭﺷﺘﻦ ﻣﻨﺠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ٻﻦ ﻟﻤﺤﻦ ۾ ٽٽﻲ ﭘﻭﻧﺪﻭ ﻫڪ ﺟڏﻫﻦ ﮐﻳﺲ ﻣﺰﺩﻭﺭﻱ ﻳﺎ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﻮ ﺩﺍﺩ ﻣﻠڻ ﺑﺪﺭﺍﻥ ﻃﻨﺰ ﺟﺎ ﺗﻴﺮ ﺳﻬڻﺎ ﭘﻭﻧﺪﺍ ﺁﻫﻦ ٻﻴﻮ ﺗڏﻫﻦ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻧﺎﻩ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ۽ ﮐﻳﺲ ﺍﻥ ﮔﻧﺎﻩ .ﺟﻴﺘﺮﻱ ﺳﺰﺍ ﻧﻪ ﻣﻠﻨﺪﻱ ﺁﻫﻲ
ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮﺍﻫﺸﻦ ﺟﻮ ﻗﺘﻞ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥﻫﻮﻧﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﭘﺭ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ڪﺠﻪ ﻣﺎڻﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺳڀ ڪﺠﻪ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺩﻝ ﺟﻲ ڪﻨﻬﻦ ڪﻨڊ ۾ ﺩﻓﻦ ڪﺮﻱ ﭼﻫﺮﻱ ﺗﻲ ﺑﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﺋﻲ ﺻﺤﻲ ﭘﺭ ﻣﺮڪ ﺳﺠﺎﺋﻲ ڪﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻴﻦ ۾ ﻭﺍڌﺭﻱ ﻭﺟﻬڻ ﺟﻲ ڪﻮﺷﺶ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻲ ﺋﻲ ﻣﺎڻﻬﻮ ﻃﻨﺰ ﺟﻲ ﺗﻴﺮﻥ ﺳﺎﻥ ﺯﺧﻤﻲ
ڪﺮﻱ ڇڏﻳﻨﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﻮ ﺳڀ ﮐﺍﻥ ﻭڌﻳڪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻮﺳﻨﺪﺱ ﺧﻮﺍﻫﺸﻮﻥ ۽ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﭘﺭ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻫﻲ; ﺑﻨﺎ ڪﻔﻦ ﺟﻲ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ ﻫٿﻦ ﺳﺎﻥ ﺩﻓﻦ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ڄڻ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﻫڻ ﺟﺎ
ﺳڀ ﺑﻬﺎﻧﺎ ﭘﻭﺭﺍ ٿﻴﻨﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺁﻫﻲ ﺟﻮ ﺍﺧﻼﻗﻴﺎﺕ ﺟﺎ ﺳﺒﻖ ﭘڙﻫﻴﺎﺳﻴﻦ ڏﮎ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﮐﻱ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮﺳﻴﻦ ﺍﺳﺎﻥ ﺟي
ڪﻴﻤڻﭙﺍﺋﻲ ﺁﻫﻲ ﺟﻮ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﮐﻱ ﻣﺬﺍﻕ ﻧﻪ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮﺳﻴﻦ ﻫﺘﻲ ڪﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺍﻫﺸﻦ ﺟﻮ ﻗﺪﺭ ﺳﺎﺭﻳﻦ ﻣﺎن ﻧڪﺮﻧﺪڙ ﺑﻮﺳﻲ ﺟﻴﺘﺮﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻫﻦ ﻫﺘﻲ ﻫﺮ ڪﻨﻬﻦ ﮐﻱ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺍﻧﺎ ﺍﻭﻝ ﺁﻫﻲ ﺯﻧﺪﮔﻱ ڇﺎ ﺁﻫﻲ ڇﺎ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻮﻥ ﺗﻤﻨﺎﺋﻮﻥ ﺋﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﻧﺎﻫﻦ ﺍﺳﺎﻥ ڇﻮ ﺟﻴﺌﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻱ ﺟﻴﺌڻ ﺟﻮ ﺣﻖ ڪﻴﺌﻦ ﺁﻫﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻧﺎڪﺎﻡ ﻣﺎڻﻬﻮ ﺁﻫﻴﻮﻥ ﺟﻦ ﮐﻱ ﻣﻮﺕ ﺟﺎ ﭘﻝ ﺑﻪ ﮔﻫﺮڻ ﺳﺎﻥ ﻧﺎﻫﻦ .ﻣﻠﻨﺪا ﺣﻞ ﻳﺎﺭ ﺣﺴﻦ ﺍڄ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎﻟﻔﻆ ڪﻴڏﻭ ٿﺎ ﻳﺎﺩ ﺍﭼﻥ ﺯﻧﺪﮔﻱ ڀﻠﻲ ﺍﻫڙﻱ ٽڪ ﺗﻲ ﺭﻟﻲ ﺟﻬڙﻱ ﻣﺎﻥ ﻭڇﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﻥ ﻧﻪ ﻭﻳﻬﻴﻦ ڇﻮ ﻧﻪﭘﻭء ﻭﻳڙﻫﻲ ڇڏﻳﺎﻥ
واجد علي عاجز
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺠﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻱ ﺳﻬﺎﺭﻥ ﺟﻲﺿﺮﻭﺭﺕ ﻧﻪ ﭘﻭﻧﺪﻱ ﻫﺠي
ڀٽڪﻴﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻬﺎﺭا ڳﻮﻟڻ ﺟﻲ ڪﻮﺷﺶ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ڪڏﻫﻦ ﺳﺎٿﻴﻦ ۾ ڪڏﻫﻦ ﺳﺎﻫﻴڙﻳﻦ ۾ ﺗﻪ ڪڏﻫﻦ ﻭﺭﻱ ﺭﺕ .ﺟﻲ ﺭﺷﺘﻦ ﻣﻨﺠﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ٻﻦ ﻟﻤﺤﻦ ۾ ٽٽﻲ ﭘﻭﻧﺪﻭ ﻫڪ ﺟڏﻫﻦ ﮐﻳﺲ ﻣﺰﺩﻭﺭﻱ ﻳﺎ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﻮ ﺩﺍﺩ ﻣﻠڻ ﺑﺪﺭﺍﻥ ﻃﻨﺰ ﺟﺎ ﺗﻴﺮ ﺳﻬڻﺎ ﭘﻭﻧﺪﺍ ﺁﻫﻦ ٻﻴﻮ ﺗڏﻫﻦ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻧﺎﻩ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ۽ ﮐﻳﺲ ﺍﻥ ﮔﻧﺎﻩ .ﺟﻴﺘﺮﻱ ﺳﺰﺍ ﻧﻪ ﻣﻠﻨﺪﻱ ﺁﻫﻲ
ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮﺍﻫﺸﻦ ﺟﻮ ﻗﺘﻞ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥﻫﻮﻧﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﭘﺭ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ڪﺠﻪ ﻣﺎڻﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺳڀ ڪﺠﻪ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺩﻝ ﺟﻲ ڪﻨﻬﻦ ڪﻨڊ ۾ ﺩﻓﻦ ڪﺮﻱ ﭼﻫﺮﻱ ﺗﻲ ﺑﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﺋﻲ ﺻﺤﻲ ﭘﺭ ﻣﺮڪ ﺳﺠﺎﺋﻲ ڪﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺷﻴﻦ ۾ ﻭﺍڌﺭﻱ ﻭﺟﻬڻ ﺟﻲ ڪﻮﺷﺶ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﺍﻫﻲ ﺋﻲ ﻣﺎڻﻬﻮ ﻃﻨﺰ ﺟﻲ ﺗﻴﺮﻥ ﺳﺎﻥ ﺯﺧﻤﻲ
ڪﺮﻱ ڇڏﻳﻨﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺟﻮ ﺳڀ ﮐﺍﻥ ﻭڌﻳڪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻮﺳﻨﺪﺱ ﺧﻮﺍﻫﺸﻮﻥ ۽ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻮﻧﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﭘﺭ ﺟڏﻫﻦ ﺍﻫﻲ; ﺑﻨﺎ ڪﻔﻦ ﺟﻲ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ ﻫٿﻦ ﺳﺎﻥ ﺩﻓﻦ ڪﻨﺪﻭ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ڄڻ ﺯﻧﺪﻩ ﺭﻫڻ ﺟﺎ
ﺳڀ ﺑﻬﺎﻧﺎ ﭘﻭﺭﺍ ٿﻴﻨﺪﺍ ﺁﻫﻦ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺁﻫﻲ ﺟﻮ ﺍﺧﻼﻗﻴﺎﺕ ﺟﺎ ﺳﺒﻖ ﭘڙﻫﻴﺎﺳﻴﻦ ڏﮎ ﺁﻫﻲ ﺗﻪ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﮐﻱ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮﺳﻴﻦ ﺍﺳﺎﻥ ﺟي
ڪﻴﻤڻﭙﺍﺋﻲ ﺁﻫﻲ ﺟﻮ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﮐﻱ ﻣﺬﺍﻕ ﻧﻪ ﺳﻤﺠﻬﻴﻮﺳﻴﻦ ﻫﺘﻲ ڪﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﻮﺍﻫﺸﻦ ﺟﻮ ﻗﺪﺭ ﺳﺎﺭﻳﻦ ﻣﺎن ﻧڪﺮﻧﺪڙ ﺑﻮﺳﻲ ﺟﻴﺘﺮﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻫﻦ ﻫﺘﻲ ﻫﺮ ڪﻨﻬﻦ ﮐﻱ ﭘﻧﻬﻨﺠﻲ ﺍﻧﺎ ﺍﻭﻝ ﺁﻫﻲ ﺯﻧﺪﮔﻱ ڇﺎ ﺁﻫﻲ ڇﺎ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻮﻥ ﺗﻤﻨﺎﺋﻮﻥ ﺋﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺟﻲ ﺯﻧﺪﮔﻱ ﻧﺎﻫﻦ ﺍﺳﺎﻥ ڇﻮ ﺟﻴﺌﻨﺪﺍ ﺁﻫﻴﻮﻥ ﺍﺳﺎﻥ ﮐﻱ ﺟﻴﺌڻ ﺟﻮ ﺣﻖ ڪﻴﺌﻦ ﺁﻫﻲ ﺍﺳﺎﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺎ ﻧﺎڪﺎﻡ ﻣﺎڻﻬﻮ ﺁﻫﻴﻮﻥ ﺟﻦ ﮐﻱ ﻣﻮﺕ ﺟﺎ ﭘﻝ ﺑﻪ ﮔﻫﺮڻ ﺳﺎﻥ ﻧﺎﻫﻦ .ﻣﻠﻨﺪا ﺣﻞ ﻳﺎﺭ ﺣﺴﻦ ﺍڄ ﺗﻨﻬﻨﺠﺎﻟﻔﻆ ڪﻴڏﻭ ٿﺎ ﻳﺎﺩ ﺍﭼﻥ ﺯﻧﺪﮔﻱ ڀﻠﻲ ﺍﻫڙﻱ ٽڪ ﺗﻲ ﺭﻟﻲ ﺟﻬڙﻱ ﻣﺎﻥ ﻭڇﺎﻳﺎﻥ ﺗﻮﻥ ﻧﻪ ﻭﻳﻬﻴﻦ ڇﻮ ﻧﻪﭘﻭء ﻭﻳڙﻫﻲ ڇڏﻳﺎﻥ
واجد علي عاجز
0 comments:
تبصرو لکو
.
اوهان جي هر تبصري جو جواب انشاءالله جلد از جلد ڏنو ويندو